Θανάσης Παπακωνσταντίνου - ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ

Показать описание

«Υπάρχουν περιπτώσεις που ξέρω ακριβώς τι γράφω, που είναι βιώματα, μπορεί κάπως ελλειπτικά γραμμένα, αλλά ξέρω τι γράφω ακριβώς. Υπάρχουν φορές, όμως, που γράφω πράγματα τα οποία εκείνη τη στιγμή μου έρχονται σχεδόν παραληρηματικάκαι προσπαθώ κι εγώ εκ των υστέρων να καταλάβω τι έγραψα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Ανδρομέδα. Κάθε στροφή μοιάζει να μην συνδέεται με τις άλλες. Μου είχε έρθει στο μυαλό η εικόνα ότι στον πυρήνα της γης είναι δυο πουλιά και πέφτει λάβα απ’ τα φιλιά τους κι αυτό πυροδότησε και τα υπόλοιπα. Προσπαθούσα εκ των υστέρων να καταλάβω αν τα συνδέει κάτι και σαν τρίτος διαπίστωσα το εξής: Ότι όλα αυτά, με έμμεσο ή άμεσο τρόπο περιγράφουν το πάθος...
…Έχει συμβεί αυτό με την Ανδρομέδα, με τον δίσκο «Στην Ανδρομέδα και στη Γη» και με το συγκεκριμένο κομμάτι. Για ένα διάστημα έρχονταν στις συναυλίες κάποιοι που δεν φαινόταν να τους ενδιαφέρει η μουσική που παίζαμε. Με έπιαναν στο τέλος και μου έλεγαν κάτι πράγματα που δεν τα καταλάβαινα και ακριβώς, ότι Θανάση ξέρουμε τα νοήματα που κρύβεις και τέτοια. Μετά από χρόνια στη Λάρισα, ένας γείτονας που λέει «έλα να δεις σε γράφουν σε ένα βιβλίο». Τι βιβλίο; Λέω. Ήταν ένα βιβλίο που έγραφε για την καταγωγή των Ελλήνων, ότι υποτίθεται πως είναι εξωγήινοι και έχουν έρθει από την Ανδρομέδα. Εκεί ήταν το κουμπί. Κι από κάτω είχε παραπομπές: Γι’ αυτό το θέμα διάβασε αυτό το βιβλίο ή άκου αυτό ο τραγούδι την Ανδρομέδα του Θανάση Παπακωνσταντίνου και λοιπά».
Συνέντευξη στον Χρήστο Γεωργούλα 2018

Στίχοι-Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία: Θανάσης Παπακωνσταντίνου & Σωκράτης Μάλαμας

"Στην Ανδρομέδα και στη Γη" Δίσκος 1995

Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ’ ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ’ τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ’ τα κορμιά τους.

Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.

Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φύτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που `χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.

Άιντε εκεί βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τυφλά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ’ αλωνίζουν.

Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχνουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν