Μίκης Θεοδωράκης - ΚΑΘΕ ΠΡΩΪ - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ένα πρωί
Πού θα ξαναβρώ, σαν την αυγή εκεί πέρα
τέτοια ξαστεριά, τέτοια σιωπή στον αέρα,
μοναχή φωνή στην άφωνη τη φύση
το νερό που ανθούς κυλούσε να ποτίσει!
Ποιά να με καλούσε Εδέμ ξανανοιχτή
στων πρωτόπλαστων ποιά αμίλητη γιορτή;
Κωστής Παλαμάς /Περάσματα και Χαιρετισμοί /Γ΄

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

"Της εξορίας" Δίσκος 1976

Κάθε πρωί καταργούμε τα όνειρα,
χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια,
τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο,
κάθε πρωί χαιρετάμε τους χθεσινούς φίλους, φίλους, φίλους.

Οι νύχτες μεγαλώνουν,
μεγαλώνουν σαν αρμονικές,
ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά,
ασήμαντες απαρριθμήσεις,
τίποτα, τίποτα.

Λέξεις μόνο για τους άλλους,
μα που τελειώνει η μοναξιά.

[OrpheusDionysus]

Τέσσερις το Πρωί
Η ώρα της νύχτας μέσα στη μέρα.
Η ώρα του γυρίσματος από πλευρό σε πλευρό.
Η ώρα για τους μεσόκοπους.

Η καθαρή ώρα για το λάλημα των πετεινών.
Η ώρα που μας απαρνιέται η γη.
Η ώρα των σταγόνων από σβησμένα άστρα.
Η ώρα του «τι κι αν μετά από μας δεν υπάρχει τίποτα».

Μια άδεια ώρα.
Άχαρη, στείρα.
Απ’ όλες τις ώρες η χειρότερη.

Κανένας δεν είναι στα καλά του στις τέσσερις το πρωί.
Κι αν άσπρα μυρμήγκια νιώθουν ωραία στις τέσσερις το πρωί
— ας συγχαρούμε τα μυρμήγκια. Κι ας γίνει πέντε η ώρα
αν σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να ζούμε.
Βισλάβα Συμπόρσκα

μτφρ. Βασίλης Καραβίτης