Marcia funebre Separation

Θα καθίσουμε λίγο στο πεζούλι, στα Ήλια, πάνω στο ύψωμα, κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας μπορεί να φαντάζουμε κιόλας πως θα πετάξουμε, γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω το θόρυβο του φουστανιού σου, σαν το θόρυβο δυό δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν, και όταν κλείνεσαι μέσα σ' αυτόν τον ήχο του πετάγματος, νιώθεις κρουστό το λαιμό σου, τα πλευρά σου, τη σάρκα σου, και έτσι σφιγμένος, μέσα στους μυώνες του γαλάζιου αγέρα, μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους, δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις. Άφησε με να 'ρθω μαζί σου.. Μέσα στη μέση της θάλασσας από μόνο το θέλημα της αγάπης ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς. Άκου, ποιός μιλεί στα νερά στις Ροβιές και ποιός τώρα κλαίει; Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιός φωνάζει; Είμαι εγώ, μ' ακούς; Σε αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε, σ' αγαπώ στα ίσα δίχως πρόβλημα ή περηφάνια: σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ' άλλο τρόπο, παρά με τούτον. Όπου δεν είμαι, μήτε είσαι και που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου. Που όταν κοιμάμαι, κλείνουν και τα δικά σου μάτια.. Η πιό όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει. Τις πιό όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα. Και αυτό που θέλω να σου πω, το πιό όμορφο απ' όλα, δε στο 'χω πει ακόμα.. Σ' αγαπώ, δεν μπορώ τίποτε άλλο να πω πιό βαθύ, πιό απλό, πιό μεγάλο. Μπρος στα πόδια σου εδώ με λαχτάρα σκορπώ τον πολύφυλλο ανθό της ζωής μου. Τα δυό χέρια μου, να, στα προσφέρω δετά για να γείρεις γλυκά το κεφάλι. Κι η καρδιά μου σκιρτά κι όλη ζήλια ζητά να σου γίνει ως αυτά προσκεφάλι.. Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα, θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή, πλάι σου. Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα.. Μόνο με την αγάπη σου μπορώ να επιζήσω, να μη χαθώ μέσα στο μαύρο δάσος. Να αψηφήσω τον άγριο σκύλο που με ακολουθεί, σα να 'ναι ο ίσκιος μου. Να χτίσω ένα άλλο πρόσωπο, να γίνω πάλι ένα μικρό αγόρι, αθώο σαν το τρεχούμενο νερό. Και να γνωρίζω τον κόσμο με ένα καινούργιο θάμπωμα. Μόνο με την αγάπη σου μπορώ να λέω τραγούδια από άλλους, άγνωστους τόπους. Να γίνομαι ένας γρύλος άγρυπνος και να κεντώ το όνομά σου, με στίχους αέρινους. Να μιλώ μόνο για σένα, και να σε καλημερίζω με ένα φοβισμένο κορυδαλλό κρυμμένο στο στήθος μου, κι εσύ να μου αποκρίνεσαι με ένα ξεχασμένο ποίημα. Μόνο για την αγάπη σου μπορώ να περνάω τη μέρα απαγγέλλοντας τους πικρούς στεναγμούς και αγιογραφώντας τους αίνους, από το μέγα θαύμα του έρωτα. Και να σου λέω καληνύχτα και να με παίρνεις μαζί σου στον ύπνο σου. Για να με σεργιανίσεις μεθυσμένον στα μαγεμένα σου όνειρα, να γίνομαι όλο και πιο ανθρώπινος, να φαίνομαι όλο και λιγότερο λυπημένος.. O χρόνος έφτασε, το φως να φύγει. Ψυχής κυνήγι, δεν έχει πια. Γέρνεις, αγάπη μου, μες στο σκοτάδι, κάτι από χάδι και σκοτεινιά. Ρόδο της μοίρας μου, δειλό χεράκι, να έρθεις λιγάκι, βουβό φιλί. Συγχώρα αυτή την ώρα, γεμάτη δώρα, που με εγκαλεί. Νύχτα θαμπή, ανεξήγητη, θυμού, θα μας σκεπάσει και άρρυθμη αδειάζει η πλάση, και λίγη η προσευχή. Και ίσως να πεις τα λόγια που δεν ξέρω, τον πόθο να προφέρω, μια λέξη μαγική. Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη κορμός δίχως κλαδιά, μα πιότερο λυπάμαι που δεν έχω τον ανθό για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου. Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός, αν είσαι εσύ ο σταυρός κι ο υγρός μου πόνος, αν είμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου, μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει. Αν κάποτε πεθάνω, μην ακούσεις ποτέ, πως τάχα "κείμαι ενθάδε": εσύ θα με βρεις στην αναπνοή του αγέρα, στο φευγαλέο παιδικό χαμόγελο. Μην διαβάσεις ποτέ το όνομά μου σε πέτρα: εσύ θα ξέρεις να με ακούσεις στον αχό της άνοιξης και στην επιμονή του ήχου της βροχής. Μην πιστέψεις ποτέ πως η αγάπη μου τελείωσε: σκέψου πως θα σε περιμένει σε άλλες αισθήσεις, περιγράφοντας την ομορφιά σου.

Δώσε μου, Κύριε, να είμαι νεκρός και μεθυσμένος. Άσε μου μόνο τα άστρα που ήταν το ίδιο φιλικά, ακόμα και την ώρα που εκείνη που λάτρεψα με πυροβόλησε. Σε παρακαλώ μόνο να την προσέχεις, να την προστατεύεις και να της προσφέρεις κάθε μέρα ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, όπως έκανα πάντα εγώ. Κι αν με σκότωσε, εγώ την συγχωρώ. Συγχώρεσέ την και εσύ λοιπόν, ένα αθώο παιδί ήτανε που δεν ήξερε τι έκανε. Σε παρακαλώ, Κύριε, γράψε σ' ένα χαρτί το όνομά της και έχε το πάντα μαζί σου, μην τυχόν μέσα στις πολλές σου έγνοιες το ξεχάσεις. Την λένε Νινίνα, αλλά εγώ την φώναζα πάντα Sweet Blue και Μωρό μου. Τώρα λοιπόν θα την βρίσκεις πιο εύκολα. Και όταν έρθω κοντά σου χωρίς εκείνη, κάνε ένα θαύμα για μας. Στην άλλη ζωή τουλάχιστον να ήμαστε πάλι μαζί. Βλέπεις, Κύριε, δεν είχα ποτέ κάποιον να με βοηθήσει.. Τώρα θα φύγω ήσυχος, γιατί ό,τι αγάπησα είναι στα χέρια σου. Πολύ κουράστηκα, Κύριε, και θα ήθελα να ξεκουραστώ. Σε ευχαριστώ, Lion

Disclaimer: This video is purely fan made and i'm not making any profit. It is purely for entertainment purposes and in no way meant to offend. I do not own the clips or the songs i used, as they belong to their rightful owners or companies. No Copyright infringement is intended at all.