Χριστίνα Γεραλή ~ ' Μ ο τ ί β ο '

Οπτικοποίηση - Ποίηση : Χριστίνα Γεραλή
...............................................................

Μ ο τ ί β ο

Η πόλη πέφτει στα πόδια της νύχτας..

Συγγενικοί ψίθυροι
από " θυμάσαι " και " ξεχνάς "
από θάνατο και τραγούδι..

Προσφορά και ζήτηση
σε σύμβαση με σιωπηλά υπολείμματα χρόνου
έτοιμα κι ανέτοιμα, καχύποπτα κι αφύλακτα
στο ένοχο δυστύχημα της αγρύπνιας..

Σκιές χειρονομούν -
τι δίσεκτοι καιροί -
κι έπειτα σφίγγοντας κουρασμένα την οργή τους -
τι ανίσχυροι καιροί -
αποσύρονται στην κόψη του κόσμου
αναβάλλοντας την ασάλευτη εξέγερση..

Η πόλη κι απόψε διαλαλεί τις γυαλισμένες κόπιες σου
την ώρα που ο παρήγορος εσπερινός
ανάβει τα καντήλια των άστρων
με των δρόμων τη βαθιά υπομονή..
και οι ανέγγιχτες φλέβες τους
χτυπούν ασύμμετρα το που δεν ήρθες...
................................................................

Artist/Composer: Kirill Makarov

[harisego]

Απέραντος ο κόσμος των λέξεων της ποίησης της ψυχής σου... απλώνει στο όνειρο... Οι εικόνες και η μουσική, η ανάσα τους στο νου των αισθήσεων...
Μαγικό το ταξίδεμα τούτο, εξαιρετική η σύνθεση και η δημιουργία σου φίλη μου!

[zeena]

Η πένα της ποιήτριας, συγκλονίζει!! Λέξεις και στίχοι που κρύβουν την δική τους δυναμική!!
Εύγε Χριστίνα!!

[mavrothalassa]

Η πόλη κι απόψε διαλαλεί τις γυαλισμένες κόπιες σου
την ώρα που ο παρήγορος εσπερινός
ανάβει τα καντήλια των άστρων
με των δρόμων τη βαθιά υπομονή..
Πάντα ανοίγεται ένας δρόμος για όσους ακούνε την ψυχή τους!
Υπέροχες λέξεις, ομορφοταξιδεμένες!Μπράβο Χριστίνα..

[Askomav]

O Κόσμος, η μέρα, η νύχτα, τα καντήλια των άστρων, οι λέξεις, υπάρχουν ανεξάρτητα από μας... Υπήρχαν πριν από μας και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και χωρίς εμάς... Είμαστε απλοί θεατές τους... Πεπερασμένοι και ανήμποροι, με μνήμη και "θέλω"... Πεπερασμένα κι αυτά...
Εξαιρετική η δημιουργία σου Χριστίνα, εύγε...!!

[KaterinaVasilakou]

Οι εξαιρετικοί στίχοι καθηλώνουν
Δυναμικά οι εικόνες και η μουσική μας μεταφέρουν σε μονοπάτια ψυχής ανεξερεύνητα ...Συγχαρητήρια Χριστίνα μου για την υπέροχη

Εκπληκτική παρουσίαση ενός ιδιαίτερου κειμένου που προκάλει ανάμικτα συναισθήματα την περίεργη και μεταβατική εποχή που ζούμε !!!! Ευχαριστώ.
Να είσαι πάντα καλά και πάντα ανθρώπινη Χριστίνα !!
François

[IoannisMStergiopoulos]

Αυτό που σου έγραψα στην πρώτη ανάγνωση του ποιήματος ....τα καντήλια των άστρων...τα κρατάς πάντα αναμμένα, Χριστίνα!!

[Sharon]

Χριστίνα μου κάθε video σαν πίνακας ανεκτίμητης αξίας ..
χρωματίζω με τη φαντασία τις ασπρόμαυρες εικόνες και
προσπαθώ να έχω μια θέση στο όνειρο …!

[antikleidi]

σήμερα στόλισα τον τοίχο μου με το κόσμημα σου !
να το δουν και να το καμαρώσουν κι άλλοι πολλοί !
το θέμα πολύ αγαπημένο μου και η δουλειά "έξοχη" !

[prostasia]

..είναι όλ' αυτά μαζί, Ανδρέα..άρρηκτα δεμένα..
αφήνω πάντα την απάντηση-ερμηνεία, στο αίσθημα του αναγνώστη-θεατή
αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω το πόσο χαίρομαι, όταν αυτό γίνεται αντιληπτό,
όπως συνέβη και με τη φράση "γυαλισμένες κόπιες"..

Σ' ευχαριστώ..!

..τι εννοείς με το "προσ-γειώνουν" ; δεν κατανόησα τον τρόπο που "είδες" την εικόνα..
εδώ, ήθελα ν' αποτυπώσω την ασθενή, αναποφάσιστη (και γι' αυτό μπερδεμένη)
προσωπική και συλλογική πορεία και μνήμη..

[AndreasLark]

'το που δεν ήρθες'...-είναι ερωτικό; είναι θεολογικό; είναι επαναστατικό; είναι κοινωνικό;...αυτή είναι η μέγιστη αξία του!
Νομίζω ότι και η οπτικοποίησή του ποιήματος αφήνει ανοιχτή την απάντηση. Εκείνα τα χέρια στο 'από ''θυμάσαι'' και ''ξεχνάς''...'-προσ-γειώνουν!
'Τις γυαλισμένες κόπιες σου'-ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ο καπιταλισμός χώρεσε σε τέσσερις λέξεις...!

[antikleidi]

Προσφορά και ζήτηση
σε σύμβαση με σιωπηλά υπολείμματα χρόνου
έτοιμα κι ανέτοιμα, καχύποπτα κι αφύλακτα
στο ένοχο δυστύχημα της αγρύπνιας..

αυτή η "προσφορά" και "ζήτηση" μου είναι οικεία..

[ΔΗΜΗΤΡΗΣΛΥΓΟΥΡΗΣ]

ανάβει τα καντήλια των άστρων
με των δρόμων τη βαθιά υπομονή..