filmov
tv
Καζαντζίδης - #444 Το παιδί της αμαρτίας #444

Показать описание
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ Τα τραγούδια μου όλα
Στέλιος Καζαντζίδης (Αποκλειστική δημιουργία)
Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεσις
1962
(444) Το παιδί της αμαρτίας (444)
Στίχοι: Στέλιος Καζαντζίδης
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης Φωνητικά - Β φωνές: Μαρινέλλα
Της αμαρτίας πια το δρόμο περπατώ,
από γνωστούς και συγγενείς αποδιωγμένος,
δεν έχω μάτια, έναν άνθρωπο να δω
και ζω απ' όλους, τώρα, περιφρονημένος.
Είμαι ένα αποτσίγαρο στο δρόμο πεταμένο
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω,
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω.
Την κάτω βόλτα έχω πάρει τώρα πια
και σαν κουρέλι τριγυρνώ στην κοινωνία,
έχω για σπίτι μου την κάθε μια γωνιά
και ζω τις μέρες μου με δάκρυ κι αγωνία.
Είμαι ένα αποτσίγαρο στο δρόμο πεταμένο
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω,
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω.
Το παραδέχομαι πως είμαι αμαρτωλός
και όμως θέλω τη ζωή μου να τη φτιάξω,
μα η κοινωνία μ' εμποδίζει διαρκώς,
είναι της τύχης μου να μη μπορώ ν' αλλάξω.
Είμαι ένα αποτσίγαρο στο δρόμο πεταμένο
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω,
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω.
Στέλιος Καζαντζίδης (Αποκλειστική δημιουργία)
Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεσις
1962
(444) Το παιδί της αμαρτίας (444)
Στίχοι: Στέλιος Καζαντζίδης
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης Φωνητικά - Β φωνές: Μαρινέλλα
Της αμαρτίας πια το δρόμο περπατώ,
από γνωστούς και συγγενείς αποδιωγμένος,
δεν έχω μάτια, έναν άνθρωπο να δω
και ζω απ' όλους, τώρα, περιφρονημένος.
Είμαι ένα αποτσίγαρο στο δρόμο πεταμένο
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω,
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω.
Την κάτω βόλτα έχω πάρει τώρα πια
και σαν κουρέλι τριγυρνώ στην κοινωνία,
έχω για σπίτι μου την κάθε μια γωνιά
και ζω τις μέρες μου με δάκρυ κι αγωνία.
Είμαι ένα αποτσίγαρο στο δρόμο πεταμένο
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω,
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω.
Το παραδέχομαι πως είμαι αμαρτωλός
και όμως θέλω τη ζωή μου να τη φτιάξω,
μα η κοινωνία μ' εμποδίζει διαρκώς,
είναι της τύχης μου να μη μπορώ ν' αλλάξω.
Είμαι ένα αποτσίγαρο στο δρόμο πεταμένο
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω,
κι από κανέναν στη ζωή συμπόνια δεν προσμένω.