7. Oionos | Χειμερία Νάρκη

Στίχοι / Ερμηνεία : Oionos
Mουσική Παραγωγή : Sile
Mix / Mastered by L Professor/Subass studio
Recorded @ Blackwolfstudio
Επιμέλεια κειμένου : Νικολέτα Αρβανιτίδου
Click : Maria Ktl
Artwork : ΤοΝουΣου
Oi2Tropoi 2020 ©

Στίχοι :

Ξέμεινα εδώ και δεν υπάρχω.
Σαν να ξυπνάω καταλάθος τελευταία,
μα είν’ ωραία να μου λες πως μοιάζω ήρεμος∙
έγινα έρημος, πώς να μην είμαι ήμερος;
Ψάξε το φως, που δεν υπάρχει.
Είμαι σε χειμερία νάρκη∙
μέχρι να πέσουν μάσκες, δε θα βλέπω αυταπάτες,
μα οι διαβάτες πάνω κάτω, τί στο διάολο;
σαν να ψάχνουν τη βελόνα μέσα στο άχυρο.
Eδώ τα χάνει όλα ο άνθρωπος, όταν γίνεται άπληστος
κι εγώ στάθηκα ανάλογος.
Ουδείς δρόμος παράλληλος για εμάς,
μα «στην υγεία μας» να λες κάθε φορά∙
κάθε φορά που σπάνε δάχτυλα τα πρόσωπα γελάν,
δεν έχει σημασία καν, εδώ ποιός νίκησε.
Μα ποιός θα αντέξει ως το τέλος;
Δεν ήταν βέλος, μα ξυράφι σε ανοιχτή πληγή που εθίστηκες να σπας.
Όπου κοιτάς δεν πας, γι’ αυτό ποτέ δεν φάνηκες.
Περίμενα συνήθως πιο πολύ απ’ όσο άργησες.
Εδώ δεν ξέρεις, τί σου επιφυλάσσει το αύριο∙
πώς μου μιλάς για νίκες;
Πατέρας μας, οι νύχτες και ο χρόνος,
που θα κλείσει κάθε μάτι και επαφή.
Μα κάθε μας στιγμή θα μείνει χαραγμένη σε γυαλί∙ γυαλί που σπάει.
Η μνήμη θα ξεχνάει, μα ο παλμός της καρδιάς
θα μένει πάντα ζωντανός και θα χτυπάει.
Μείνε στο πλάι και θα δεις πόσο ανοίγομαι..
Είδα πώς γίνεται∙ πως ίπταμαι το ξέρω.
Μέρες θα πήγαιναν χαμένες, μα τις κάνω μουσική,
δίχως καμία λογική∙ μόνο συναίσθημα.
Αυτά τα λόγια σου, τα ψεύτικα, τα ξέρω∙ πάρτα τώρα!
Μια μεγάλη ανηφόρα η γενιά μου.
Ασπρίζουνε τα γένια μου και πέφτουν τα μαλλιά μου∙
πίστευες θα μείνω ίδιος;
Είμαι ο Σπύρος, που δεν έμαθα καλά..
Το σπίτι μου κι ο μύλος, ο ήχος και ο σκύλος μου,
που μόλις φτάσω σπίτι κατουριέται απ’ τη χαρά!
Αυτό σημαίνει αγάπη!
κι άσε τις μαλακίες, τα λεφτά και το χρυσάφι.
Θα ήθελα να ήμουν κύμα, να πνίξω αυτό το κόσμο τους,
να σπάσω τη βιτρίνα.
Πιάσε το χέρι μου και φύγαμε το τέλος δεν αργεί,
αρκεί να γίνει τώρα η αρχή∙ το πλοίο φεύγει..

Είμαι ο Σπύρος, που δεν έμαθα καλά.
Το σπίτι μου και ο μύλος,
ο ήχος και ο σκύλος μου, που μόλις φτάσω σπίτι κατουριέται απ’ τη χαρά!
Αυτό σημαίνει αγάπη!
κι άσε τις μαλακίες, τα λεφτά και το χρυσάφι.
Θα ήθελα να ήμουν κύμα,
να πνίξω αυτό τον κόσμο τους, να σπάσω τη βιτρίνα..

Contacts:

[ΧρήστοςΊθυ]

Ξέμεινα εδώ και δεν υπάρχω.
Σαν να ξυπνάω κατά λάθος τελευταία...
μα είναι ωραία να μου λες πως μοιάζω ήρεμος.
Έγινα έρημος, πώς να μην είμαι ήμερος..;!