Γιάννης Κατσιμίχας - Ο διαβάτης της Βαγδάτης

Μες της όμορφης Βαγδάτης τα στενά
ένας άγνωστος διαβάτης ξαγρυπνά
μεθυσμένος τριγυρίζει και πονάει
και δακρύζει και σφυρίζει της αγάπης το σκοπό.

Έξω απ' το χρυσό χαρέμι
η καρδιά του σιγοτρέμει
έβγα αγάπη μου φωνάζει
να σε δω.

Θέλει μέσα στο χαρέμι για να μπει
την χαμένη του αγάπη για να βρει,
το χαρέμι να το κάψει
την αγάπη του ν' αρπάξει
να την πάρει και να φύγει μακρυά.

Μα την έχουν σκλαβωμένη
μέρα νύχτα κλειδωμένη
μέσα στο χαρέμι του Μαχαραγιά.