Απολείπειν ο θεός Αντώνιον / Γιώργος Κωνσταντής

Ένα από τα καλύτερα και πιο διάσημα καβαφικά ποιήματα απαγγέλλει ο ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντής, στην εκδήλωση - αφιέρωμα στα 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Αλεξανδρινού, που έγινε στις 10 Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους, στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας. Αφηγείται η Κάρμεν Ρουγγέρη. Επιμέλεια : Πάνος Αμαραντίδης

ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.