Πλούμιτσα 1950 ~ Νικηφόρος Βρεττάκος

Μουσική: Giovanni Marradi

═══════ ~*~ ══════

Τώρα μόλις γυρίζω απ’ τους ανθρώπους.
Τους μίλησα πολύ για την αγάπη.
Πληγώθηκα γι’ αυτούς.
Ήμουν μαζί τους κι’ ήμουνα μόνος,
πάντα προσπαθώντας νάμαι μαζί τους.
Όμως, πάνω απ’ όλα, τύραννοι,
δεσποτάδες, βασιλιάδες, θέριζαν τις ελπίδες!
Ναι, εκεί κάτω, σ ‘άξενους δρόμους λάβωσα τη ζωή μου,
διψώντας δικαιοσύνη και διψώντας ελευθερία!
Συχνά, παραμιλώντας, έβλεπα μες στον ύπνο μου
πως τάχα κατάφευγα σε σένα.
Κι’ είχες πάντα φωτιές από μικρούς ήλιους ανάψει
για μένα τον ικέτη!

═════════ ~*~ ════════

Αποποίηση: Το παρόν βίντεο δεν δημιουργήθηκε με σκοπό το κέρδος. Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα. Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο και δεν επιθυμώ να επωφεληθώ από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών.

[ΕΛΕΝΗΧΑΡΠΑΝΤΙΔΟΥ]

Πόσο γλυκός και τρυφερός ο Βρεττάκος!
Πόσο γλυκά και τρυφερά τον παρουσιάζεται!Υποκλίνομαι στην αντίληψη σας!

[ERIMIA]

Θέριζαν τις ελπίδες μας
 ""Ναι, εκεί κάτω, σ 'άξενους δρόμους λάβωσα τη ζωή
 Κάθε μιά σου
πέτρα και κάθε ρίζα σου, με παίρναν
όπως ήμουν γυμνός και μ’ ασφάλιζαν
απ’ όλους τους καιρούς!
Καταλαβαίνω!
πρόσμενες να με ιδείς όπως το δέντρο
που κουνιέται από τ’ άνθη του. Όμως, όχι!
χρειάζεται πολύς ήλιος για ν’ ανθίσεις!"""Εξαιρετικό ...!!!