Η Ελλάδα είναι χωρίς αμφιβολία η πιο όμορφη χώρα που έχει απομείνει.

Οι άνθρωποι είναι οι πιο συμπαθητικοί που γνώρισα ποτέ. Όλοι χαμογελάνε. Γιατί δε μου είπες ότι η Ελλάδα είναι τόσο όμορφη;Κρυστάλλινη θάλασσακαι πεντακάθαρη άμμος.
Ολόκληρο το βουνό ήταν κόκκινο από τα ηλιάνθεμα και τις παπαρούνες.
Κι έκοψα άγρια κρίνα και κίτρινα αστεράκια που δεν τα 'χα ξαναδεί και μικρά βυσσινιά, μωβ, μπλε,άσπρα λουλουδάκια, σα μαργαρίτες.
Είναι τρέλα να χάνει κανείς τα καλύτερά του χρόνια πασχίζοντας να πλουτίσει, όταν υπάρχει αυτή η άγρια αλλά πολιτισμένη και πανέμορφη χώραόπου μπορείς να ζήσεις.
Τί μπορώ να πω για τον Παρθενώνα. Ο ναός σαν πλοίο, δονείται, τεντώνεται, πλέει αν και ακίνητος, διασχίζοντας τους αιώνες.Κατεβήκαμε με το αυτοκίνητοστη θάλασσα.
Πόσο όμορφα είναιτα ανέγγιχτα χείλη της θάλασσας όταν αγγίζουν μιαν άγρια παραλία.
Πίσω μας λόφοι και άγριες κοιλάδες.
Στο βάθος η Ελευσίνα.Ο ουρανός απόλυτα λείος. Γευματίσαμε στο Σούνιο. Οι κολώνεςάσπρες σαν κιμωλία, ψηλές σα φάροι. Γυρίσαμεπερνώντας φουντωτά δέντρα,κόκκινα τετραγωνισμένα χωράφια, αφήνοντας πίσω μας τσιγγάνικατσαντίρια, σαν ινδιάνικα καλύβιααπό κλαδιά φτέρης.
Σήμερα - τί όμορφα ήταν σήμερα -στη μικρή βυζαντινή εκκλησία,στους πρόποδες του Υμηττού.
Το θρόισμα των κυπαρισσιών. Κάμαρες χτισμένες ψηλάσα χελιδονοφωλιές με κομμάτιασκαλισμένο μάρμαρο στις παραστάδες.
Η μικρή αυλή.Το άρωμα των λουλουδιών.
Ένα ματσάκι άγριες ανεμώνεςκαι ορχιδέες.
Η ζωή μοιάζει τόσο ελεύθερη,γεμάτη απ' όλα τα καλά. ''Γιατί δε μπορούμε να ζούμεγια πάντα έτσι;'' αναρωτήθηκα.
Να γίνουμε εραστές της ζωής καινα τρώμε μόνο ψωμί, γιαούρτι, αυγά, ας πούμε στην Κρήτη.
Το Λονδίνο δε φτάνει, ούτε το Σάσσεξ. Θες να ξαναγυρίσειςσ' αυτούς τους φιλικούς ανθρώπους απλώς και μόνο για να τους μιλήσεις.
Η ώρα είναι δέκα παρά πέντε.Και πού βρίσκομαι και γράφωμε πένα και μελάνι;
Στους Δελφούςκάτω από μιαν ελιά, σε γη στεγνή,στρωμένη με άσπρες μαργαρίτες.
Ακούγονται κουδούνια κατσικιών.
Σήκωσα το κεφάλι μου και είδατα βουνά σα λάμες μαχαιριών. Κι ένιωσα σαν ένα μαχαίρι να έξυσεένα αμβλύ όργανο που υπήρχε μέσα μου,γιατί δε μπορούσα να βρω κανένα ψεγάδι σ' αυτή τη λυγερή, αθλητική ομορφιά, τη βουτηγμένη στο χρώμα, χωρίς να 'ναι ψυχρή, χωρίς ίχνος χυδαιότητας, αλλά πανάρχαια από ανθρώπινη ζωή. Κόρινθος, Ναύπλιο, Μυκήνες, Μυστράς, Τριπολιτσά, και από εκεί πίσω στην Αθήνα.
Αύριο τέτοια ώρα θα φτάνουμε στη Θεσσαλονίκη.
Είμαι στην Ελλάδα.
Είμαι ήρεμη, χαλαρή, φιλική προς όλα.Είμαι ευτυχισμένη.Βιρτζίνια ΓουλφΣαν σήμερα, το 1882, γεννήθηκε........................................................................Απόσπασμα από το βιβλίο:ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΑΗΣ ΜΑΖΙ!