Της Μικρασίας το καμένο χώμα (Το λόγο έχει η καρδιά) Ευλαλία

Ερμηνεία: Ευλαλία
Μουσική: Αντώνης Σπούλος
Στίχοι: Μαρία Βρανά-Παπάλα
Παραγωγή: DEMO Studio EK
Προγραμματισμός: Ελισαίος Κοντάρας

Τα λόγια φτάνουν ως τα χείλη τ' ανοιχτά μα μένουν πάνω τους η γλώσσα δεν τα λέει γι' αυτό το λόγο δίνω στην αγνή καρδιά κι αυτή στον Ύψιστο Θεό μιλά και κλαίει.
Μα γλώσσες εκατό του κόσμου κι αν μιλά δε θα 'βρει ένα λόγο για να εξιστορήσει τον τρόμο αδικοδιωγμένης προσφυγιάς βουνά που δρασκελά ζυγό να μη γνωρίσει.

Της Μικρασίας το καμένο χώμα μυρίζει θάνατο πικρό ακόμα και άδικο ξεριζωμό. Κι αν πέρασαν καιροί μες στους αιώνες δε βλάστησαν ποτέ ξανά ανθώνες για να 'βρει η γη το λυτρωμό.
Ρωμιό και Τούρκο γέννησε μια μάνα γης μ' αυτή η μάνα γης σαν θέλει σε χορταίνει και σαν δε θέλει λυσσασμένα θα σε τρω ακουμαντάριστη οχιά καταραμένη.
Παραγεμίσαν οι καρδιές από καημό δεν θα φιλιώσουν με οχτρούς δε θα τουρτέψουν θ' αφήσουν σερνική ξωπίσω τους σπορά τον τόπο τούτο πια να μην τον διαφεντέψουν.
Της Μικρασίας το καμένο χώμα μυρίζει θάνατο πικρό ακόμα και άδικο ξεριζωμό. Κι αν οι καιροί περνούν μες στους αιώνες αγιάτρευτες θα ζουν οι αλγηδόνες κι η γη δε θα 'βρει λυτρωμό.

Εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα: Τα ματωμένα χώματα