Διώχνεις με μάνα μ' | Τρουλιά - Σαμμακόβι Ανατολικής Θράκης

Τραπεζικό (επιτραπέζιο) τραγούδι Τρουλιάς-Σαμμακοβίου Ανατολικής Θράκης.
Τραγούδι της ξενιτείας, στο παρόν κείμενο, που αποτελεί έναν θρήνο, η φωνή, ο ξενιτεμένος γοερά περιγράφει το πως εξαναγκάστηκε από την μητέρα του να ξενιτευτεί (ή αναγκάζεται ο ίδιος απο τις συνθήκες, η ερμηνεία του "Διώχνες με" μπορεί να είναι διττή) και το κρίμα θα πρέπει να την βαραίνει ιδιαιτέρως τις ημέρες που όλοι οι υπόλοιποι θα γιορτάζουν. αυτή δεν θα μπορεί να γιορτάσει αλλά θα πικραίνεται και θα αναζητά απεγνωσμένα νέα του υιού της. Μάταια όμως, καθώς αυτός στο μεταξύ έχει πεθάνει χωρίς να προλάβει να γράψει έστω ένα γράμμα που παρόλο το ότι τον οδήγησε στην ξενιτειά αυτός την σκεφτόταν πικραμένος.

Στίχοι:
Διώχνεις με μάνα μ' διώχνεις με κι αλήθεια προβοδάς με.
Κι αν δεν παγαίνω σήμερα, αύρι'θε να παγαίνω,
με τα πουλάκια θα διαβώ και με τα χελιδόνια.
Θα λείψω χρόνους δώδεκα και μήνες δεκαπέντε,
θα 'ρθεί η μέρα τ' Άι Γιωργιού το μέγα πανεγύρι.
Να πας μάνα μ' στην εκκλησιά να ιδείς τα παλληκάρια,
να ιδείς και το στασίδι μου΄ μαύρο, σκοτεινιασμένο.
Τότε μάνα μ' να πικραθείς, τους δρόμους να 'ξετάζεις,
και τα πουλάκια να ρωτάς να βαριαναστενάζεις:
-Δεν είδατε τον γιόκα μου; τον γιόκα μου τον Λάμπο;
Ένα πουλί, μικρό πουλί, πε' μακριά της λέγει:
-Μαύρα πουλιά τον τρώγανε κι άσπρα τον τριγυρίζουν.
Κι ένα πουλί, μικρό πουλί, πε' μακριά της λέγει:
-Φάτε πουλιά το σώμα μου, τ' αντρειωμένο σώμα,
κι αφήστε με τα μάτια μου και το δεξί μου χέρι,
να γράψω μια ψηλή γραφή να στείλω της μάνας μου.