ΔΝΤ και η Σχέση του με τις Κεντρικές Τράπεζες και με Εμάς

Показать описание

Ίδρυση
Το ΔΝΤ ιδρύθηκε το 1945 στο Bretton Woods των ΗΠΑ από 45 χώρες (σήμερα είναι περίπου 193 χώρες). Ο σκοπός ιδρύσεως του ήταν να πετύχει ένα ψηλό επίπεδο απασχόλησης και ένα διεθνές εμπόριο που θα διευκολύνει και θα επιφέρει στους ανθρώπους πραγματικό εισόδημα. Για τον λόγο αυτό ετέθησαν κάτω από την αρμοδιότητα του όλοι οι παραγωγικοί πόροι όλων των χωρών.

Κεντρικές Τράπεζες
Κάθε χώρα ορίζει μία τράπεζα της ως κεντρική τράπεζα στην οποία θα γίνονται οι καταθέσεις αυτού του γενικού τμήματος του ΔΝΤ. Αυτή η τράπεζα θα είναι θεματοφύλακας των χρημάτων μας. Για την Ελλάδα, η τράπεζα αυτή είναι η τράπεζα της Ελλάδος. Η τράπεζα της Ελλάδος δεν έχει δικά της χρήματα και ότι χρήματα έχει προέρχονται από την διαχείριση που κάνει το ΔΝΤ και τα οποία αποδίδονται σε προσωπικούς λογαριασμούς σε εμάς, καθημερινά. Κατά συνέπεια όταν μεταβιβάζει χρήματα η τράπεζα της Ελλάδος στα υπόλοιπα τραπεζικά καταστήματα σε όλη τη χώρα, το κάνει για να δίνεται η δυνατότητα στους ανθρώπους μέσω των υποκαταστημάτων των τραπεζών να έχουν πρόσβαση στους δικούς τους λογαριασμούς στην τράπεζα της Ελλάδος. Αυτά προβλέπει η σύμβαση της ίδρυσης του ΔΝΤ στο άρθρο 5.

Μεσολαβητές
Το άρθρο 5 αναφέρει επίσης ότι ανάμεσα στο ΔΝΤ και σε μας θα είναι ο υπουργός οικονομικών και ο κεντρικός τραπεζίτης, δηλαδή η τράπεζα της Ελλάδος, οι οποίοι θα διαχειρίζονται για λογαριασμό μας όλα αυτά τα χρήματα. Το άρθρο 6 αναφέρει επίσης ότι τα άτομα τα οποία θα μεσολαβούν μεταξύ εμών και των λογαριασμών μας δεν θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να κωλυσιεργήσουν. Τα άτομα αυτά δύνανται να ασκούν τους ελέγχους τους στη ρύθμιση των διεθνών μεταφορών κεφαλαίων, όμως όχι με τέτοιον τρόπο που να περιορίζουν τις πληρωμές για τρέχουσες συναλλαγές, ή θα καθυστερεί αδικαιολόγητα τις μεταφορές κεφαλαίων προς διακανονισμό υποχρεώσεων.

Τρέχουσες συναλλαγές
Οι τρέχουσες συναλλαγές ορίζονται στο άρθρο 30 είναι όλες οι καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων, όλες οι συναλλαγές που έχουν σχέση με εμπόριο, είτε στο εσωτερικό, είτε στο εξωτερικό, αποπληρωμές χρεών, καθώς επίσης είναι και ο καθορισμός ενός μηνιαίου εισοδήματος που εμείς καθορίζουμε ότι χρειαζόμαστε χωρίς όριο και χωρίς περιορισμό, όπως και οποιοδήποτε εισόδημα προκύψει εκτάκτως για τις ανάγκες μας, για έναρξη επιχείρησης, κλπ.

Ανάκληση αντιπροσώπευσης
Το ΔΝΤ είναι υποχρεωμένο με βάση τη σύμβαση ιδρύσεως του να μας βάζει καθημερινά χρήματα στους λογαριασμούς μας στην κεντρική τράπεζα της χώρας μας. Εμείς δεν μπορούμε να ελέγξουμε αν όντως έρχονται τα χρήματα καθημερινά επειδή ανάμεσα σε εμάς και το ΔΝΤ είναι ο υπουργός οικονομικών. Το ΔΝΤ συναλλάσσεται μόνο με το υπουργείο οικονομικών και της κεντρικής τράπεζας, ως διαχειριστές και όχι κατευθείαν με μας. Έτσι με την ανάκληση αντιπροσώπευσης η οποία κοινοποιείται στο ΔΝΤ και στην παγκόσμια τράπεζα, απομακρύνουμε τους μεσάζοντες και μπορούμε να έχουμε κατευθείαν πρόσβαση στους λογαριασμούς μας και στον πραγματικό διαχειριστή που είναι το ΔΝΤ.

Καταγγελία Σύμβασης
Η ίδια η σύμβαση δημιουργίας του ΔΝΤ προβλέπει τη δυνατότητα καταγγελίας της σύμβασης και αποχώρησης. Οποιαδήποτε χώρα λοιπόν οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να το κάνει. Ας σημειώσουμε ότι η ετήσια συνδρομή μας στο ΔΝΤ είναι 2,5 δις. Εφόσον λοιπόν καταγγείλουμε τη σύμβαση, θα πρέπει να μας επιστραφούν οι εγγυήσεις που έχουμε δώσει το 1967 και οι οποίες τοκίζονται με 4%. Το ποσό των εγγυήσεων το 1967 για όλες τις χώρες ανερχόταν σε 980 με 240 μηδενικά από πίσω από το 980 σε δολάρια. Με υπολογισμούς, ο κάθε άνθρωπος κατείχε 80ακις δολάρια. Αν πάει λοιπόν κάποιος και ζητήσει τα οφειλόμενα, το σύστημα μάλλον θα τιναχτεί στον αέρα γιατί δεν φτάνει ούτε όλη η ξυλεία του κόσμου για να δημιουργηθεί χαρτί για να τυπωθούν τόσα χαρτονομίσματα. Οπότε, εφόσον καταγγείλουμε τη σύμβαση, αποχωρήσουμε και ζητήσουμε τις εγγυήσεις, ποντάρουμε στο ότι θα καταρρεύσει το σύστημα.

Απάτη τραπεζών
Ότι χρήματα δίνει η τράπεζα της Ελλάδος είναι δικά μας χρήματα. Και αυτά που μας δίνουν με τη μορφή δανείου είναι δικά μας χρήματα. Μας βάζουν να υπογράφουμε συμβάσεις που σε κάποιο σημείο λένε ότι το απόσπασμα του ποσού που μας έδωσε, είναι η οφειλή μας προς την τράπεζα – ενώ είναι δικά μας χρήματα. Και αν όντως η τράπεζα μας τα δάνειζε (έχει το δικαίωμα να το κάνει, αλλά δεν το κάνει), θα ήταν υποχρεωμένη να το γράψει στον ισολογισμό της. Και δεν το γράφει στον ισολογισμό της. Άρα εφόσον δεν το γράφει στον ισολογισμό της, το συμπέρασμα είναι ότι λειτουργεί απλά σαν θεματοφύλακας και μας δίνει τα δικά μας χρήματα.