Ωδές Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος (μετά στίχων)

στίχοι: βλ. σχόλια

[egwxeiroterosolwn]

Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὁ Εἱρμός
Ἀρματηλάτην Φαραώ ἐβύθισε, τερατουργοῦσα ποτέ, * μωσαϊκή ράβδος, * σταυροτύπως πλήξασα καί διελοῦσα θάλασσαν. * Ἰσραήλ δέ φυγάδα, πεζόν ὀδίτην διέσωσεν, * ἄσμα τῷ Θεῶ ἀναμέλποντα.

Τροπάρια
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Τῶν λυπηρῶν ἐπαγωγαί χειμάζουσι τήν ταπεινήν μου ψυχήν, * καί συμφορῶν νέφη, * τήν ἐμήν καλύπτουσι, καρδίαν Θεονύμφευτε, * ἀλλ’ ἡ φῶς τετοκυία, τό θεῖον καί προαιώνιον, * λάμψον μοί τό φῶς τό χαρμόσυνον.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Ἐξ ἀμέτρητων ἀναγκῶν καί θλίψεων, καί ἐξ ἐχθρῶν δυσμενῶν, * καί συμφορῶν βίου, * λυτρωθεῖς Πανάχραντε, τή κραταιά δυνάμει σου, * ἀνυμνῶ μεγαλώνω, τήν ἄμετρόν σου συμπάθειαν, * καί τήν εἰς ἐμέ σου παράκλησιν.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Νῦν πεποιθῶς ἐπί τήν σήν κατέφυγον, ἀντίληψιν κραταιάν, * καί πρός τήν σήν σκέπην, * ὁλοψύχως ἔδραμον, καί γόνυ κλίνω Δέσποινα, * καί θρηνῶ καί στενάζω, μή μέ παρίδης τόν ἄθλιον, * τῶν Χριστιανῶν καταφύγιον.

Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Οὐ σιωπήσω τοῦ βοάν τρανώτατα, τά μεγαλεία τά σά, * εἰμή γάρ σύ Κόρη, * πάντοτε προϊστασο, ὑπέρ ἐμοῦ πρεσβεύουσα, * τῷ Υἱῶ καί Θεῶ σου, τίς ἐκ τοσούτου μέ κλύδωνος, * καί δεινῶν κινδύνων ἐρρύσατο.