'Κουρδική Άνοιξη': Κοινός 'εχθρός' για Άγκυρα, Τεχεράνη, Δαμασκό - Θα εξασφαλίσουν αυτονομία;

Ο τουρκικός παράγοντας, η αναξιόπιστη Ουάσιγκτον και η απανταχού θέληση για αυτονομία των Κούρδων
------------
Για δεκαετίες, το κουρδικό πρόβλημα επισκιαζόταν από το παλαιστινιακό, εμφανίζοντας κατά καιρούς σε διεθνή μέσα ενημέρωσης την πολυδιαφημισμένη σύλληψη του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), τη γενοκτονία των Κούρδων του Ιράκ και το σκανδαλώδες δημοψήφισμα στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Πριν από μερικά χρόνια, η αντίθεση των Κούρδων της Συρίας και του Ιράκ στο «Ισλαμικό Κράτος» (απαγορευμένο στη Ρωσία) τους ώθησε στο προσκήνιο της παγκόσμιας πολιτικής με τα μέσα ενημέρωσης να μιλούν τώρα για τη λεγόμενη «Κουρδική Άνοιξη».

Εν ολίγοις, το κουρδικό πρόβλημα δεν συνοψίζεται μόνο στην απουσία ανεξάρτητου κράτους για 40 εκατομμύρια ανθρώπους, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% του πληθυσμού της Τουρκίας και του Ιράκ, και μεταξύ 8-15% του Ιράν και της Συρίας, αλλά και στην άρνηση Άγκυρας, Τεχεράνης και Δαμασκού να συζητήσουν το ενδεχόμενο αυτόνομου καθεστώτος για τους Κούρδους. Σήμερα, το ίδιο το θέμα της κουρδικής ανεξαρτησίας αποσιωπάται, τουλάχιστον δημόσια.

Το πρώτο παράδειγμα κουρδικού κρατισμού στη σύγχρονη ιστορία ήταν στο Ιράν: το 1946, η Κουρδική Αυτόνομη Δημοκρατία ανακηρύχθηκε στην πόλη Μαχαμπάντ, μόνο για να επιβιώσει λιγότερο από ένα χρόνο. Έκτοτε, οι ιρανικές αρχές δεν φείδονται προσπαθειών για να βεβαιωθούν ότι το όνομα μιας από τις επαρχίες της χώρας (Κουρδιστάν Οστάν) είναι το μόνο υπόλοιπο της παρουσίας των Κούρδων στην Ισλαμική Δημοκρατία. Η κατάσταση επιδεινώνεται περαιτέρω από το γεγονός ότι οι Κούρδοι, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι σουνίτες, αποτελούν εμπόδιο στην επίσημη πορεία της Τεχεράνης για την επίτευξη της θρησκευτικής ενότητας του ιρανικού λαού.

Δεδομένου ότι όλες οι κουρδικές οργανώσεις, πόσο μάλλον τα πολιτικά κόμματα, είναι εκτός νόμου, οι περισσότερες από αυτές εδρεύουν στο γειτονικό Ιρακινό Κουρδιστάν. Όπως αναφέρει το Modern Diplomacy, για τις περισσότερες κουρδικές οργανώσεις, ο αρχικός στόχος της απόκτησης ανεξαρτησίας μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε αίτημα αυτονομίας των Κούρδων εντός του Ιράν.

Ιρακινό Κουρδιστάν

Ο άλλος «πόλος» του κουρδικού εθνικισμού είναι το Ιρακινό Κουρδιστάν. Η ιστορία της αυτονομίας της περιοχής χρονολογείται από το 1970 και από τη δεκαετία του '90 χρηματοδοτείται από τους Αμερικανούς, οι οποίοι χρειάζονταν μια χερσαία βάση για τον «Πόλεμο του Κόλπου». Το 2003, οι ιρακινοί Πεσμεργκά βοήθησαν τα αγγλοαμερικανικά στρατεύματα να ανατρέψουν το κυβερνών Μπααθιστικό καθεστώς της χώρας.

Σύμφωνα με το ισχύον ιρακινό σύνταγμα, το Κουρδιστάν απολαμβάνει ευρεία αυτονομία, με το καθεστώς ενός ανεξάρτητου κράτους με σχεδόν 40 ξένα γενικά προξενεία, συμπεριλαμβανομένου ενός ρωσικού, που λειτουργούν επίσημα στην περιφερειακή πρωτεύουσα Ερμπίλ και στη Σουλεϊμανίγια.

Μετά το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία (2017), το οποίο δεν αναγνωρίστηκε ούτε από τη Βαγδάτη ούτε από την παγκόσμια κοινότητα (εκτός από το Ισραήλ), η Βαγδάτη έστειλε στρατεύματα στην περιοχή, αναγκάζοντας την παραίτηση του Προέδρου της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν και του ιδρυτή του Δημοκρατικού Kόμματος του Κουρδιστάν (KDP) Μασούντ Μπαρζανί. Διατήρησε ωστόσο στενή παρουσία, με τον νυν πρόεδρο και τον πρωθυπουργό να φέρουν το ίδιο επίθετο.

Σύμφωνα με διάφορες πηγές, οι ένοπλες δυνάμεις των Κούρδων του Ιράκ αριθμούν από 80.000 έως 120.000, οπλισμένες με βαρέα όπλα, τεθωρακισμένα οχήματα και τανκς και ο αριθμός τους συνεχώς αυξάνεται.

Το Ερμπίλ έχει αρκετά καλές σχέσεις με την Τουρκία και το Ιράν, τα δύο «παράθυρα προς τον κόσμο» της αυτονομίας, και δεν χρειάζετε έναν τεράστιο στρατό για να κρατήσει υπό έλεγχο τα υπολείμματα των τζιχαντιστικών δυνάμεων. Ωστόσο, το Ιράκ είναι ένα διαφορετικό θέμα, δεδομένης της παρουσίας αμφισβητούμενων εδαφών, του εκκρεμούς ζητήματος της διανομής των εσόδων από τις εξαγωγές πετρελαίου και της βαθιάς απόρριψης της ιρακινής στρατιωτικής εισβολής του 2017.

Ωστόσο, οι πολιτικές φιλοδοξίες των φυλών Barzani και Talabani, που χώρισαν το Ιρακινό Κουρδιστάν σε ζώνες επιρροής στη δεκαετία του '70, αντισταθμίζονται προφανώς από τα έσοδα από το πετρέλαιο και είναι απίθανο να επεκταθούν πέρα ​​από την «επιστροφή» των εδαφών που χάθηκαν στη Βαγδάτη το 2017.

Ο τουρκικός παράγοντας
Ο τουρκικός παράγοντας είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη ζωή του ιρακινού Κουρδιστάν: αρκετές χιλιάδες τουρκικό στρατιωτικό προσωπικό αναπτύσσεται εκεί, ελέγχοντας τη δραστηριότητα των ενόπλων μονάδων του...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:

-----------------
Όλες οι τελευταίες ειδήσεις στο site:
-----------------
#Κουρδιστάν
#Τουρκία
#ΗΠΑ

==========