Το νέον Τζιβαϊρι - Λεωνίδας Σμυρνιός 1927

Το νέον Τζιβαϊρι - Λεωνίδας Σμυρνιός
Δίσκος : Victor V-68808
Νέα Υόρκη, ΗΠΑ,11 Απριλίου 1927
oρχήστρα με ούτι, σαντούρι και βιολί

____________________________________
Αχ
Θα πα' να εύρω σπήλαιο να βάλω το κορμί μου
αμάν, τζιβαγέρι μου, αμάν
να πάψουνε ,αχ, οι πόνοι μου, αμαν κι οι αναστεναγμοί μου
αμάν, τζιβαγέρι μου, αμάν

_____________________________________
Ο φημισμένος αυτός μανές της Σμύρνης μαζί με το Σμυρναίικο μινόρε, τον Ταμπαχανιώτικο και τον Ανταμαμάν ή Γαλατά εμφάνισαν στη δισκογραφία μεγάλο αριθμ΄'ο ηχογραφήσεων.
Το τζιβαέρι ξεπέρασε τις 30.
Τζιβαέρι(α) στα αραβικά σημαίνει κοσμήματα και μεταφορικά, επι προσώπων , ο ''θησαυρός''.
Αν και δεν έχει τη μακρά πορεία του Σμυρναίικου μινόρε, επηρέασε και αυτός ο μανές την πορεία του σμυρναίικου τραγουδιού και στην Ελλάδα μετά το 1922 αλλά και στην Αμερική.

Παναγιώτης Κουνάδης, Τα ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ, ένα ταξίδι στο λαϊκό τραγούδι των Ελλήνων.2010

[sekarius]

Ο Λαίλιος Καρακάσης στην εργασία του για τα Λαικά τραγούδια και τους χορούς της Σμύρνης (Μικρασιάτικα χρονικά, τομος Δ', 1948) καταγράφει το Τζιβαέρι και ως προς τη μουσική του αναφέρει τα εξής:

Aς έλθωμε σ' ένα από τα χαρακτηριστικότερα ''ιωνικά'' -Ανατολή λαγγεμένη πέρα ως πέρα στην μελωδία του. Το έγραψα δίχως πολλά ποικίλματα και καλλωπισμούς στην παρασήμανση για να δείξω πιο αναγλυφη και εύληπτη τη γραμμή του.
Ηδυπάθεια, τρυφερότης, νωχελής ερωτισμός, συρτή παραπονιάρικη φωνή. Βλέπει κανείς ανάμεσα στη νότα και το στίχο το στενό φεγγαροφώτιστι ''σοκάκι'' με τα παλιά ''σαχνισίνια'', τους ψηλούς τοίχους του ''πρεβολιού'' με ευωδιαστά δέντρα, τις ανθισμένες λεμονιές, τις πορτοκαλιές και τις μανταρινιές., το ''παντζούρι'' ενός παραθυριού που μισοανοίγει μέσα στη σιγαλιά της νύχτας. Η μαγγούρα του ''πασβάντη'' διέκοπτε το ρυθμικό της κτύπο στο καλντερίμι. Μ' ένα δυο τσιγαράκια ο αγαθός νυχτοφύλαξ αφωπλιζόταν από τον ερωτευμένο Σμηρνηό τροβαδούρο. Οι στίχοι παραστατικότατοι.Μερικοί από αυτούς είναι άξιοι ιδιαίτερης προσοχής:

Ωχ!
-Όποιος φιλά τα χείλη σου ζάχαρη πιπιλίζει
Κι όποιος κοιμάται δίπλα σου
τον ύπνο λαχταρίζει.
(ή τον ύπνο δε γνωρίζει)
-Τι να σου κάνει η τύχη μου
που έκανα το λάθος
κι έβαλα στην καρδούλα μου
τέτοιο μεγάλο πάθος,
Τζιβαέρι μου...