06. Ανθρώπινο - Αντίγνωμος, Ίθυ

Produced by AkroVatis, Antignomos
Recorded by Toolzmore @ VHQ
Mixed by Toolzmore and Logou Xarin
Mastered by Logou Xarin @ Red Frame
Album art by Noodles in the Trenches
Apo tin arxi mexri to telos, 2025
Apo tin proti mou fora mexri kai na tin kano
______
Lyrics:

Μας παρακολουθώ για χιλιάδες ημέρες, ενωμένες με ιστούς
Τις θυμάμαι σαν ερωμένες μου, σχεδόν όλες
Αυτοπροσώπως ποτέ τους, όμως
Ακούμπησαν για λιγάκι το σώμα μου

Ελάχιστοι από μας είμαστε όντως παρόντες δίπλα μας
Πόσο μάλλον στις αληθινές ανάγκες των φίλων μας
Θυμάμαι την μάσκα σου μες στο πλήθος
Αναγνωρίζω το ύφος μας

Είμαστε εμείς κι εμείς, γράφω τον μύθο μας
Στον λαβύρινθό μας χωρίς τον μίτο μας
Είναι κρίμα να μην τολμάς
Κι ήπιαμε μονομιάς αυτό το δίκιο μας

Ίσως να μπλέξουμε απόψε
Και να μην θυμόμαστε στο τέλος τίποτα
Όπως είπαμε λοιπόν:
Αν δεν με βρεις, όπως ήρθαμε
Γεια, να μην χαθείς

Τα αδέρφια μου δεν χωράνε στην χώρα μου
Στριμώχνονται στην μηχανή
Σαν να μην είχαν άμυνα
Αν είχα μία, θα 'δινα από την αμηχανία
Μα δεν μπορώ να σταματήσω να μάχομαι
Ας κάνει κάποιος άλλος τον μεσάζοντα

Μετά τα μεσάνυχτα, τα μάτια
Πότε μισόκλειστα, πότε μισάνοιχτα
Αγαπάς πολύ, καταλήγεις μισάνθρωπος
Αχάριστε
Μόνο κατά το ήμισυ εγώ, κατά τ' άλλα κάτι ντράβαλα
Και δεν ήταν άσχημα

Στο άστυ, μίσησα πολύ το μεταξύ μας διάστημα
Τριγυρνώ στην κίνηση πεζός με τα αμάξια
Άσε με, ποτέ μου σου 'πα δεν θέλω ν' ανέβω
Μου φτάνει που το κάνουμε για εμάς καλά
Κανένας μασκαράς μέσα στην φάση μας

Κάποιοι ζουν μόνο από νεύρο
Τρεμοπαίζει ο χτύπος τους
Γι' αυτό ραπάρω τους στίχους μου στο μέτρο του μπιτ αυτού
Με τέτοιο τρόπο, μπροστά σε κόσμο

Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Κι είναι αλλόκοτο, ε είναι αλλόκοτο!

Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Τι πιο ανθρώπινο, τι πιο ανθρώπινο.

Νιώθω πως κάνω τα σωστά για τους λάθος ανθρώπους
Γράφω πάλι ίδια λόγια, μα για άλλους λόγους
Θα προδοθείς
Πρώτα από εκείνους που εκτιμάς και άλλη μία από εσένα
Μα μην σκας, γι' αυτό έχω δυο ώμους

Γράφω διαφορετικούς στίχους για τους ίδιους δρόμους
Πατησίων κι Αχαρνών
Εκεί που τώρα έχει γίνει εργοστάσιο παιχνιδιών
Και εμείς παίξαμε για πρώτη φορά κλέφτες κι αστυνόμους, ξέρεις

Ξέρω ελάχιστα για 'μενα πια
Και τα μισά απ' αυτά μου τα 'παν τα παιδιά
Κάτι βράδια

Η περηφάνια μας φτωχή μας κάνει τράκα τα τελευταία τσιγάρα
Έτσι, αφού δεν κάναμε κουμάντα κάναμε κομμάτια
Άρα υπάρχουμε, έστω στα πρόθυρα
Έστω στα πρόχειρα, τον διάολο ξεγελάμε

Πάμε. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πού πάμε
Απλώς μου άρεσε η παρέα κι ότι θα 'χω δυο πράγματα να θυμάμαι
Ψάχνω για συνδέσμους, όχι δεσμά
Τόσες καρδιές με κλειδαριές αναζητούν λέξεις κλειδιά
Ποια ξεκινά το κλάμα, ποια το σταματά

Κάτω από την ίδια στέγη χωρίς συντροφιά
Χαιρετίσματα απ' την μοναξιά
Ναι, αν σε θυμάμαι δεν σ' αφορά
Αν σε θυμάμαι δεν σ' αφορά!
Σε θυμάμαι σαν τώρα

Εκεί όπου δεν θέλησες να πας, ταξιδεύουν τα πλοία όλα
Αλλά στο μέρος που κοιτάς, πας με τα πόδια
Το ξέρω. Είναι μακριά, θα πάρει χρόνια
Αλλά θα 'χεις μάθει απ' έξω κι ανακατωτά όλα τα δρομολόγια, όλα

Αλέξη, γιατί μου λένε ευχαριστώ γι' αυτά τα λόγια;
Εγώ τα λέω σε εμένα πρώτα, εγώ τα λέω σε 'μένα πρώτα

Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Κι είναι αλλόκοτο, ε είναι αλλόκοτο!

Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Τι πιο ανθρώπινο, τι πιο ανθρώπινο.
______

Αντίγνωμος

Ίθυ

ΑκροΒάτης

Toolzmore

λόγου χάριν

Noodles In The Trenches

Background

[background_ath]

Από την αρχή μέχρι το τέλος, Μάρτιος 2025
Buy tickets:

Μας παρακολουθώ για χιλιάδες ημέρες, ενωμένες με ιστούς
Τις θυμάμαι σαν ερωμένες μου, σχεδόν όλες
Αυτοπροσώπως ποτέ τους, όμως
Ακούμπησαν για λιγάκι το σώμα μου

Ελάχιστοι από μας είμαστε όντως παρόντες δίπλα μας
Πόσο μάλλον στις αληθινές ανάγκες των φίλων μας
Θυμάμαι την μάσκα σου μες στο πλήθος
Αναγνωρίζω το ύφος μας

Είμαστε εμείς κι εμείς, γράφω τον μύθο μας
Στον λαβύρινθό μας χωρίς τον μίτο μας
Είναι κρίμα να μην τολμάς
Κι ήπιαμε μονομιάς αυτό το δίκιο μας

Ίσως να μπλέξουμε απόψε
Και να μην θυμόμαστε στο τέλος τίποτα
Όπως είπαμε λοιπόν:
Αν δεν με βρεις, όπως ήρθαμε
Γεια, να μην χαθείς

Τα αδέρφια μου δεν χωράνε στην χώρα μου
Στριμώχνονται στην μηχανή
Σαν να μην είχαν άμυνα
Αν είχα μία, θα 'δινα από την αμηχανία
Μα δεν μπορώ να σταματήσω να μάχομαι
Ας κάνει κάποιος άλλος τον μεσάζοντα

Μετά τα μεσάνυχτα, τα μάτια
Πότε μισόκλειστα, πότε μισάνοιχτα
Αγαπάς πολύ, καταλήγεις μισάνθρωπος
Αχάριστε
Μόνο κατά το ήμισυ εγώ, κατά τ' άλλα κάτι ντράβαλα
Και δεν ήταν άσχημα

Στο άστυ, μίσησα πολύ το μεταξύ μας διάστημα
Τριγυρνώ στην κίνηση πεζός με τα αμάξια
Άσε με, ποτέ μου σου 'πα δεν θέλω ν' ανέβω
Μου φτάνει που το κάνουμε για εμάς καλά
Κανένας μασκαράς μέσα στην φάση μας

Κάποιοι ζουν μόνο από νεύρο
Τρεμοπαίζει ο χτύπος τους
Γι' αυτό ραπάρω τους στίχους μου στο μέτρο του μπιτ αυτού
Με τέτοιο τρόπο, μπροστά σε κόσμο

Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Κι είναι αλλόκοτο, ε είναι αλλόκοτο!

Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Τι πιο ανθρώπινο, τι πιο ανθρώπινο.

Νιώθω πως κάνω τα σωστά για τους λάθος ανθρώπους
Γράφω πάλι ίδια λόγια, μα για άλλους λόγους
Θα προδοθείς
Πρώτα από εκείνους που εκτιμάς και άλλη μία από εσένα
Μα μην σκας, γι' αυτό έχω δυο ώμους

Γράφω διαφορετικούς στίχους για τους ίδιους δρόμους
Πατησίων κι Αχαρνών
Εκεί που τώρα έχει γίνει εργοστάσιο παιχνιδιών
Και εμείς παίξαμε για πρώτη φορά κλέφτες κι αστυνόμους, ξέρεις

Ξέρω ελάχιστα για 'μενα πια
Και τα μισά απ' αυτά μου τα 'παν τα παιδιά
Κάτι βράδια

Η περηφάνια μας φτωχή μας κάνει τράκα τα τελευταία τσιγάρα
Έτσι, αφού δεν κάναμε κουμάντα κάναμε κομμάτια
Άρα υπάρχουμε, έστω στα πρόθυρα
Έστω στα πρόχειρα, τον διάολο ξεγελάμε

Πάμε. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πού πάμε
Απλώς μου άρεσε η παρέα κι ότι θα 'χω δυο πράγματα να θυμάμαι
Ψάχνω για συνδέσμους, όχι δεσμά
Τόσες καρδιές με κλειδαριές αναζητούν λέξεις κλειδιά
Ποια ξεκινά το κλάμα, ποια το σταματά

Κάτω από την ίδια στέγη χωρίς συντροφιά
Χαιρετίσματα απ' την μοναξιά
Ναι, αν σε θυμάμαι δεν σ' αφορά
Αν σε θυμάμαι δεν σ' αφορά!
Σε θυμάμαι σαν τώρα

Εκεί όπου δεν θέλησες να πας, ταξιδεύουν τα πλοία όλα
Αλλά στο μέρος που κοιτάς, πας με τα πόδια
Το ξέρω. Είναι μακριά, θα πάρει χρόνια
Αλλά θα 'χεις μάθει απ' έξω κι ανακατωτά όλα τα δρομολόγια, όλα

Αλέξη, γιατί μου λένε ευχαριστώ γι' αυτά τα λόγια;
Εγώ τα λέω σε εμένα πρώτα, εγώ τα λέω σε 'μένα πρώτα

Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Κι είναι αλλόκοτο, ε είναι αλλόκοτο!

Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος
Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους
Τι πιο ανθρώπινο, τι πιο ανθρώπινο.

[keepsmiling]

Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνος. Ζεις και πεθαίνεις για ανθρώπους... Και είναι αλλόκοτο.

[EviL-yfmh]

Αγαπάς πολύ, καταλήγεις μισάνθρωπος..

[jmalasnizasps]

ουτε την πρωτοχρονια δεν περιμενα ετσι να αλλάξει η ωρα. ευχαριστω άντι

[Oni-xy]

Θα προδοθείς πρώτα από εκείνους που εκτιμάς και άλλη μία από εσένα.
Μα μην σκας, γι' αυτό έχω δύο ώμους.

[Αντώ-ρχ]

Κατά τ' άλλα κάτι ντράβαλα..
Και δεν ήταν άσχημα.

[OfficialGHOSTofCOD]

genitheis to ferate anamniseis pou pia pinw eksaitias tous xwris na tis skeftomai i thimamai thimamai giati pinw kai xairomai poli pou thimamai...ola alazoun pros to xeirotero....toulaxiston exoume esas na stai kala