filmov
tv
Τσοτύλι Κοζάνης μνημειο στον ανωνυμο μαστορα της πετρας:TOUR Μαστοροχωρια Βοιου.Travelling in Greece

Показать описание
TOUR Kastanochoria - Mastorochoria Voiou 2023
“Και αν δεν κερδίσουμεν χρήματα, τουλάχιστον είδαμε κόσμον…”, συνήθιζαν να λένε οι μάστορες της πέτρας, οι λαϊκοί εκείνοι αρχιτέκτονες, άνθρωποι απλοϊκοί, που χωρίς επιστημονικές γνώσεις, αλλά πολλή ευφυία, κατόρθωναν να επιλύουν δύσκολα στατικά προβλήματα και να δημιουργούν με τα χέρια και την τέχνη τους μικρά ή μεγαλύτερα αριστουργήματα.
Ποιοι ήταν, όμως, οι μάστορες της πέτρας που υπηρετούσαν τη λαϊκή αρχιτεκτονική; Οι πρωτομάστορες, όπως ονομάζονταν, εκτός από τις πρακτικές ανάγκες που εξυπηρετούσαν με το χτίσιμο διαφόρων οικοδομημάτων, εξυπηρετούσαν και την αισθητική.
Είχαν έμφυτη την αρμονία και το μέτρο, όπως κάθε καλλιτέχνης, σέβονταν και υπολόγιζαν πάντα τη φύση. Είχαν σαν μέτρο τον άνθρωπο.
Στην περίπτωση μάλιστα των γεφυριών, συμπλήρωναν την ομορφιά του τοπίου με το δικό τους δημιούργημα. Γι’ αυτό, παρατηρούμε να μην είναι κανένα γεφύρι όμοιο με άλλο. Ακόμη και τα πιο μικρά έχουν καθένα τις ιδιαιτερότητες τους που τα καθιστούν μοναδικά, ενταγμένα με σεβασμό στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η καταγωγή αυτών των φημισμένων μαστόρων της πέτρας ήταν από συγκεκριμένες περιοχές κυρίως της ηπειρωτικής και λιγότερο της νησιωτικής Ελλάδας.
Τα μαστοροχώρια της Δυτ. Μακεδονίας στην περιοχή Βοΐου Κοζάνης: Πεντάλοφος (Ζουπάνι), Βυθός, Αυγερινός και στα δυτικά του Ν. Γρεβενών: το Δίλοφο, το Δασύλλιο, η Καλλονή, ο Άγιος Κοσμάς, κ.ά.
“Και αν δεν κερδίσουμεν χρήματα, τουλάχιστον είδαμε κόσμον…”, συνήθιζαν να λένε οι μάστορες της πέτρας, οι λαϊκοί εκείνοι αρχιτέκτονες, άνθρωποι απλοϊκοί, που χωρίς επιστημονικές γνώσεις, αλλά πολλή ευφυία, κατόρθωναν να επιλύουν δύσκολα στατικά προβλήματα και να δημιουργούν με τα χέρια και την τέχνη τους μικρά ή μεγαλύτερα αριστουργήματα.
Ποιοι ήταν, όμως, οι μάστορες της πέτρας που υπηρετούσαν τη λαϊκή αρχιτεκτονική; Οι πρωτομάστορες, όπως ονομάζονταν, εκτός από τις πρακτικές ανάγκες που εξυπηρετούσαν με το χτίσιμο διαφόρων οικοδομημάτων, εξυπηρετούσαν και την αισθητική.
Είχαν έμφυτη την αρμονία και το μέτρο, όπως κάθε καλλιτέχνης, σέβονταν και υπολόγιζαν πάντα τη φύση. Είχαν σαν μέτρο τον άνθρωπο.
Στην περίπτωση μάλιστα των γεφυριών, συμπλήρωναν την ομορφιά του τοπίου με το δικό τους δημιούργημα. Γι’ αυτό, παρατηρούμε να μην είναι κανένα γεφύρι όμοιο με άλλο. Ακόμη και τα πιο μικρά έχουν καθένα τις ιδιαιτερότητες τους που τα καθιστούν μοναδικά, ενταγμένα με σεβασμό στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η καταγωγή αυτών των φημισμένων μαστόρων της πέτρας ήταν από συγκεκριμένες περιοχές κυρίως της ηπειρωτικής και λιγότερο της νησιωτικής Ελλάδας.
Τα μαστοροχώρια της Δυτ. Μακεδονίας στην περιοχή Βοΐου Κοζάνης: Πεντάλοφος (Ζουπάνι), Βυθός, Αυγερινός και στα δυτικά του Ν. Γρεβενών: το Δίλοφο, το Δασύλλιο, η Καλλονή, ο Άγιος Κοσμάς, κ.ά.