Δεν υπάρχει ανώτερος Εαυτός

Υπάρχει μόνο σύμπαν που δεν είναι ανώτερο μήτε κατώτερο.
Ο ανώτερος εαυτός είναι άλλη μια συμβολική φράση για το συμπαντικό εαυτό, για τη συμπαντική ευφυΐα, για το συμπαντικό νου, για το θεό, για το κβαντικό πεδίο. Αυτό που λες σώμα μου, στην ουσία είναι σύμπαν. Δεν το βλέπεις διοτί έχεις πιστεύσει το νου.
Όταν τα πάντα είναι σύμπαν, θεός ή ότι όνομα θες, παύσει αμέσως το πάνω και το κάτω, το ανώτερο και κατώτερο

[giotakarlauti]

Σας βρηκα τυχαια και εμεινα!!! Υπεροχο βιντεο. Διαφωτιστικο! Ευχαριστω πολυ ! Ευγνωμψν!!!🎉

[ΑγγελικήΟικονόμου-δξ]

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ!!! ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΛΛΩΣΤΕ!!!

[ΑθηναΜ-ημ]

Χαίρεται Δημήτρη κ Ντάνα μου άρεσε η συγκεκριμένη τοποθέτηση Εύχομαι περαστικά κ να είσαστε πάντα

[eleniseiriou]

Καλησπέρα! Πολύ λογικά τοποθετημένος. Συμφωνώ με την σκέψη σου! Ωστόσο αμέσως κανω έναν συνειρμό. Διαβάζουμε στους Έλληνες φιλοσόφους για τους <<δαίμονες>>, όπου κάπως αποδίδονταν η έννοια του φύλακα αγγέλου. Συναντούμε τον όρο σε πλήθος συγγραμμάτων. Αναφέρονται κυρίως σαν Θεότητες που δρουν στον ουράνιο χώρο ανάμεσα στους Θεούς και τους ανθρώπους. Έχουν μια αμφίδρομη σχέση, δηλαδή είναι κατά κάποιο τρόπο ο ενδιάμεσος αγγελιοφόρος των Θεών προς τον γήινο κόσμο και το αντίστροφο. Σαν βοηθοί των Θεών στέλνουν τις αποφάσεις τους διαμέσου των χρησμών, ενώ παρακολουθούν και την εξέλιξη της ζωής των θνητών μέχρι να ελευθερωθεί η ψυχή τους από τα δεσμά του ανθρώπινου σώματος. Ακόμα φέρονται σαν φύλακες άγγελοι του κάθε ανθρώπου. Ο Πλάτωνας, μέσω του Σωκράτη στον Κρατύλο μας λέει ότι, Δαίμονες αγνοί και γήινοι ονομάζονται, λαμπροί, προστάτες από το κακό, φύλακες των ανθρώπων. Επειδή ήταν συνετοί και «δαήμονες» (σοφοί) ονομάζονται «Δαίμονες». Θα μπορούσε ο Ανώτερος Εαυτός λοιπόν να είναι η πληροφορία που παίρνουμε από τον Δαίμονα που υπάρχει διαθέσιμος στον καθένα μας από την γέννηση μας, αν δεχθούμε αυτά; 🙂

[ΑΥΡΑ-πχ]

Λοιπον εχω μια εμπειρια πριν χρονια, καποια βραδυ που εβλεπα τβ ενιωσα εντονα πως τους ηθοποιους, τον τοπο που διαδραματιζοταν, το εργο τα γνωριζα σαν μια βαθυτερη γνωση να το πω? Ηξερα τους ηθοποιους, τους οποιους δεν ειχα ξαναδει, ηξερα το μερος. ( ισως η λεξη ηξερα δεν ειναι σωστη αλλα δεν μπορω να περιγραψω αλλιως) Την επομενη μερα, ενιωθα οτι ηξερα τοσο βαθια καποια αντικειμενα σπιτι μου, που οταν τα κοιταζα ενιωσα την συσταση τους, ενιωσα το υλικο τους με μια πρωτογνωρη αισθηση, σαν μεσα σε ολα υπηρχα και εγω, στην ταινια, στα αντικειμενα, και σε πολλα αλλα που θα με κανουν να πλατιασω αν αρχισω να περιγραφω. Αυτο κρατησε γυρω στις 15 μερες μετα χαθηκε σιγα σιγα. Ομως δεν θα ξεχασω ποτε αυτη την θεια χαρη του ολου και του παντος ποτε. Θα θελα να μου πεις πως το εξηγεις εσυ....ευχαριστω !!! ΥΣ. οταν το ειπα σε καποιον ψυχολογο ( γιατι με τρομαξε η ομορφια ολου αυτου, μου ειπε πως συντονιστηκα με την ψυχη μου.

[spiroskatsas]

Καλημέρα Δημήτρη, έχεις ένα καλό point αλλά πιστεύω είναι το πώς θα ορίσει κάνεις τον όρο. Εγώ φαντάζομαι τον "Ανώτερο Εαυτό" σαν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας (τη λέξη "εαυτός" την εννοώ όπως την εννοούμε στην καθημερινότητα), επικεντρωμένοι πλήρως στην "αποστολή" μας εδώ στη Γη, και ελάχιστη έως καθόλου προσκόλληση στη σάρκα και την ύλη (δηλαδή όχι πάθη του Εγώ αλλά αγάπη και προσφορά, όπως ήταν - ή υποτίθεται ότι ήταν - ο Χριστός). Βέβαια καθένας έχει τη δική του αποστολή, μπορεί να εκφράζεται και να δίνει αξία μέσα από κάποιον άλλο τομέα όπως την τέχνη, την επιστήμη ή ακόμα και τις επιχειρήσεις. Αλλά και πάλι, αυτά που λέει και πράττει, θα έχουν να κάνουν με διαχρονικές αλήθειες και όχι κάτι ψεύτικο. Και θα βοηθάει και τον κόσμο (δηλαδή το δικό του υποκειμενικό κόσμο) με αυτά που κάνει. Τουλάχιστον έτσι εγώ προσωπικά βλέπω τον όρο "Ανώτερος Εαυτός".