Συζητώντας και Περπατώντας στο Φορτόσι Ιωαννίνων με τον Αριστομένη ('Αρη) Φώτη

Μας πρότειναν να μιλήσουμε και να περπατήσουμε με τον Άρη συγχωριανοί του που συναντήσαμε στο καφενείο στο Κωστήτσι. Δύο ώρες μετά, αφου τον καλέσαμε τηλεφωνικά συναντηθήκαμε στην πλατεία μπροστά από το κλειστό εδώ και χρόνια καφενείο. Μιλήσαμε για το πανηγύρι του χωριού, επισκεφτήκαμε την εκκλησία που ανοίγει κάθε τρίτη κυριακή, μιλήσαμε για το παλιό δημοτικό τι πρώτες που ‘έφαγε’ από το δάσκαλο και τις πρώτες που ‘έριξε’ πίσω, το νεότερο κτίριο που σήμερα στεγάζει το αγροτικό ιατρείο. Περάσαμε σχεδόν όλες τις αυλόπορτες που ειναι το ‘καμάρι’ των ντόπιων, πήραμε το μονοπάτι για το παλιό τελωνείο και καταλήξαμε κάτω απο τον μεγαλύτερο έλατο του χωριού φυτεμένο στην αυλή του Άρη. Ο ‘Αρης μας έδειξε το άλωνι της οικογένειας τους, μας ειπε για τα ‘χειμωνίατικα’ νερά απο τις στέρνες, μας έδειξε τα μπολιασματα που έκανε και μας μίλησε για τα παιδικά του χρόνια στο χωριό. Στο μονοπάτι για το παλιο τελωνείο (σύνορα ‘απελευθερωμένου’ με τουρκοκρατούμενο) μας μίλησε για τον λαγό που τον έκανε να σταματήσει το κυνήγι και τις ΄πράσινες΄μορφές ενέργειας. Ο Άρης αν και ο πιο ντροπαλός συνομιλητής μας, μάλλον ο πιο μερακλής μας μίλησε για τους κήπους του, μας κέρασε νεράκι και γλυκά του κουταλιού που έφτιαξε ο ίδιος.

“Μονός ουτε στον παράδεισο” ανέφερε καποια στιγμη στον περίπατο μας.

(Η ηχογράφηση μας ειναι ‘κακη’ σε ένα σημείο λόγω του αέρα άλλα και του τρόπου που κρατούσαμε το ηχογραφητήρι)