filmov
tv
Ω, Φιλτάτη Τζουμαγιά!

Показать описание
Συμμετοχή της Μικτής Χορωδίας Δήμου Ηράκλειας στις τριήμερες εκδηλώσεις μνήμης (16-17-18/9/2016) για τα 100 χρόνια από την Ομηρία των κατοίκων της Ηράκλειας Σερρών. Συνδιοργάνωση του Δήμου Ηράκλειας και του Πολιτιστικού Λαογραφικού Συλλόγου Βλάχων Δήμου Ηράκλειας, με τη συμμετοχή του Πολιτιστικού Λαογραφικού Συλλόγου Ηράκλειας "Οι Μακεδόνες".
Δημοτικό Θέατρο Ηράκλειας.
"Ω, Φιλτάτη Τζουμαγιά!"
Στίχοι: Ευαγγελία Λαγκάζαλη
Μελοποίηση-μουσική επιμέλεια-ενορχήστρωση: Διονύσης Βαφειάδης
Ω, Φιλτάτη Τζουμαγιά
Ω, πατρίς μου ξακουσμένη
Σε ερήμαξαν καημένη
Και σ' αφήκαν λυπημένη
Όσοι νέοι, όσοι γέροι
Έμεναν σε ξένο χώμα
Εις τα σύνορα Σερβίας
Εις την άκρη της Αυστρίας
Άραγε πώς εθρηνούσες
Δι' εμάς τους δυστυχείς
Και με λύπης όλους κράζεις
Που σ' αφήκαν μοναχή
"Ο αγέρας στους δρόμους"
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος
1η εκτέλεση : Σωτηρία Μπέλλου
2η εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Πάγωνε στους δρόμους ο αγέρας
σαν χαρταετός μοιάζει η ψυχή
κι έχεις τα δυο μάτια βουρκωμένα
σαν προάστια μέσα στην βροχή
Νύχτωσε νωρίς στην οικουμένη
ψάχνω, σε φωνάζω, δε μ’ ακούς
βλέπω τα ηφαίστεια στους δρόμους
με φωτιές να καίν’ τους ζωντανούς
Φεύγω πικραμένη και σ’ αφήνω
ακυβέρνητη στη θάλασσα σανίδα
δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω
σε μιαν άρρωστη συνέχεια πατρίδα
Δημοτικό Θέατρο Ηράκλειας.
"Ω, Φιλτάτη Τζουμαγιά!"
Στίχοι: Ευαγγελία Λαγκάζαλη
Μελοποίηση-μουσική επιμέλεια-ενορχήστρωση: Διονύσης Βαφειάδης
Ω, Φιλτάτη Τζουμαγιά
Ω, πατρίς μου ξακουσμένη
Σε ερήμαξαν καημένη
Και σ' αφήκαν λυπημένη
Όσοι νέοι, όσοι γέροι
Έμεναν σε ξένο χώμα
Εις τα σύνορα Σερβίας
Εις την άκρη της Αυστρίας
Άραγε πώς εθρηνούσες
Δι' εμάς τους δυστυχείς
Και με λύπης όλους κράζεις
Που σ' αφήκαν μοναχή
"Ο αγέρας στους δρόμους"
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος
1η εκτέλεση : Σωτηρία Μπέλλου
2η εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Πάγωνε στους δρόμους ο αγέρας
σαν χαρταετός μοιάζει η ψυχή
κι έχεις τα δυο μάτια βουρκωμένα
σαν προάστια μέσα στην βροχή
Νύχτωσε νωρίς στην οικουμένη
ψάχνω, σε φωνάζω, δε μ’ ακούς
βλέπω τα ηφαίστεια στους δρόμους
με φωτιές να καίν’ τους ζωντανούς
Φεύγω πικραμένη και σ’ αφήνω
ακυβέρνητη στη θάλασσα σανίδα
δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω
σε μιαν άρρωστη συνέχεια πατρίδα