Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ

ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ.... ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ

[babiskaranlikgilmour]

Θεὲ μου, Θεὲ μου, διὰ τί μὲ ἐγκατέλιπες; διὰ τί ἵστασαι μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου καὶ ἀπὸ τῶν λόγων τῶν στεναγμῶν μου; Θεὲ μου, κράζω τὴν ἡμέραν, καὶ δὲν ἀποκρίνεσαι· καὶ τὴν νύκτα, καὶ δὲν σιωπῶ. Σὺ δὲ ὁ Ἃγιος κατοικεῖς μεταξὺ τῶν ἐπαίνων τοῦ Ἰσραήλ. Ἐπὶ σὲ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν· ἤλπισαν, καὶ ἤλευθέρωσας αὐτούς. Πρὸς σὲ ἔκραξαν καὶ ἐσώθησαν· ἐπὶ σὲ ἤλπισαν καὶ δὲν κατῃσχύνθησαν.
Ἐγὼ δὲ εἶμαι σκώληξ καὶ οὐχὶ ἄνθρωπος· ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα τοῦ λαοῦ.
Μὲ ἐμυκτήρισαν πάντες οἱ βλέποντές με· ἀνοίγουσι τὰ χείλη, κινοῦσι τὴν κεφαλήν, λέγοντες, Ἤλπισεν ἐπὶ τὸν Κύριον· ἄς ἐλευθερώσῃ αὐτόν· ἄς σώσῃ αὐτόν, ἐπειδή θέλει αὐτόν. Ἀλλὰ σὺ εἶσαι ὁ ἐκσπάσας με ἐκ τῆς κοιλίας· ἡ ἐλπὶς μου ἀπὸ τῶν μαστῶν τῆς μητρὸς μου. Ἐπὶ σὲ ἐρρίφθην ἐκ μήτρας· ἐκ κοιλίας τῆς μητρὸς μου σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου.
Μή ἀπομακρυνθῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ· διότι ἡ θλῖψις εἶναι πλησίον· διότι οὐδεὶς ὁ βοηθῶν.
Ταῦροι πολλοὶ μὲ περιεκύκλωσαν· ταῦροι δυνατοὶ ἐκ Βασὰν μὲ περιεστοίχισαν.
Ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὑτῶν, ὡς λέων ἁρπάζων καὶ βρυχόμενος.
Ἐξεχύθην ὡς ὕδωρ, καὶ ἐξηρθρώθησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου· ἡ καρδία μου ἔγεινεν ὡς κηρίον, κατατήκεται ἐν μέσῳ τῶν ἐντοσθίων μου. Ἡ δύναμίς μου ἐξηράνθη ὡς ὄστρακον, καὶ ἡ γλῶσσά μου ἐκολλήθη εἰς τὸν λάρυγγά μου· καὶ σὺ μὲ κατεβίβασας εἰς τὸ χῶμα τοῦ θανάτου. Διότι κύνες μὲ περιεκύκλωσαν· σύναξις πονηρευομένων μὲ περιέκλεισεν· ἐτρύπησαν τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου· Δύναμαι νὰ ἀριθμήσω πάντα τὰ ὀστᾶ μου· οὗτοι μὲ ἐνατενίζουσι καὶ μὲ παρατηροῦσι. Διεμερίσθησαν τὰ ἱμάτιά μου εἰς ἑαυτούς· καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμὸν μου ἔβαλον κλῆρον. Ἀλλὰ σύ, Κύριε, μή ἀπομακρυνθῇς· σύ, ἡ δύναμίς μου, σπεῦσον εἰς βοήθειάν μου. Ἐλευθέρωσον ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου τὴν μεμονωμένην μου ἀπὸ δυνάμεως κυνός. Σῶσόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ εἰσάκουσόν μου, ἐλευθερόνων με ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων.
Θέλω διηγεῖσθαι τὸ ὄνομά σου πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς μου· ἐν μέσῳ συνάξεως θέλω σὲ ἐπαινεῖ. Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, αἰνεῖτε αὐτόν· ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰακώβ, δοξάσατε αὐτόν· καὶ φοβήθητε αὐτόν, ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰσραήλ. Διότι δὲν ἐξουθένωσε καὶ δὲν ἀπεστράφη τὴν θλῖψιν τοῦ τεθλιμμένου, καὶ δὲν ἔκρυψε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ἀπ᾿ αὐτοῦ· καὶ ὅτε ἐβόησε πρὸς αὐτόν, εἰσήκουσεν. Ἀπὸ σοῦ θέλει ἀρχίζει ἡ αἴνεσίς μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ· θέλω ἀποδώσει τὰς εὐχὰς μου ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν.
26Οἱ τεθλιμμένοι θέλουσι φάγει καὶ θέλουσι χορτασθῆ· θέλουσιν αἰνέσει τὸν Κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν· ἡ καρδία σας θέλει ζῇ εἰς τὸν αἰῶνα. Θέλουσιν ἐνθυμηθῆ καὶ ἐπιστραφῆ πρὸς τὸν Κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς· καὶ θέλουσι προσκυνήσει ἐνώπιόν σου πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῶν ἐθνῶν. Διότι τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ βασιλεία, καὶ αὐτὸς ἐξουσιάζει τὰ ἔθνη. Θέλουσι φάγει καὶ θέλουσι προσκυνήσει πάντες οἱ παχεῖς τῆς γῆς· ἐνώπιον αὐτοῦ θέλουσι κλίνει πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς τὸ χῶμα· καὶ οὐδεὶς τὴν ζωήν αὑτοῦ θέλει δυνηθῆ νὰ φυλάξῃ. Οἱ μεταγενέστεροι θέλουσι δουλεύσει αὐτόν· θέλουσιν ἀναγραφῇ εἰς τὸν Κύριον ὡς γενεὰ αὐτοῦ. Θέλουσιν ἐλθεῖ καὶ ἀναγγείλει τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, πρὸς λαόν, ὅστις μέλλει νὰ γεννηθῆ· διότι αὐτὸς ἔκαμε τοῦτο. ΨΑΛΜΟΣ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ ΚΕΦ:22