ΡΕΥΜΑ 102 - Χειμώνας (Demo)

Σ'έναν βαρύ, σ'έναν αγέλαστο χειμώνα
περνάν απρόθυμα οι μέρες μ'ένα θόρυβο λευκό
κι εμείς ζητάμε θαλπωρή στη παγωνιά
την τέλεια πληρότητα στο απόλυτο κενό

Λιπόθυμη η λογική μες την παράνοια
η θεραπεία αργοσβήνει στης αρρώστιας το σκοτάδι
κι εμείς ζητάμε παρηγοριά στην ερημιά
από χέρια πληγωμένα ένα ανέλπιστο χάδι

Σ'έναν βαρύ, σ'έναν αγέλαστο χειμώνα
μοιάζει το ξόδεμα του χρόνου με υγρή φυλακή
κι εμείς υπάρχουμε σ ένα ανάγλυφο τίποτα
στης αιώνιας ακινησίας τη φρικτή συντριβή

Αυτή η πόλη σιωπηλή και θλιμμένη
γίνεται κάθε μέρα μπροστά μας κομμάτια
κι εμείς κρυμμένοι στις μελαγχολικές της ρυτίδες
περιφερόμαστε αδιάκοπα στα σκοτεινά της μονοπάτια

Χαροπαλεύουμε ακροβατώντας
στο χείλος του γκρεμού γελάμε δυνατά
και επιβιώνουμε ακολουθώντας
των άγριων ενστίκτων την υπόγεια τροχιά