Η ΣΟΦΙΑ ΔΙΓΕΝΗ - ΚΟΛΙΟΤΑΣΗ με ΤΗΝ NATASHA

Το 1980 ξεκινά η καριέρα μου στη δημοσιογραφία, γίνομαι δόκιμο μέλος της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΩΝ και εργάζομαι σε πολλές ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά. Συνήθως έκανα εργατικό ρεπορτάζ, κοινωνικό και εξωτερικό δελτίο. Πρώτη δουλειά μου το περιοδικό "Θαλάσσια Σπόρ και πισίνα", ακολουθεί το περιοδικό "Εργατική Επιθεώρηση". Η συνεργασία μου με τον εκδότη Νίκο Μομφεράτο στην Απογευματινή υπήρξε σταθμός. Θυμάμαι, το περιστατικό μέσα στο γραφείο του, όταν με κάλεσε για να με ρωτήσει τι ήταν αυτό που του πήγα να δημοσιεύσει στην εφημερίδα: "Βρε Διγενή, τί είναι αυτό που μας έφερες;" Τσαλάκωσε το χειρόγραφο μου και το πέταξε στο καλάθι λέγοντας: "Αυτό να το πας στον Ριζοσπάστη! Ξαναγράψτο χωρίς αίματα..." Απάντησα με σθένος ότι "αυτό είναι και δεν το ξαναγράφω γιατί είναι η αλήθεια! Οι εργάτες και οι εργάτριες σε αυτήν την απεργία κτυπήθηκαν και μάτωσαν για να σώσουν το μεροκάματό τους." και τον παρακάλεσα να πάρω το τσαλακωμένο χειρόγραφό μου από το καλάθι. Δεν περίμενα απάντησή του, έσκυψα και πήρα το χειρόγραφο μου και γύρισα να φύγω από το γραφείο. Τότε εκείνος μου είπε κάτι που με "κάρφωσε". "Αν συνεχίσεις να σέβεσαι τα κείμενά σου θα γίνεις σπουδαία δημοσιογράφος!" Ακολούθησαν κι άλλες συνεργασίες με διάφορα έντυπα. Το περιοδικό SALLON η ανάληψη αρχισυνταξίας σε ηλικία μόλις 21 χρόνων, μετά η έκδοση της εφημερίδας "Το Μαύρο Ρόδο" το 1983. Αλλαγές πολλές στη ζωή και την καριέρα μου μετά. Ο έρωτας, ο γάμος, ο ερχομός του παιδιού, τέσσερα χρόνια μακρυά από το επάγγελμα που στην κυριολεξία με "εξαφάνισαν" από τον χώρο. Νέο ξεκίνημα το 1989. Θυμάμαι πως ένιωσα όταν μπήκα σε τυπογραφείο και πάλι, πέντε μηνών έγκυος στο γιόκα μου!
Σιγά σιγά "ξανάσμιξα" με την δημοσιογραφία. Τότε ήταν τα πιο δύσκολα χρόνια. Ήταν σαν να με είχαν βγάλει έξω από παντού. Μα εγώ δεν το έβαλα κάτω. Προσπαθούσα. Ακόμα κι όταν εργάσθηκα ως δημοσιοσχετίστρια για εταιρεία παιδικών ρούχων έκανα δημοσιογραφική δουλειά σε όλο της το φάσμα. Έβρισκα ιδέες για να δημιουργούνται τα έντυπα των κολεξιόν της και έφτιαχνα φυλλάδια - περιοδικά! Μετά μέσα από εκεί μπήκα και στον κόσμο της τηλεόρασης. Στο HIGH TV έκανα εκπομπές με τον τίτλο οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΗΜΕΡΑ όπως και μια Λαογραφική - Ιστορική εκπομπή με τον τίτλο ΡΙΖΕΣ και ΘΥΜΗΣΕΣ. Τίποτε δεν είχε τελειώσει. Όλα ξεκινούσαν από την αρχή για μένα. Το 1998 εργαζόμουν ως συντάκτης στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Τότε η μητέρα μου που ήταν μόλις 62 ετών έπαθε εάν βαρύ εγκεφαλικό που λύγισε όλους μας. Χρειάστηκε να διακόψω και τότε την καριέρα μου και να την βοηθήσω να ζήσει και έζησε, δόξα τον Θεό, 21 χρόνια ακόμα. Η δημοσιογραφία έμεινε και πάλι πίσω. Ώσπου να με αναζητήσουν για ένα περιοδικό για τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ που είχε τον τίτλο ΔΕΛΦΟΙ. Ακολούθησαν συνεργασίες με εφημερίδες και περιοδικά ώσπου έφθασα στο σήμερα και την δική μου εκδοτική προσπάθεια.
Ευχαριστώ πολύ την Αλεξάνδρα Αγγελοπούλου και την Νατάσσα Κρητικού για την πρόσκληση και την ευκαιρία να ξανασυστηθώ.