'εξήντα χρόνια τρύγος , Γιάννης Μπουτάρης - Παρουσίαση βιβλίου Σαντορίνη

Δύο ιστορίες ζωής με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Μπουτάρη, οινοποιό και τη Μαρία Μαυρικάκη, συγγραφέα, ξετυλίχθηκαν καθηλώνοντας το ακροατήριο, στο Μπελλώνιο Πολιτιστικό Κέντρο την Παρασκευή 17 Ιουνίου, στην παρουσίαση των βιβλίων « εξήντα χρόνια τρύγος» και « Εξαρτάται» των εκδόσεων Πατάκη.

Όσοι βρέθηκαν στο Μπελλώνιο, είχαν την ευκαιρία να κάνουν μια πρώτη γνωριμία με  την ιστορία του Γιάννη Μπουτάρη μέσα από το βιβλίο «εξήντα  χρόνια τρύγος» που αποτύπωσε με μοναδικό τρόπο η συγγραφέας Μαρία Μαυρικάκη και του δικού της " Εξαρτάται" μια ιστορία ζωής στην εξάρτηση.

Την έναρξη της εκδήλωσης ανέλαβε η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Θήρας, Σοφία Κίτσου υπεύθυνη της διοργάνωσης και της παρουσίασης  υπενθυμίζοντας στο κοινό   στοιχεία από τη ζωή και την προσφορά  τους στο νησί της Σαντορίνης των τιμώμενων καλεσμένων.

"όταν πρωτοήρθα με την μακαρίτισα τη γυναίκα μου στη Σαντορίνη εκείνη την ερωτεύτηκε για όλο το πακέτο που διαθέτει, εγώ για τα αμπέλια. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία και μετά δημιουγήσαμε το Οινοποιείο...." εξομολογείται.

Επικεφαλής της ομάδας  ο οινολόγος Γιάννης Βογιατζής " ήταν τόσο αφοσιωμένος και χαρισματικός, που του έδωσα πλήρη ελευθερία, την οποία ο ίδιος μετέφερε στους συνεργάτες τουι οινολόγους."Πήγαινε και κάνε κρασί" παρότρυνε τους συνεργάτες του, μοιάζαμε σε αυτό το σημείο. " Πάρτο πάνω σου.! Η ομάδα του έκανε κρασιά που ατύπωναν την προσωπικότητα του κάθε οινολόγου, με αναντίρρητο αρχηγό τον Γιάννη.....".

Ο Γιάννης Κουλέλης , WSPC Tutor  μέρος της ιστορίας του ομώνυμου Οινοποιείου στη Σαντορίνη μνημονεύεται στο κεφάλαιο « Παλαιάς Θήρας θάνατος» του βιβλίου «εξήντα χρόνια τρύγος» . Ήταν ο πρώτος στη διέυθυνση του οινοποιείου Μπουτάρη στη Σαντορίνη, πέφτοντας στα βαθιά όπως του είχε πει ο Γιάννης Μπουτάρης,αν αναλάμβανε τη θέση,  στην συνάντηση τους με αφορμή την αγγελία  όπου η "Μπουτάρη"  αναζητούσε κάποιον να αναλάβει το Οινοποιείο στη Σαντορίνη. Διηγήθηκε τη σχέση του μαζί του και τις δυσκολίες που αντιμετωπίσανε κολυμπώντας στα δύσκολα τότε νερά της Σαντορίνης . Την ιστορία του αμπελώνα της και τα δεδομένα του νησιού, τους οινοποιούς της και τους αμπελουργούς της, που κάποιοι τους αντιμετώπισαν με καχυποψία και άλλοι από την αρχή ταυτίστηκαν με το όραμα του Γιάννη Μπουτάρη. « Το κρασί και το αμπέλι της Σαντορίνης δεν θα αποκτούσε εξωστρέφεια αν δεν ερχόταν η εταιρεία Μπουτάρη».

Ο Πέτρος Βαμβακούσης, Οινολόγος που αναφέρεται στο βιβλίο ως ο άνθρωπος που " πίστευε στην ανάπτυξη ενός παραγωγικού ιστού στο νησί, εφάμιλλου ή δυνατότερου του τουρισμού που να τροφοδοτεί τις ανάγκες του τουρισμού εκ των ένδο" ήταν ενταγμένος στην εταιρεία Μπουτάρη από το 1993- 2018.   Σ' αυτόν τον οινικό κόσμο τον τοποθέτησε ο Γιάννης Κουλέλης , ανέφερε  στην εκδήλωση, το ξεκίνημα ήταν πολύ διαφορετικό από ότι είναι σήμερα, χαρακτηρίζοντας το ως «καινούργιο σχολείο». Διηγούμενος το ταξίδι του με τον Γιάννη Μπουτάρη, ανέφερε τα βήματα που κάνανε ξεκινώντας από την δημιουργία αμπελουργικού μητρώου στα 3500 στρέμματα. «Έπρεπε φτάνοντας στον τρύγο να γνωρίζουμε τι αμπέλια έχουμε». Δημιουργήσαμε έναν Αποδεικτικό αμπελώνα και αυτή η έννοια μπήκε για πρώτη φορά στην οινοποίηση . Στην συνέχεια τον Διεπαγγελματικο Σύνδεσμο Αμπελουργών και Οινοποιών Σαντορίνης, με μεγάλη συμμετοχή όλων στην έρευνα. Τον εδαφολογικό χάρτη της Σαντορίνης και πολλά άλλα ξετυλίγοντας εν συντομία, το κουβάρι της ιστορίας που αναφέρεται στο «60 Χρόνια Τρύγος», επισημαίνοντας ότι ο Γιάννης Μπουτάρης, ήταν 50 χρόνια μπροστά από την εποχή του. Χωρίς να  παρέλειψε να αναφέρει ότι το μέλλον ανήκει στις συνέργειες, κάτι που ευτυχώς το ακούμε συχνά τελευταία για την οινοποίηση.

"Το κρασί αντιπροσωπεύει τον Πολιτισμό κάθε περιοχής"

Αυτόν τον Πολιτισμό πρέπει να τον περιφρουρήσετε με αυτή τη φράση ο Γιάννης Μπουτάρης ξεκίνησε να διηγείται στο ακροατήριο την ιστορία που αποτυπώθηκε στο βιβλίο του «εξήντα χρόνια τρύγος». " Κρατούσα ημερολόγια τρύγου και εκτός από τα δεδομένα που κατέγραφα το καθένα συνιστούσε και ένα διήγημα για τον κάθε τρύγο". Η οικογένεια του, τα παιδιά του τον προέτρεπαν να τα εκδώσει και μετά από την επιμονή τους γνώρισε τη Μαρία Μαυρικάκη και προέκυψε η συνεργασία τους. « Ο τίτλος στο κεφάλαιο – "Παλαιάς Θήρας θάνατος" , δεν είναι δικός μου ανέφερε χαρακτηριστικά, στη Μαρία ανήκει. Αφηγήθηκε στιγμές που βίωσε από τις δυσκολίες και τις αγκυλώσεις της νομοθεσίας και το πώς έβλεπαν οι υπηρεσίες κάθε τι καινούργιο. Αλλά και το κρασί της Σαντορίνης που εκείνη την εποχή δεν ήταν και τόσο σπουδαίο όπως σήμερα.

Για τον πρώτο τρύγο που έγινε εκτός των προβλεπόμενων ημερομηνιών και πως το αντιμετωπίσανε οι υπηρεσίες αναφέρει στο παρακάτω απόσπασμα της ομιλίας του από την εκδήλωση,  έχει ενδιαφέρον να  ακούσετε τις αγκυλώσεις των υπηρεσιών που ακόμα και σήμερα υπάρχουν σε πολλά θέματα.