Πορτρέτα μεταφραστ(ρι)ών: Πέτρος Μάρκαρης | Translators' portraits: Petros Markaris

Πορτρέτα μεταφραστ(ρι)ών: Μεταφράστριες και μεταφραστές ξενόγλωσσης λογοτεχνίας στα ελληνικά βγαίνουν από την αφάνεια και μιλούν σε φοιτήτριες και φοιτητές του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, για τη διαδρομή τους στον χώρο της μετάφρασης, για τις προκλήσεις του επαγγέλματος, για τον εκδοτικό χώρο, για την επιμέλεια και για την κριτική των μεταφράσεων, με φόντο τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης.

Το έργο διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.

Translators' portraits: Translators of foreign-language literature into Greek come out into the open and speak to students of the Department of German Language and Literature of Aristotle University of Thessaloniki about their journey in translation, the challenges of the profession, the publishing industry, editing, as well as translation criticism, against the backdrop of Thessaloniki International Book Fair.

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

[Manfred-njvz]

Η μετάφραση του Φάουστ είναι ένα θαύμα, είναι ένα επίτευγμα. Ναι, πράγματι, μπορεί εδώ κι εκεί η μετάφραση να μην είναι ακριβής (οπότε είναι σχεδόν απαραίτητο ο σχολαστικός αναγνώστης/μελετητής να γνωρίζει γερμανικά προκειμένου να ελέγχει και το πρωτότυπο αλλά και τους διάφορους γερμανόφωνους σχολιασμούς – ερμηνευτικά υπομνήματα), δεν παύει όμως αυτό να μειώνει την αξία της. Τι να λέμε τώρα! Ο Φάουστ του κυρίου Μάρκαρη συνιστά μεταφραστικό, γλωσσικό και ποιητικό άθλο. Ελέγξτε μόνο τη φαντασία και τη στιχουργική δεινότητα του μεταφραστή στα μέρη εκείνα του έργου όπου τα πλήθη τραγουδούν, κάνουν πλάκα, λένε τραγούδια κ.λπ. Να δώσω ένα μικρό παράδειγμα της μεταφραστικής, γλωσσικής και ποιητικής ανάπλασης του γερμανικού πρωτοτύπου στα νεοελληνικά από τον κύριο Μάρκαρη;

V. 688-9: Warum wird mir auf einmal lieblich helle,
Als wenn im nächt'gen Wald uns Mondenglanz umweht?

Στ. 688-9: Και η ψυχή λυτρώνεται απ' τη χροιά της λύπης,
Σα δάσος που το φώτισε του φεγγαριού το φως;