filmov
tv
Αγία Νίνα Ισαπόστολος~Απολυτίκιον~

Показать описание
Aγία Νίνα. Ισαπόστολος της Χριστιανικής Εκκλησίας, που εκχριστιάνισε τους κατοίκους της Ιβηρίας. Η μνήμη της τιμάται στις 14 Ιανουαρίου και την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες φέρουν το όνομα Νίνα.Η Νίνα γεννήθηκε στην Καππαδοκία από ευσεβή οικογένεια κι έζησε τον 3ο αιώνα. Η οικογένειά της ήταν ελληνόφωνη, βάσει κάποιων πηγών.Ο πατέρας της Ζαβουλών ήταν στρατιωτικός και συγγενής του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφορου και η μητέρα της Σωσάννα αδελφή του επισκόπου Ιεροσολύμων Ιουβενάλιου.Η Ορθόδοξη Εκκλησία αναφέρει για αυτήν ότι Κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων, μεγάλωσε με μία καλόγρια, στη Βηθλεέμ.
Ο πατέρας της, Ζαβουλών, ηταν ευσεβής και φημισμένος στρατιωτικός. Ο πατέρας της, φλεγόμενος από αγάπη προς τον Θεό, έγινε, με την συγκατάθεση της συζύγου του, μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη.
Η μητέρα της Αγίας Νίνας τοποθετήθηκε ως διακόνισσα στο Ναό της Αναστάσεως.
Την Αγία Νίνα την παρέδωσαν στην ευλαβέστατη Γερόντισσα Νιοφόρα, για να την αναθρέψει.
Σύμφωνα με την παράδοση Όταν η Αγία Νίνα μελετούσε το Ευαγγέλιο και έφθασε στο κεφάλαιο που έγραφε για την σταύρωση του Κυρίου, ο λογισμός της σταμάτησε στον χιτώνα του Χριστού. Αναρωτήθηκε που αν βρίσκεται άραγε η επίγεια πορφύρα του Υιού του Θεού.? Της είπαν, λοιπόν, ότι κατά την παράδοση, αυτή φυλασσόταν στην πόλη Μιτσχέτη της Ιβηρίας (Γεωργίας).
Τη μετέφερε εκεί ο ραβίνος της πόλεως που ονομαζόταν Ελιόζ, ο οποίος την είχε παραλάβει από το στρατιώτη που την κέρδισε στην κλήρωση κάτω από τον Σταυρό. Τα λόγια αυτά χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά της. Και παρακάλεσε την Θεοτόκο να την αξιώσει να πάει στην Χώρα των Ιβήρων, για να προσκυνήσει τον χιτώνα του Υιού και Θεού της.
Η Παναγία άκουσε την προσευχή της και εμφανίσθηκε στον ύπνο της Αγίας. Την προέτρεψε να πάει στην Ιβηρία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού και της πρόσφερε ένα Σταυρό από κληματόβεργες, που θα ήταν η ασπίδα και ο φύλακάς της.
Η Αγία ξύπνησε και είδε στα χέρια της το θαυμαστό Σταυρό. Τον ασπάσθηκε, έκοψε μια κοτσίδα από τα μαλλιά της, την έπλεξε στον Σταυρό (τιμητικά) και πήγε να συναντήσει αμέσως το θείο της Επίσκοπο Ιουβενάλιο. Εκείνος διέκρινε το θέλημα του Θεού και της έδωσε την ευχή του.(Ο Σταυρός δεν ήταν έτσι εξαρχής αλλά μετά από ένα ατύχημα κατά την μεταφορά του λύγισε από πλαγια .Προσπάθησαν να τον επαναφέρουν αλλά δεν γινόταν τίποτα ητο αμετάκλητες οι ακρες.Και το δικαιολογησαν στην αμαρτωλοτητα τους αυτό το σημάδι γι αυτο και παραμένει έως τώρα έτσι.
Συμφωνα με μια παράδοση η Αγία Νίνα Πηγαίνοντας στην Ιβηρία, κυνηγήθηκε από τον Τιριδάτη Γ΄ της Αρμενίας, περνώντας απο το Βασίλειο της Αρμενίας. Στην Αρμενία άνηκε σε μια κοινότητα με 35 παρθένες, οι οποίες τελικά δολοφονήθηκαν όλες από τον Τιριδάτη, εκτός από αυτήν. Λίγο αργότερα και οι 35 γυναίκες αγιοποιήθηκαν από την Αρμενική Αποστολική Εκκλησία.
Έτσι μετά από εντολή της Θεοτόκου, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Γεωργία, περί τον 3ο Αιώνα μ.Χ. Η αποστολική της δράση και το χάρισμα της θαυματουργίας οδήγησαν τους βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν (265-342 μ.Χ.) και Νάνα στην αλήθεια του Χριστού.
Σύμφωνα με τον θρύλο, η Νίνα, πραγματοποίησε ένα θαύμα, με το οποίο έσωσε τη Βασίλισσα Νανά της Ιβηρίας καθώς επίσης και τον παγανιστή Βασιλιά Μίριαν Γ΄, ο οποίος χαμένος όπως ήταν σε ένα ταξίδι για κυνήγι, προσευχήθηκε στον Θεό της Νίνα και βρήκε τον δρόμο της επιστροφής. Το 327, ο Μίριαν ανακήρυξε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία του Βασιλείου, με τη Νίνα να συνεχίζει το έργο της εκεί, μέχρι και τον θάνατό της. Ο τάφος της βρίσκεται στο Μοναστήρι Μπόντμπε, στο Καχέτι, στην ανατολική Γεωργία.
Η Αγία βρήκε τον τόπο, όπου είχε εναποτεθεί ο χιτώνας του Χριστού, στον κήπο των ανακτόρων και εκεί ανήγειρε το Ναό του Αγίου Στύλου.
Από την άλλη, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία βάσει του Τυράννιου Ρουφίνου, αναφέρει διαφορετικά: Λεγει πως Η Νίνα δεν πήγε στην Ιβηρία με δική της βούληση, αλλά ήταν σκλάβα που μεταφέρθηκε εκεί, ενώ και το οικογενειακό δέντρο της δεν είναι ξεκάθαρο.
Η Νίνα κοιμήθηκε ειρηνικά και ανακηρύχθηκε Αγία και Ισαπόστολος από την Εκκλησία για τις μεγάλες υπηρεσίες που πρόσφερε στον Χριστιανισμό. Είναι η προστάτιδα Αγία της Γεωργίας και το όνομά της (Nino στα Γεωργιανά) φέρουν τα περισσότερα θηλυκά της χώρας αυτής.
Απολυτίκιο
Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταις τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον’ όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν’ ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.
Ο πατέρας της, Ζαβουλών, ηταν ευσεβής και φημισμένος στρατιωτικός. Ο πατέρας της, φλεγόμενος από αγάπη προς τον Θεό, έγινε, με την συγκατάθεση της συζύγου του, μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη.
Η μητέρα της Αγίας Νίνας τοποθετήθηκε ως διακόνισσα στο Ναό της Αναστάσεως.
Την Αγία Νίνα την παρέδωσαν στην ευλαβέστατη Γερόντισσα Νιοφόρα, για να την αναθρέψει.
Σύμφωνα με την παράδοση Όταν η Αγία Νίνα μελετούσε το Ευαγγέλιο και έφθασε στο κεφάλαιο που έγραφε για την σταύρωση του Κυρίου, ο λογισμός της σταμάτησε στον χιτώνα του Χριστού. Αναρωτήθηκε που αν βρίσκεται άραγε η επίγεια πορφύρα του Υιού του Θεού.? Της είπαν, λοιπόν, ότι κατά την παράδοση, αυτή φυλασσόταν στην πόλη Μιτσχέτη της Ιβηρίας (Γεωργίας).
Τη μετέφερε εκεί ο ραβίνος της πόλεως που ονομαζόταν Ελιόζ, ο οποίος την είχε παραλάβει από το στρατιώτη που την κέρδισε στην κλήρωση κάτω από τον Σταυρό. Τα λόγια αυτά χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά της. Και παρακάλεσε την Θεοτόκο να την αξιώσει να πάει στην Χώρα των Ιβήρων, για να προσκυνήσει τον χιτώνα του Υιού και Θεού της.
Η Παναγία άκουσε την προσευχή της και εμφανίσθηκε στον ύπνο της Αγίας. Την προέτρεψε να πάει στην Ιβηρία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού και της πρόσφερε ένα Σταυρό από κληματόβεργες, που θα ήταν η ασπίδα και ο φύλακάς της.
Η Αγία ξύπνησε και είδε στα χέρια της το θαυμαστό Σταυρό. Τον ασπάσθηκε, έκοψε μια κοτσίδα από τα μαλλιά της, την έπλεξε στον Σταυρό (τιμητικά) και πήγε να συναντήσει αμέσως το θείο της Επίσκοπο Ιουβενάλιο. Εκείνος διέκρινε το θέλημα του Θεού και της έδωσε την ευχή του.(Ο Σταυρός δεν ήταν έτσι εξαρχής αλλά μετά από ένα ατύχημα κατά την μεταφορά του λύγισε από πλαγια .Προσπάθησαν να τον επαναφέρουν αλλά δεν γινόταν τίποτα ητο αμετάκλητες οι ακρες.Και το δικαιολογησαν στην αμαρτωλοτητα τους αυτό το σημάδι γι αυτο και παραμένει έως τώρα έτσι.
Συμφωνα με μια παράδοση η Αγία Νίνα Πηγαίνοντας στην Ιβηρία, κυνηγήθηκε από τον Τιριδάτη Γ΄ της Αρμενίας, περνώντας απο το Βασίλειο της Αρμενίας. Στην Αρμενία άνηκε σε μια κοινότητα με 35 παρθένες, οι οποίες τελικά δολοφονήθηκαν όλες από τον Τιριδάτη, εκτός από αυτήν. Λίγο αργότερα και οι 35 γυναίκες αγιοποιήθηκαν από την Αρμενική Αποστολική Εκκλησία.
Έτσι μετά από εντολή της Θεοτόκου, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Γεωργία, περί τον 3ο Αιώνα μ.Χ. Η αποστολική της δράση και το χάρισμα της θαυματουργίας οδήγησαν τους βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν (265-342 μ.Χ.) και Νάνα στην αλήθεια του Χριστού.
Σύμφωνα με τον θρύλο, η Νίνα, πραγματοποίησε ένα θαύμα, με το οποίο έσωσε τη Βασίλισσα Νανά της Ιβηρίας καθώς επίσης και τον παγανιστή Βασιλιά Μίριαν Γ΄, ο οποίος χαμένος όπως ήταν σε ένα ταξίδι για κυνήγι, προσευχήθηκε στον Θεό της Νίνα και βρήκε τον δρόμο της επιστροφής. Το 327, ο Μίριαν ανακήρυξε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία του Βασιλείου, με τη Νίνα να συνεχίζει το έργο της εκεί, μέχρι και τον θάνατό της. Ο τάφος της βρίσκεται στο Μοναστήρι Μπόντμπε, στο Καχέτι, στην ανατολική Γεωργία.
Η Αγία βρήκε τον τόπο, όπου είχε εναποτεθεί ο χιτώνας του Χριστού, στον κήπο των ανακτόρων και εκεί ανήγειρε το Ναό του Αγίου Στύλου.
Από την άλλη, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία βάσει του Τυράννιου Ρουφίνου, αναφέρει διαφορετικά: Λεγει πως Η Νίνα δεν πήγε στην Ιβηρία με δική της βούληση, αλλά ήταν σκλάβα που μεταφέρθηκε εκεί, ενώ και το οικογενειακό δέντρο της δεν είναι ξεκάθαρο.
Η Νίνα κοιμήθηκε ειρηνικά και ανακηρύχθηκε Αγία και Ισαπόστολος από την Εκκλησία για τις μεγάλες υπηρεσίες που πρόσφερε στον Χριστιανισμό. Είναι η προστάτιδα Αγία της Γεωργίας και το όνομά της (Nino στα Γεωργιανά) φέρουν τα περισσότερα θηλυκά της χώρας αυτής.
Απολυτίκιο
Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταις τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον’ όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν’ ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.
Комментарии