Stereo Nova - Ένα Κλεμμένο Ποδήλατο

One picture, fan-made video για το τραγούδι των Stereo Nova ''Ένα Κλεμμένο Ποδήλατο'', από τον δίσκο '''Στέρεο Νόβα'' (1992). Αφιερωμένο στο "Ρι".

Στίχοι:
Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σα μέλι
Κι από ένα σημείο τής γης αυτός ο ήλιος θ' ανατέλλει
Πιο όμορφος από ποτέ, σαν στρογγυλό χρυσάφι
Θα λάμψει στο βλέμμα σου σα μεγάλο διαμάντι

Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι
Περνάω μέσα από ένα κρύσταλλο χωρίς να φοβάμαι
Γιατί τα όνειρα που κάνω όταν περπατώ στο δρόμο
Είναι πιο έντιμα απ' αυτά που μας πλασάρει ο νόμος
Ο νόμος μιας εταιρίας, ο νόμος μιας πολιτείας
Η χώρα μου είναι αποικία μιας πιο μεγάλης αποικίας

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Είναι σα μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι
Να μιλάω στα κτίρια, στα σύννεφα, ή να προσεύχομαι
Να 'χα μια θάλασσα έξω απ' το σπίτι μου
Κι όποτε βρέχει να πετάω απ' το μπαλκόνι μου
Κρατώντας το χέρι σου για πάντα
Στις φραουλένιες πεδιάδες, στις γραμμικές κοιλάδες
Κι όπως συγκρούεται ένα αεροπλάνο στο μυαλό μου
Να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου
Πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
Όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα;
Κι από ένα σημείο της Γης αυτός ο ήλιος ανατέλει
Κάποιος τότε σ' ένα στόχο σημαδεύει

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες σου κι όλα τα πλαστικά όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Ίσως βρούμε ένα σπίτι για να μείνουμε
Ένα τόπο να ζήσουμε και να πεθάνουμε
Μιλώντας σε κάποιον που έχει πεθάνει
Σε χιονισμένα τοπία, σε δέντρα από μελάνι
Ή σε ανθρώπους που ψάχνουν μια κατεύθυνση
Προς το θεό, μια άλλη χώρα, μια άγνωστη διεύθυνση
Στην οθόνη ενός κομπιούτερ, στα όνειρα του σκύλου
Στο ουράνιο τόξο, στην καρδιά ενός φίλου

Φύλαξε τις εικόνες κι όλα όσα πιστεύεις
Στο βιβλίο των ματιών σου είναι όλα αυτά που θέλεις
Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

[bubis]

Τέλη 1991, -αρχές 1992 κύμα καταλήψεων έχει ξεσπάσει σε όλα τα λύκεια της χώρας!Ένας δίσκος γυρνάει από χέρι σε χέρι μεταξύ των μαθητών και γράφεται σε MAXELL και TDK 60ρες.Ο πρώτος δίσκος των ΣΝ που, ακόμα και μετά από 30 χρόνια, συνεχίζει να μας θυμίζει την εφηβεία μας.Ευχαριστουμε Στερεο Νόβα!

[pintor]

Όταν δεν υπάρχουν χρόνια και βάλε, σαν να γινε ένας μεγάλος κύκλος και πάλι εδώ είμαστε

[MANSTAIN]

νομιζω οτι το ποδηλατο αυτο ειναι δικο μου το εκλεψαν οι stereo nova το 1992, θα τους ακουω για παντα

[panosadamop]

οταν νιωθω πως με ..ξεχναω.. ακουω λιγο Στερεο Νοβα και τοτε με θυμαμαι και παλι!

[spiroskom]

Τραγουδι σταθμος...στιχοι κ μουσικη εν ετει 1992...ποσο μα ποσο μπροστα ηταν οι τυποι...κανεις δεν μπορεσε να τους φτασει...

[lotreamon]

30 χρόνια πριν. Απίστευτο σαν χθες είναι.

[ΠανάγιωτηςΑγγελοπουλος-ηο]

Αχ θυμάμαι και δακρυζω, τότε εκει στο 1992 εκείνο το βράδυ στο κέντρο τής πλατειας με μια μεγάλη φωτιά και γύρω τής όλοι εμείς με κιθάρες

[panossinopoulos]

αν πάρουν ειδηση τους στίχους, ή αν τους άκουγαν περισσότεροι, θα το είχαν κάνει ban. Αγαπημένοι Stereo Nova, μια αχτίδα ομορφιάς σε έναν πρόστυχο κόσμο

[ampelokipoi]

"Γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σα μέλι"... Το καινούριο, που διαλύει το παλιό, μέχρι να παλιώσει κι εκείνο και να συνεχίζεται ο ατέρμονος κύκλος..

[panos]

"Η χώρα μου είναι αδικία μιας πιο μεγάλης αδικίας..", σα ν'ακούω και φαντάζει πιο αληθινό.

[georgegkerles]

πολυ προχωρημενο κομμάτι για την εποχη του

[TheElenabf]

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
Όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα;
Κι από ένα σημείο της Γης αυτός ο ήλιος ανατέλει
Κάποιος τότε σ' ένα στόχο σημαδεύει

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας...

[ChrisSupertramp]

Όλα τα τραγούδια του Κ υπάρχουν μέσα στο κλεμμένο ποδήλατο, από τότε μέχρι σήμερα. Ίσως και τα επόμενα

[ANTONIS]

Ο ορισμος της συλληψης του ασυλληπτου, μελοποιημενος...

[TheElenabf]

Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Είναι σα μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι
Να μιλάω στα κτίρια, στα σύννεφα, ή να προσεύχομαι
Να 'χα μια θάλασσα έξω απ' το σπίτι μου
Κι όποτε βρέχει να πετάω απ' το μπαλκόνι μου

[REPUBLIC]

Τότε γράφανε αληθινά τραγούδια στη πορεία όμως όπως όλοι μας.... Άλλαξαν. Οι πρώτοι τους δίσκοι απλά δεν υπάρχουν, ίσως ήταν πολύ νωρίς όταν βγήκαν για να εκτιμηθούν ανάλογα....

[abelchatzis]

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα `ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σαν μέλι
Κι από ένα σημείο τής γης αυτός ο ήλιος θ’ ανατέλλει
Πιο όμορφος από ποτέ, σαν στρογγυλό χρυσάφι
Θα λάμψει στο βλέμμα σου σαν μεγάλο διαμάντι.
Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι
Περνάω μέσα από ένα κρύσταλλο χωρίς να φοβάμαι
Γιατί τα όνειρα που κάνω όταν περπατώ στο δρόμο
Είναι πιο έντιμα απ’ αυτά που μας πλασάρει ο νόμος
Ο νόμος μιας εταιρίας, ο νόμος μιας πολιτείας
Η χώρα μου είναι αποικία μιας πιο μεγάλης αποικίας

"Χρώματα απ’ τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σαν μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ’ το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι"

Είναι σαν μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι
Να μιλάω στα κτίρια, στα σύννεφα, ή να προσεύχομαι
Να `χα μια θάλασσα έξω απ’ το σπίτι μου
Κι όποτε βρέχει να πετάω απ’ το μπαλκόνι μου
Κρατώντας το χέρι σου για πάντα
Στις φραουλένιες πεδιάδες, στις γραμμικές κοιλάδες
Κι όπως συγκρούεται ένα αεροπλάνο στο μυαλό μου
Να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου
Πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
Όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα;
Κι από ένα σημείο της Γης αυτός ο ήλιος ανατέλει
Κάποιος τότε σ’ ένα στόχο σημαδεύει.

"Χρώματα απ’ τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες σου κι όλα τα πλαστικά όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σαν μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ’ το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι"

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα `ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Ίσως βρούμε ένα σπίτι για να μείνουμε
Ένα τόπο να ζήσουμε και να πεθάνουμε
Μιλώντας σε κάποιον που έχει πεθάνει
Σε χιονισμένα τοπία, σε δέντρα από μελάνι
Ή σε ανθρώπους που ψάχνουν μια κατεύθυνση
Προς το θεό, μια άλλη χώρα, μια άγνωστη διεύθυνση
Στην οθόνη ενός κομπιούτερ, στα όνειρα του σκύλου
Στο ουράνιο τόξο, στην καρδιά ενός φίλου
Φύλαξε τις εικόνες κι όλα όσα πιστεύεις
Στο βιβλίο των ματιών σου είναι όλα αυτά που θέλεις

"Χρώματα απ’ τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σαν μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ’ το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι."

[jigsawyou]

Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι, περνάω μέσα από ένα κρύσταλλο, χωρίς να φοβάμαι...

[Velzevul]

περιοδια το 94 ή το 96 στην επαρχία, δε θυμαμαι... Σε ενα μικρο κλαμπ με καμια 150 ατομα. Επικες καταστασεις