το τελευταίο γράμμα - Αλέξανδρος Μανταλβάνος

Το τελευταίο γράμμα..

Τώρα φοβάσαι κι ας μη με θυμάσαι
σαν σκέψη σου θα με γλυκιά
στο άδειο το σπίτι που κάτι του λείπει
να ρθεις περιμένω ξανά

Σου γράφω μετά από καιρό
συνήθισα στο γκρίζο
με μιας λατρείας μουσική
στο δρόμο που βαδίζω
κι ας επιλέξαμε κι δυό
αντίθετους πια δρόμους
στη σκέψη μου σε κουβαλώ
κι ας ξέρω χίλιους τρόπους
για να ξεφεύγω μακριά
στης θάλασσας το κύμα
και μυστικά μέσα σ’αυτήν
να βρίσκω την ελπίδα
πως όλα πια θα αλλάξουνε
κι όλα θα βρουν το δρόμο
να ξαναγίνει όπως παλιά
η αγάπη μας το όπλο
που δεν μετρά πια θύματα
και ξέρει πια να δίνει
κάθε πηγαίο σε μισώ
στην λογική να σβήνει
κι εσύ παραμυθάκι μου
απλά μια πριγκιπέσα
που θα θυμάται σιωπηλά
τι ζήσαμε εδώ μέσα
μα τώρα είναι πλέον αργά
και πρέπει να σ'αφήσω
ελπίζω μετά από όλα αυτά
να ξέρεις τί αξίζω
τα δυο σου μάτια τα γλυκά
το γέλιο τη χαρά σου
τα χέρια μου να ακουμπούν ζεστά
πλεγμένα στα δικά σου
κι ας είναι πια πλέον αργά
τώρα που σου το λέω
να ξέρεις ότι σ’αγαπώ
δεν σε κρατώ και φεύγω

Τώρα φοβάσαι κι ας μη με θυμάσαι
σαν σκέψη σου θα με γλυκιά
στο άδειο το σπίτι που κάτι του λείπει
να ρθεις περιμένω ξανά (x2)

Ίσως μόνο να ήθελα
να ήξερα που μένεις
για να σου λέω ευχαριστώ,
τις νύχτες που πεθαίνεις
διότι είναι πράγμα δύσκολο,
ξεκάθαρες οι λέξεις
αφού γνωρίζουμε κι δυό
τι θέλω και τι θέλεις
και τώρα σ' αποχαιρετώ,
καιρός λοιπόν να φύγω
μίσος πια δεν σου κρατώ,
και δεν ανταποδίδω
διότι η ζωή είναι μικρή,
χαρά μόνο θα δώσω
για να θυμάσαι πού και πού,
πως θέλω να σε νιώσω
καιρός λοιπόν κι εσύ
να με αποχαιρετήσεις
και να βλεπόμαστε κι δυό
σαν μακρινοί πλέον φίλοι
για να θυμούνται πού και πού
ξεχωριστά κι δυό τους
να εκτιμήσουν βαθιά
την ύπαρξη του πόνου
πως ζούμε μόνο μια φορά
κι νιότη είναι δώρο
ο έρωτας μια φωτιά
κι εμείς το οξυγόνο
για αυτό σου λεω να χαρείς
ποτέ σου μην τρομάζεις
ο δρόμος μας μια διαδρομή
κι αυτός προς την αγάπη
να δεις λοιπόν ξεκάθαρα
κι δυό τι έχουμε χτίσει
να διηγούμαστε κι δυό
αυτό που έχουμε ζήσει
και να θυμάσαι πως ποτέ
δεν είναι αργά να νιώσεις
πως σε εκτιμώ και σου εύχομαι
ποτέ σου μην προδώσεις

Τώρα φοβάσαι κι ας μη με θυμάσαι
σαν σκέψη σου θα με γλυκιά
στο άδειο το σπίτι που κάτι του λείπει
να ρθεις περιμένω ξανά (x3)