Deprem Bölgesinin ilk 10 Günü I Belgesel: Şok, Dayanışma, Yıkım

Hatay, Kahramanmaraş, Nurdağı, İskenderun ve Islahiye’de yaptığımız röportajlar. 6 Şubat Kahramanmaraş ve Elbistan Depremlerinin 10. Gününe kadar yaşananları şahitleriyle konuştuk.
Şok, Dayanışma ve Yıkım.

00:00 Şok
18:14 Dayanışma
29:48 Yıkım

Ortamlarda daha önce indirmiştim dersin, kim bilecek!

[honeynight]

bu insanların 1 ay önce evleri, arabaları, huzurlu bir yaşamları vardı çok acı gerçekten. Allah bütün kardeşlerimin yardımcısı olsun

[agalarzamanov]

Canım Qardaşlarım Anam her gün aglayaraq dua edir sizlercin. Tüm Azerbaycan üzgün yas icinde. Beton altında qalan cocugun babası elin burakmadan tutdugunu görüb nasıl aglamayasın. Canım qurban sizlere Qardaşlarım keş ki olmasaydı bu felaket. Yol param olsaydı bir saniye düşünmeden yardımnıza koşardım. Elmizden gelen yorgan döşeyi esirgemedik min defa helaliniz olsun canım Qardaşlarım.

[ibrahimdogan]

Elbistanlıyım, depreme hatayda yakalandım, yıllarca avrupada yaşıdım son 5 yıl kesin dönüş yapıp çiftlik kurma hayalim vardı, dönüş yaptıktan 1 hafta sonra depreme yakalandık, zar zor kendimizi dışarı attık, arkamızı dönünce apartman çöktü, insanların bağıra bağıra öldüklerine şahit oldum, kalcam dedim, ama o gördüklerime 2 hafta dayanabildim ( çok söylencem şey var ) isviçre elçiliğini arayıp ağlıya ağlıya terk ettik yurdumuzu, insan hayatı bu kadar mı değersiz, bize bunları yaşatanların, biz bu acıyla nasıl hayatımızı sürdürceğiz bilmiyoruz

[serkn]

Kahramanmaraşlıyım kuyucağa çok yakın yerde oturuyorum üçüncü gün kuyucak tarafına indiğimde gözlerime inanamıştım enkaz başında bekleyen yakınlar sürekli çıkarılan cansız bedenler ve onun ağır kokusu hiç unutmuyorum o gördüklerimi ilk gece insanlarin çaresizce sokaklarda koşturması benim yalın ayak kar kapli yollarda yürümemi çaresizce evi yakın olan akrabalarimiz iyi mi diye bakmaya gitmiştik giderken yıkılan enkazlarin arasından gelen sesler.. Allah kimseye yaşatmasın gerçekten cehennemi yaşadık biz günlerce kaderimize terk edildik

[_DilaraAA_]

‘99 depremini yaşadığımda 12 yaşımdaydım. Yıllar geçti o anı hala unutamadım. Aylarca çadırda kaldık. Gidecek yer de yok.
6 Şubat günü anladık ki aradan onca yıl geçti ama değişen hiçbir şey yok..
Evet ilk haftalar tonlarca yardım gitti ama esas şimdi yardım lazım. Hem maddi hem manevi.
6 Şubat’ı unutmayın, unutturmayın… ☹️

[GK-qoqt]

Düzce depremini yaşadım. Üzerinden 23 yıl geçti hala unutamadım. Bu insanlar bu acıyı nasıl unutacak? Çok büyük bir travma. Allah sabır versin. Ölenlerin mekanları cennet olsun. Çok üzgünüm çok

[nyguney]

Bu insanların yaptıkları ve yaşadıkları inanılmaz, insanlığın güzelliği işte bu. Ayrıca Dayanışma her yerde, örneğin 5 büyük inşaat tekeli ile en büyük yönetim erkinin sahibi arasındaki dayanışma göz yaşartıyor. Tek havuza topluyor o havuzdan hepsi varillerle içiyor halk ise yoksullukta yoklukta dayanışma içinde. Sağ olsunlar öyle güzel yönetiyorlar ki felaketi, her anı hafızalarda en kötü en büyük çuvallama hatırası olarak kalacak ama inşaat yapma konusundaki dayanışmaları gerçekten kayda değil hayrete değer.

[semihanalansoysal]

Hatay'dan bir depremzede olarak söylüyorum hiç bir şey geçmiyor hala ilk günkü gibi acı herseyimiz var ama sanki hiç bir şeymiz yok gibi

[cennetelbarud]

Allah'ım gerçekten unutulmayacak Zor zamanlarr Allah yardımcımız olsunn 🥺

[kutluturk]

Böyle bir acıya beğen tuşuna basmak bile acı veriyor. Ama izledim, gördüm, acımız bir düşüncesiyle basdım.Ülkemizde deprem görmeyen kalmadı. 40 yıllık hayatımda gördüm ki halk Milli Mücadele veriliyor. Tanığız.

[muzikruhungdasdr]

4 gün arabada kaldım öleceğim dedim soğuktan çok üşüdük artık yakıt yok araçta klima açamadık sonra başka şehirden yakınımız yakıt getirdi çıktık hatay dan kalbimi bırakıp akrabadan haber alamıyorum yollar kapalı her biri bir yerde ulaşmam.imkansiz bazılarından enkazdalar haberi aldım.bazilari an itibariyle bina çökmüş ölmüşler cehhenemi yaşadık cidden yardım geç geldi hesabını verecekler allaha gün gelicek inşallah, gönüllülerden allahım bin kez razı olsun yasatmasin bu acıyı iyi yürekli insanlara 😔😭

[aynuryilmaz]

Ah kardeşlerim.. nasıl dayanacaksınız? İzlemeye dayanımyoruz, siz nasıl dayanacaksınız bu acıya? Allah sabırlarından sabır, gücünden güç versin size..😢

[sevilyldz]

Allah razı olsun gençler sizler Türk genç'isiniz sizinle gurur duydum ellerinize sağlık allah razı olsun muradınız varsa versin

[gulsumdemirci]

Arkadaşlar ben şunu gördüm ki merhametli insanlar var hala başkasının acısını bizde yaşayabiliyoruz ne güzel erdem.Yanlış görülebilir ama ben dünyanın bi ucunda yaşıyorum burda hayatım çok değişti meğer tanımadığım insanların mutluluğu benim normal hayatımda beni etkileyen bişeymiş.Sosyal medya hesaplarımın çoğunu kapattım gereksiz görüyorum yani tahammül edemiyorum başkalarının deprem dışı durumlarına bu yanlış belkide elbette hayat devam ediyor ama abi benim halkım orda o psikolojideyken çok zor.Bu olay böyle 20 yılda geçse etkisi geçmeyecek bişey.Allah bize merhamet etsin.

[karadasanil]

Bu gün gördüm ve izledim Allah sizden razı olsun antakyadan yazıyorum ve depremin ilk gününden beri burdayım asla bırakmadım gördüğüm tek şey yardımı kordine edenlerin insanların liyakatsız olması bütün yardım bir merkeze yapılıyor ama köyler civar beldeler şu ana kadar bir çadır dahi bulamadı .

[SEKİZ_]

Canlarım; cefakâr, vefakâr, vatansever kardeşlerim Allah hepinizden razı olsun. Hayatını kaybedenlere rahmet dilerim.

[beyhanpehlivan]

1999 Gölcük depremini yaşadık biz de ailece, doğum büyüdüğümüz şehirle, sevdiklerimizle...
24 yıl önceki acılar tekrar tazelendi.
Allah yardım etsin inşallah bu 10 ilimizdeki insanlara yaşadıkları ve yaşayacakları çok zor.

[guldemdereli]

Helal olsun sana ebru hanim bir turk vatandasi olarak sizin vesizin gibi insanlarimuz guzel gonullu doktorlarimizla yurekten kucaklayip opuyorum Allah razi olsun sevgilerimle

[havvaguven]

Şunu anlıyoruz ki çevrende ülkende bir azınlık dahi mutsuz veya ihtiyaç sahibi olsa biz mutlu olamayız olamayacağız 😭

[kaylakoper]

Gerçekten kıyamet gibi bir gündü. Karanlığın, soğuğun, çaresizliğin ve kim olursan ol sonunda kimsesiz olduğunu anlayacaginiz bir geceydi. Bu acı ve bundan önceki acılar bu ülkenin dönümü olmalı. Herkes ama herkes kendini, benliğini, insanlığını önüne alıp düşünmeli. Evet bu bir afetti ama kader degildi. Bu ölülerin sorumlusu sadece basimizdakilerin ihmalkarligi ve igrencligi degil sorumluları aynı zamanda biziz ben kendi adıma bunu doğanın acı gerceginin cezası olarak görüyorum. Koca turkiye nüfusunun birlik olup deprem hakkında yıllardır doğru dürüst önlem alamamasi, sesini duyuramaması, hâlâ bu ülkemi yiyen yamyam insanlara inanmaları cezamiz degil mi. Kendi ellerimizle boğmadik mi kendimizi. O kadar çok ağladım ki. Halbuki tanıdığım kimseyi kaybetmedim. Ama aynı hayallere sahip olduğum yasitlarimi kaybettim onların annelerini kaybettim. Hepimiz kaybettik. Ama onlar bizzat yaşadı. Hiç birini haketmiyorduk. Bu acıyı kimse ne yaparsa yapsın haketmiyordu. Ama bunun yanında kendimizi elestirmemiz gereken çok nokta var. Bir can bu kadar ucuz olmamalıydı. Biz canımızı kumdan kalelerin altına koymamaliydik. Allah'ım bir daha yaşatmasın diyorum ama bu imkansız. Depremler yine olacak. Ama artık kimse ölmesin. Bir kere de ders çıkaralım. Bir kere olsun ...