|Michalis Katsikias| - Equipo

22 Δεκεμβρίου 2010, είμαι 20 ετών και αγωνίζομαι στην Κηφισιά.
Χτυπάει το τηλέφωνο από τον πολύ καλό μου φίλο Σπύρο Φεύγα και μου λέει:«αύριο πας Τρίπολη να δοκιμαστείς με την ομάδα του Αστέρα μέσω ενός κοινού φίλου» ...
Χωρίς να το πολυπιστεύω μιας και εκείνη την περίοδο ήταν της μόδας να μας υπόσχονται μεταγραφές εγώ ενημέρωσα την ομάδα της Κηφισιάς πως δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ στην αυριανή προπόνηση γιατί ψήνομαι στον πυρετό...
Τελικά την άλλη μέρα το μεσημέρι βρέθηκα να προπονούμαι με την U20 του Αστέρα μιας και η πρώτη ομάδα έπαιζε αγώνα Κυπέλλου την επόμενη με τον Ολυμπιακό ...
Όλα κυλούσαν τέλεια,ένιωθα πολύ καλά και άνετα μέχρι την στιγμή που με φωνάζει ο προπονητής και μου λέει ότι πρέπει να αποχωρήσω από την προπόνηση της ομάδας...
Δεν είχα ιδέα τι συμβαίνει , δεν ρώτησα τίποτα και απλά πήγα για ντούζ ... Φεύγοντας από το γήπεδο με ενημέρωσαν πως είδαν αυτά που ήθελαν και την επόμενη Τρίτη πρέπει να ξαναπάω για να προπονηθώ με την πρώτη ομάδα...Γεμάτος χαρά αποχώρησα από την Τρίπολη για την Αθήνα περιμένοντας πως και πως...
Την επόμενη μέρα επέστρεψα στην Κηφισιά χωρίς να πω σε κανέναν τίποτα για να κάνω την τελευταία προπόνηση της χρονιάς καθώς μετά θα παίρναμε την γνωστή άδεια των Χριστουγέννων...
Η προπόνηση περιείχε το κλασικό παιχνίδι με τις 3 ομάδες (2 μέσα και 1 στήριγμα).
Για κακή μου τύχη βρισκόμουν στο τελευταίο παιχνίδι όπου όποια ομάδα κέρδιζε θα ήταν η νικήτρια του τουρνουά ... το παιχνίδι ισόπαλο και όπως καταλαβαίνετε έπρεπε να έχουμε έναν νικητή για την καζούρα και το πείραγμα στα αποδυτήρια ...
Σε μια ανύποπτη στιγμή λοιπόν και αφού η μπάλα κατευθύνεται εκτός γηπέδου ένας συμπαίκτης μου αποφασίζει ότι πρέπει να με τζαρτζάρει λίγο ανορθόδοξα μήπως κερδίσει κάτι από αυτή την φάση... Το πόδι μου κολλάει κάτω και εγώ σφαδαζω από πόνους ...
Κάνω μαγνητική και το αποτέλεσμα δείχνει ρήξη πρόσθιου χιαστού και έσω μηνίσκου...
Προφανώς η όποια ελπίδα είχα για μεταγραφή στην Σούπερ λιγκ χάθηκε καθώς και η σεζόν με την Κηφισιά,όπου βρισκόμασταν πρώτοι στην βαθμολογία και διεκδικούσαμε άνοδο στην επαγγελματική Γ´εθνική .
Από τότε ακολούθησαν άλλοι 2 χιαστοί, το 2012 και το 2017. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο κάθε φορά που έμπαινα χειρουργείο είχα μεγαλύτερη δίψα να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο...
Ο Λόγος ;
Μόνο ένας... το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός είναι η Ζωή !
Ο,τι προβλήματα και αν υπάρχουν στην καθημερινότητα μας,όσες αναποδιές και αν μας έρχονται,την στιγμή της προπόνησης ή του αγώνα υπάρχει μόνο ένας κόσμος γύρω μας που μας κάνει ευτυχισμένους είτε αγωνιζόμαστε στο κορυφαίο επίπεδο είτε στο χαμηλότερο ...
Μιχάλης Κατσίκιας