ΜΟΥΝΤΡΙΑΝΕΣ ΚΟΝΤΥΛΙΕΣ (Αφιέρωμα στσι μερακλήδες)

Μουντριανές κοντυλιές

Στίχοι-Μουσική: Ηλίας Ανδρεουλάκης

Λύρα-τραγούδι: Ηλίας Ανδρεουλάκης
Λαγούτο: Νίκος Τζάννης-Γκίννερουπ
Τυμπάκι: Λουκάς Μεταξάς

Χριστέ και να ΄μουν ποιητής τση ρίμας κατεχάρης
στων μερακλήδων τσι καρδιές να ΄μουνε ξομεινάρης.

Χριστέ και να ΄μουν ποιητής τ’ ονείρου ριμαδόρος
τση λησμονιάς πραματευτής του μύθου μερκαντόρος.*

Τσι μαντινάδες μου πουλώ μα 'σένα χαρισμά σου
γιατί δεν είδα αλλού ποθές καρδιά σαν τη δικιά σου.

Σαν την καρδιά του μερακλή άλλη καρδιά δε βάνω
γιατί ΄ναι ο παράδεισος στον κόσμο τον απάνω.

Μια μερακλήδικη καρδιά του κόσμου είναι στολίδι
ήλιος μέσα στη συννεφιά, φως μέσα στο σκοτίδι.

Χάρε βαρύ το κρίμα σου και σκιας μην το διπλώνεις
λιγόχρονου και μερακλή αθρώπου μην ξαμώνεις.

Άχι και να το μπρόφταινα του Χάροντα το ζάλο
κι από τη μαύρη στράτα του πουλί μου να σε βγάλω.

Στου παραδείσου τον μπαξέ λουλούδια δεν ανθίζουν
των μερακλήδων οι καρδιές μόνο τονε στολίζουν.

* θέλω να πω «έμπορος».

Αφιερώνεται στο παρεάκι των παιδικών φίλων από το Μούντρος, του πρώτου μου δασκάλου Γιώργη Μαυρογιαννάκη και του πατέρα μου, και στη μνήμη του μπάρμπα μου του Φιλιππή και του πεθερού μου Τάκη.