Οι τοποθετήσεις του Μένουμε Θεσσαλονίκη στη συζήτηση για το Μνημόνιο με την Παγκόσμια Τράπεζα

Στο παρακάτω απόσπασμα του 9ου Δημοτικού Συμβουλίου, σχολιάζουμε τα επιχειρήματα της διοίκησης του Δήμου σχετικά με την ωφέλεια που υποτίθεται πως παράσχει στη Θεσσαλονίκη η συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα. Όπως για παράδειγμα, το επιχείρημα ότι δεν θα χρειαστεί (!) να πληρώσουμε ως Δήμος την Παγκόσμια Τράπεζα στα πλαίσια της συνεργασίας μαζί της. Όσον αφορά την έλλειψη συντονισμού στο Δήμο, την οποία επικαλείται η διοίκηση προκειμένου να φέρει την Παγκόσμια Τράπεζα, η διοίκηση θα μπορούσε, απλά, να αναδομήσει τις υπηρεσίες ώστε να συντονίζονται.

Τονίσαμε πως η επιχειρούμενη εξιδανίκευση της Παγκόσμιας Τράπεζας από τη διοίκηση Μπουτάρη δεν είναι βάσιμη. Υποστηρίξαμε το προφανές, ότι η Θεσσαλονίκη διαθέτοντας δύο πανεπιστήμια διεθνούς αναγνώρισης (ΑΠΘ, Μακεδονίας) μπορεί να αναπτύξει σχέδια για την αστική ανθεκτικότητα και την Νέα Παραλία και δίχως τα εργαλεία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η κριτική προς την Παγκόσμια Τράπεζα δεν γίνεται επειδή αυτή είναι μη ελληνικός οργανισμός ούτε από ξενοφοβία: Θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο λ.χ. να προσκληθεί από το Δήμο Θεσσαλονίκης η Δήμαρχος Βαρκελώνης και να μιλήσει για την προσπάθεια του Δήμου της κατά των αδιεξόδων της τουριστικοποίησης της πόλης τους.

Αν τα διεθνή ιδρύματα σαν την Παγκόσμια Τράπεζα απευθύνονται στους Δήμους της Ελλάδας είναι γιατί τα ιδρύματα αυτά δεν μπορούν να διοχετεύσουν αλλού τα χρηματοδοτικά εργαλεία τους και γιατί οι Δήμοι είναι το μόνο κομμάτι που δεν έχει (ακόμα…) χρέη στην Ελλάδα. Και ξέρουμε τι αποτελέσματα είχε ο δανεισμός στην Ελλάδα.

Η συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα κι η εκχώρηση σε αυτήν των πολιτικών στοχεύσεων του Δήμου, είναι σαν Δούρειος Ίππος και καθιστά περιττές τις παρατάξεις, και τους ανθρώπους. Είναι λαϊκισμός η άποψη π.χ. ότι μέσω της διακίνησης των εμπορευμάτων από την COSCO ανέβηκε το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ των κατοίκων του Πειραιά, το ίδιο θα ισχύσει και για την πόλη μας με την Παγκόσμια Τράπεζα. Το Ίδρυμα Ροκφέλερ, με την Παγκόσμια Τράπεζα, «κάνει μπίζνες» κι όχι πάρκα, δρόμους κ.λπ. Η «ατζέντα Ροκφέλερ» υποκαθιστά την απουσία διοίκησης στο Δήμο.
Είναι δυσάρεστο να δεσμεύονται ώς το 2030 οι διοικήσεις του Δήμου μόνο και μόνο επειδή μόνο με μακροχρόνια επενδυτικά σχέδια διασφαλίζουν οι οργανισμοί τύπου Παγκ. Τραπ. ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Άλλωστε, η διοίκηση Μπουτάρη δεν έχει να επιδείξει μια βιώσιμη καθημερινότητα για τους δημότες της.

Τέλος, τα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (λήξη 2042), τα μνημόνια με την Παγκόσμια Τράπεζα (2030), απαιτούν διαβούλευση με τους δημότες στο σύνολο κι όχι με 2.000 άτομα που επιλέχθηκαν πιλοτικά, π.χ. με δημοψήφισμα.

Για τους παραπάνω λόγους καταψηφίσαμε τα θέματα 40ό και 41ο, που αφορούν την έγκριση του Μνημονίου Συνεργασίας με την Παγκόσμια Τράπεζα, και την έγκριση Στρατηγικής Αστικής Ανθεκτικότητας «Θεσσαλονίκη 2030», αντίστοιχα.
.