filmov
tv
Μαρία Κουτσουρλή - Λευκή Καταιγίδα | Live @Stavros tou Notou Club (28/03/23)

Показать описание
Μαρία Κουτσουρλή - Λευκή Καταιγίδα Live @Stavros tou Notou Club (28/03/23)
Μουσική/Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Ενορχήστρωση - κιθάρα: Δημήτρης Σιάμπος
Πλήκτρα: Μάρκος Χαϊδεμένος
Τύμπανα: Παναγιώτης Κωστόπουλος
Μπάσο: Νίκος Βλάχος
Ηχοληψία: Βαγγέλης Μόσχος
Μίξη: Νίκος Γκουντικάκης | @antartstudios3399
Σκηνογράφος: Μαριέλλα Παναγιώτου
Βοηθός Σκηνογράφου: Στεφάνια Κουβούση
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Κάμερα: Δημήτρης Μαυροφοράκης, Κωνσταντίνος Καλαβρέζος
Still Photographer: Αμαλία Κωβαίου @AmaliaKovaiou
Επικοινωνία - Media Relations: Χαρά Ζούμα | Νατάσσα Ντούμα @ZumaCommunications
Επιμέλεια Παραγωγής: @FormiggaArt
Στίχοι:
Την πρώτη φορά ήταν σαν να’ χε αρπάξει φωτιά
κάπου μέσα βαθιά κάτι μες την ψυχή μου.
Κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά
να αλλάζει αργά τις σκιές της ερήμου.
Χορεύοντας μου ‘δείξες μέσα σε πέντε λεπτά
τι θα πει πουθενά και πως χάνεται ο χρόνος.
Ότι αν το πιστέψεις στα αλήθεια η αγάπη μπορεί.
Ότι αν αφεθείς σ’ οδηγάει ο δρόμος.
Από τότε περάσανε χρόνια κυλήσαν νερά
όμως κάπου βαθιά η φωτιά καίει ακόμη.
Λυπάμαι που έφυγα εκείνη τη νύχτα κρυφά,
βιαστικά και χωρίς να ζητήσω συγνώμη.
Το μόνο που θα’ θελα αν κάποτε σε ξαναδώ
είναι να πω ευχαριστώ για το θαύμα που είδα
και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό
στον τρελό σου χορό στην λευκή καταιγίδα.
Social media:
Spotify:
Μουσική/Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Ενορχήστρωση - κιθάρα: Δημήτρης Σιάμπος
Πλήκτρα: Μάρκος Χαϊδεμένος
Τύμπανα: Παναγιώτης Κωστόπουλος
Μπάσο: Νίκος Βλάχος
Ηχοληψία: Βαγγέλης Μόσχος
Μίξη: Νίκος Γκουντικάκης | @antartstudios3399
Σκηνογράφος: Μαριέλλα Παναγιώτου
Βοηθός Σκηνογράφου: Στεφάνια Κουβούση
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Κάμερα: Δημήτρης Μαυροφοράκης, Κωνσταντίνος Καλαβρέζος
Still Photographer: Αμαλία Κωβαίου @AmaliaKovaiou
Επικοινωνία - Media Relations: Χαρά Ζούμα | Νατάσσα Ντούμα @ZumaCommunications
Επιμέλεια Παραγωγής: @FormiggaArt
Στίχοι:
Την πρώτη φορά ήταν σαν να’ χε αρπάξει φωτιά
κάπου μέσα βαθιά κάτι μες την ψυχή μου.
Κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά
να αλλάζει αργά τις σκιές της ερήμου.
Χορεύοντας μου ‘δείξες μέσα σε πέντε λεπτά
τι θα πει πουθενά και πως χάνεται ο χρόνος.
Ότι αν το πιστέψεις στα αλήθεια η αγάπη μπορεί.
Ότι αν αφεθείς σ’ οδηγάει ο δρόμος.
Από τότε περάσανε χρόνια κυλήσαν νερά
όμως κάπου βαθιά η φωτιά καίει ακόμη.
Λυπάμαι που έφυγα εκείνη τη νύχτα κρυφά,
βιαστικά και χωρίς να ζητήσω συγνώμη.
Το μόνο που θα’ θελα αν κάποτε σε ξαναδώ
είναι να πω ευχαριστώ για το θαύμα που είδα
και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό
στον τρελό σου χορό στην λευκή καταιγίδα.
Social media:
Spotify:
Комментарии