Marea Laoutari | Τα 5 στάδια διαχείρισης Πένθους

preview_player
Показать описание
Κάποιοι λένε ότι μόλις γεννιόμαστε αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Κανείς δεν γνωρίζει για πόσο χρονικό διάστημα θα βρίσκεται ανάμεσά μας.
Βιώνω αυτή τη στιγμή μία σημαντική απώλεια ενός πολύ αγαπημένου φίλου και πάρα το γεγονός ότι η πρώτη μου αντίδραση είναι ότι δεν ένιωθα καλά για να κάνω βίντεο αυτή την εβδομάδα, τελικά αποφάσισα ότι κάθε γεγονός μας δίνει τη δυνατότητα να ωφεληθούμε. Το να μιλήσεις για αυτό που σε στεναχωρεί πολλές φορές λειτουργεί θεραπευτικά.

Σήμερα θέλω να δούμε μαζί τα 5 Στάδια της Απώλειας και του Πένθους. Μία επιστημονική θεώρηση της ψυχιάτρου Elisabeth Kubert Ross. Άρνηση, Θυμός, Τύψεις, Κατάθλιψη και τελικά Αποδοχή.

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος σε αυτή τη διαδικασία. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, δεν υπάρχει σωστή και λάθος διαδικασία πένθους. Όμως μέσω της Ross μπορούμε να διακρίνουμε τη φάση που περνάει κάποιος γνωρίζοντας οτι αυτή η διαχείριση θα τον οδηγήσει τελικά στο φως.
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Έτσι ακριβώς είναι. Ο χρόνος μαλακώνει τον πόνο, που είναι πάντα εκεί κρυμένος και κάνει την εμφάνισή του μεταμφιεσμένος σε συγκίνηση από ένα παιδάκι που βλέπεις να τρέχει και σου θυμίζει το δικό σου, από ένα φανταράκι που βλέπεις και σκέφτεσαι πως ο δικός σου γιος δεν πρόφτασε να πάει, από ένα ξυρισμένο κεφάλι που βλέπεις κδι γυριζεις το βλέμα γιατί δεν αντέχεις και θυμάσαι το δικό σου παιδί που αν κσι χωρίς μαλλιά από τις χημειοθεραπείες ήταν το πιο όμορφο αγόρι του κόσμου. Κάθε φορά που ακούς "μάνα" γυρνάς νομίζοντας πως φωνάζουν εσένα, αλλά είναι άλλη η τυχερή. Νοιώθεις σαν μια φωτογραφία που έζβησε το χρώμα κι έγινε ασπρόμαυρη ή καλύτερα γκριζόμαυρη. Είναι σαν να σ'έχουν ξεχωρίσει, σ'έχουν σημαδέψει για πάντα. Δεν είσαι σαν τους άλλους

sofiakonstantinidou
Автор

Σε νεαρή ηλικία έχασα τους γονείς μου.. απώλεια τραγική πριν ένα χρόνο έχασα τον σύντροφό μου ήμασταν μαζί από νεαρή ηλικία... περάσαμε τριάντα χρόνια μαζί έφυγε ένα κομμάτι από εμένα κλάμα θλίψη πόνος ....ακριβώς όπως τα λέτε 😢😢😢

ΓεωργίαΑθανασίου-ηφ
Автор

Και οταν δεν υπαρχουν ανθρωποι για συμπαρασταση!!!

ΠοπηΠαπανδρουλιδακη
Автор

Οργη οργη εχασα τον αδερφο μου μεσα στα χερια μου...Αυτο που εχει μεινει ειναι πονος κ πολυ οργη...Αθτη με συντηρει κ δουλευω σα τρελλη παρολο που εχω κ σχεση με ενα υπεροχο ανθρωπο

ΙΩΑΝΝΑΧΡΗΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Автор

Νιώθω ακριβώς τα ίδια.. πρόσφατα έχασα ένα φίλο μου από τροχαίο..

ελεναελενιτσα-βδ
Автор

Δεν μπορο να πιστεψο πος έφυγε ι μιτερα μου

ΡανιαΚασσιου
Автор

Εγο τιν μιτερα μου δεν εχο δλο ατομο να με κσταλαβι μου λιπι παρα πολυ δεν αντςχο δεν μπορο αλο τιν απουσια τις

ΡανιαΚασσιου
Автор

Είναι λάθος να παροτρύνουμε τα άτομα που είναι σε τέτοια κατάσταση να σταματήσουν την ρουτίνα της καθημερινότητας τους λέγοντας τους να κάτσουν σπίτι να ξεκουραστούν ή να μην τους καλούμε σε εξόδους που μπορεί να "προσβάλουν" το πένθος τους ;;

ΗλιάναΤούμπα-βλ
Автор

Έχω χάσει τον άντρα μου ένα χρόνο και όλα τα στάδια που είπατε τα περνάω είμαι πολύ χαλια

ΜΕΛΛΩΠΑΠΠΑ