filmov
tv
Εμπαθής & Otto Synth - Όταν ο πόνος γίνεται καημός

Показать описание
Παραγωγή, Μίξη & Mastering: Otto Synth
Στίχοι:
Μ' αγαπάς και με πληγώνεις, μου χαρίζεις τη ζωή και με σκοτώνεις, συχνά μ' απογειώνεις, μετά με γειώνεις.
Μου δίνεις τόσο φως που εν τέλει με τυφλώνεις, χειμώνας είσαι μέσα στην καρδιά μου, τα πάντα παγώνεις.
Όσα υπομένω κι αντέχω είναι δύναμή μου, ξεσπάω στη μουσική και στο ερυθρό γλυκό κρασί μου.
Σ' ανθρώπους που αγαπώ κι ας μαραζώνουν την ψυχή μου, ποτέ γιατί αυτό ξέρεις θα ήτανε ντροπή μου.
Η αγάπη είναι να δίνεται και όχι να ζητιέται, ο λόγος για να πράττεται κι όχι για να ξεχνιέται.
Λοιπόν δε πα να λέτε ότι θέλετε; Μια ζωή θ' ανάβετε φωτιές, το κάτι όμορφο να καίγεται.
Μα έλα που φλέγεται η καρδιά μου να ζεσταίνει, εγωισμό που μέσα από τα στήθια σου βγαίνει.
Είμαστε κάτι παραπάνω από γνωστοί κι όμως στο τέλος θ' αντικρίσουμε ν' αλήθεια που λέει: "Είμαστε ξένοι".
Κανείς κανέναν πλέον δεν τον καταλαβαίνει, κι αν λείπει η κατανόηση η Αγάπη είναι χαμένη.
Ο Σεβασμός θέλει ανοιχτή την πόρτα στις ανθρώπινες σχέσεις, να μπαίνει ταπεινός και περήφανος να βγαίνει.
Λόγοι που 'ναι χιλιοειπωμένοι, ξέρω δεν αλλάζουν καταστάσεις γιατί δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.
Οπότε είμαι γνώστης για το τι μας περιμένει, χάρηκα, αντίο, στο καλό αγαπημένη!
Ρ Ε Φ Ρ Ε Ν _ 1
Όσος κι αν είναι ο καημός μου,
ανοίγω φτερά και μ' αγκαλιάζει ο ουρανός μου.
Αφού ο άνθρωπός μου με φυλάκισε στη γη,
σ' ένα γκρίζο κελί, δραπετεύω για να δω ν' Ανατολή!
Χαμένος πάντα στα γραπτά μου με Αγάπη, πάντα ηθική να δείχνω για να μη με λένε ψεύτικο.
Κάθε βλέμμα σου από μία οφθαλμαπάτη, κάθε βάσανο ποτέ δε με κάνει ευαίσθητο.
Δύναμη στον κόσμο δεν υπάρχει, ούτε θέληση, κάθε στίχος μου γεμάτος με Αγάπη και με έφεση.
Κάθε κομμάτι μου γεννημένο πάντα από ποίηση, και όλα μου τα χρόνια τα βαδίζω υπό πίεση.
Γράφω πάντα κάτω από το φως της σελήνης, κάτι που με εμπνέει, κάτι που 'ναι μέσα μου χρόνια.
Κάθε στήριγμα απ' τα αδέρφια μου μέσα μου έχει μείνει, και με τις σκέψεις οξυγόνο δεν έχουν τα πνευμόνια.
Φίλους δεν είχα για χρόνια όμως δε λυπάμαι, μοναχικό παιδί με όνειρα μέσα στην πλάνη μου.
Και στα σκοτάδια μου ποτέ μου δεν κοιμάμαι, ανήσυχος γιατί το να 'μαι τίμιος το 'χω μέσα στο κεφάλι μου.
Περήφανος για τους γονείς μου που με φέρανε στον κόσμο με Αγάπη και αξίες.
Είδωλα για μένα, επειδή με ειλικρίνεια μιλάνε κι όχι με πλαστικές ιστορίες.
Στη διαδρομή της ζωής μου μόνο ένα πλάνο, τα όμορφα φτάνουν όταν παλεύεις με μανία.
Κι όταν σβήσει η φωτιά μου καθαρά όταν πεθάνω, απ' το μαρτύριο μόνο τότε θα βγω, ησυχία...
Ρ Ε Φ Ρ Ε Ν _ 2
Ας υπάρχουν ατυχίες, εμείς δε τα παρατάμε,
συνεχίζουμε, παλεύουμε, δε πέφτουμε κάτω.
Κι όταν μάθουμε σε όλους να εκτιμάνε,
τότε θα φανεί η Αγάπη μέσα από τον βάλτο.
Στίχοι:
Μ' αγαπάς και με πληγώνεις, μου χαρίζεις τη ζωή και με σκοτώνεις, συχνά μ' απογειώνεις, μετά με γειώνεις.
Μου δίνεις τόσο φως που εν τέλει με τυφλώνεις, χειμώνας είσαι μέσα στην καρδιά μου, τα πάντα παγώνεις.
Όσα υπομένω κι αντέχω είναι δύναμή μου, ξεσπάω στη μουσική και στο ερυθρό γλυκό κρασί μου.
Σ' ανθρώπους που αγαπώ κι ας μαραζώνουν την ψυχή μου, ποτέ γιατί αυτό ξέρεις θα ήτανε ντροπή μου.
Η αγάπη είναι να δίνεται και όχι να ζητιέται, ο λόγος για να πράττεται κι όχι για να ξεχνιέται.
Λοιπόν δε πα να λέτε ότι θέλετε; Μια ζωή θ' ανάβετε φωτιές, το κάτι όμορφο να καίγεται.
Μα έλα που φλέγεται η καρδιά μου να ζεσταίνει, εγωισμό που μέσα από τα στήθια σου βγαίνει.
Είμαστε κάτι παραπάνω από γνωστοί κι όμως στο τέλος θ' αντικρίσουμε ν' αλήθεια που λέει: "Είμαστε ξένοι".
Κανείς κανέναν πλέον δεν τον καταλαβαίνει, κι αν λείπει η κατανόηση η Αγάπη είναι χαμένη.
Ο Σεβασμός θέλει ανοιχτή την πόρτα στις ανθρώπινες σχέσεις, να μπαίνει ταπεινός και περήφανος να βγαίνει.
Λόγοι που 'ναι χιλιοειπωμένοι, ξέρω δεν αλλάζουν καταστάσεις γιατί δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.
Οπότε είμαι γνώστης για το τι μας περιμένει, χάρηκα, αντίο, στο καλό αγαπημένη!
Ρ Ε Φ Ρ Ε Ν _ 1
Όσος κι αν είναι ο καημός μου,
ανοίγω φτερά και μ' αγκαλιάζει ο ουρανός μου.
Αφού ο άνθρωπός μου με φυλάκισε στη γη,
σ' ένα γκρίζο κελί, δραπετεύω για να δω ν' Ανατολή!
Χαμένος πάντα στα γραπτά μου με Αγάπη, πάντα ηθική να δείχνω για να μη με λένε ψεύτικο.
Κάθε βλέμμα σου από μία οφθαλμαπάτη, κάθε βάσανο ποτέ δε με κάνει ευαίσθητο.
Δύναμη στον κόσμο δεν υπάρχει, ούτε θέληση, κάθε στίχος μου γεμάτος με Αγάπη και με έφεση.
Κάθε κομμάτι μου γεννημένο πάντα από ποίηση, και όλα μου τα χρόνια τα βαδίζω υπό πίεση.
Γράφω πάντα κάτω από το φως της σελήνης, κάτι που με εμπνέει, κάτι που 'ναι μέσα μου χρόνια.
Κάθε στήριγμα απ' τα αδέρφια μου μέσα μου έχει μείνει, και με τις σκέψεις οξυγόνο δεν έχουν τα πνευμόνια.
Φίλους δεν είχα για χρόνια όμως δε λυπάμαι, μοναχικό παιδί με όνειρα μέσα στην πλάνη μου.
Και στα σκοτάδια μου ποτέ μου δεν κοιμάμαι, ανήσυχος γιατί το να 'μαι τίμιος το 'χω μέσα στο κεφάλι μου.
Περήφανος για τους γονείς μου που με φέρανε στον κόσμο με Αγάπη και αξίες.
Είδωλα για μένα, επειδή με ειλικρίνεια μιλάνε κι όχι με πλαστικές ιστορίες.
Στη διαδρομή της ζωής μου μόνο ένα πλάνο, τα όμορφα φτάνουν όταν παλεύεις με μανία.
Κι όταν σβήσει η φωτιά μου καθαρά όταν πεθάνω, απ' το μαρτύριο μόνο τότε θα βγω, ησυχία...
Ρ Ε Φ Ρ Ε Ν _ 2
Ας υπάρχουν ατυχίες, εμείς δε τα παρατάμε,
συνεχίζουμε, παλεύουμε, δε πέφτουμε κάτω.
Κι όταν μάθουμε σε όλους να εκτιμάνε,
τότε θα φανεί η Αγάπη μέσα από τον βάλτο.
Комментарии