Μια βοσκοπούλα αγάπησα ~ Δημήτρης Ζάχος

Μια βοσκοπούλα αγάπησα
Ερμηνεία: Δημήτρης Ζάχος
Στίχοι: Γεώργιος Ζαλοκώστας
Μουσική: Παραδοσιακό

Στίχοι
Μια βοσκοπούλα αγάπησα,
μιά ζηλεμένη κόρη
και την αγάπησα πολύ
ήμουν αλάλητο πουλί,
δέκα χρονών αγόρι.

Μια μέρα που καθόμαστε
στα χόρτα τ’ ανθισμένα,
Μάρω, ένα λόγο θα σου πώ,
Μάρω, της είπα, σε αγαπώ,
τρελαίνομαι γιά σένα.

Από τη μέση με άρπαξε,
με φίλησε στο στόμα
και μού’ πε: Γιά αναστεναγμούς,
γιά της αγάπης τους καημούς
είσαι μικρός ακόμα.

Μεγάλωσα και την ζητώ...
άλλον ζητά η καρδιά της
και με ξεχνάει τ’ ορφανό...
Εγώ όμως δεν το λησμονώ
ποτέ το φίλημά της.

Το τραγούδι αυτό είναι βασισμένο σε μια ιταλική καντάδα του 19ου αιώνα. Η ελληνική της παραλλαγή έντυσε το ποίημα του Γεωργίου Ζαλοκώστα, «Το Φίλημα» (1851). Ακούστηκε στο θέατρο και έγινε ευρύτερα γνωστό με τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας», του Δημητρίου Κορομηλά, το 1891. Η πρώτη εκτέλεση είναι του Δημήτρη Ζάχου. Η σεφαραδίτικη παραλλαγή είναι ελαφρώς μεταγενέστερη και την ακούμε από την Judy Frankel.