Είναι κλειδωμένος σε αυτό το μηχάνημα για 70 χρόνια! // Άκου να δεις!

Μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα του 1952, ο Paul Alexander από το Τέξας δεν αισθανόταν καλά. Ο λαιμός και το κεφάλι του πονούσαν και είχε υψηλό πυρετό. Μέσα σε λίγες ημέρες, το εξάχρονο αγόρι δεν μπορούσε να κινηθεί, να μιλήσει ή ακόμη και να καταπιεί: είχε προσβληθεί από πολιομυελίτιδα. Σήμερα, αν και σχεδόν εντελώς παράλυτος από το λαιμό και κάτω, ο Αλεξάντερ -ο οποίος είναι σήμερα 75 ετών- είναι ζωντανός και καλά, χάρη στον μεγάλο ατσάλινο αναπνευστήρα που του επέτρεψε να αναπνέει για σχεδόν επτά δεκαετίες, αναφέρει ο Άντριου Κορτ της New York Post. Είναι ένας από τους τελευταίους ανθρώπους που χρησιμοποιούν σιδερένιο πνεύμονα, μια συσκευή που ήταν συνηθισμένο θέαμα στους θαλάμους πολιομυελίτιδας στο αποκορύφωμα της επιδημίας.

"Δεν τα παράτησα ποτέ και δεν πρόκειται να τα παρατήσω", λέει ο Alexander σε μια πρόσφατη συνέντευξη με βίντεο στον αφηγητή ιστοριών Μιτς Σάμερς. Αντί να είναι φυλακισμένος από την ιατρική συσκευή που τον κρατά στη ζωή, ο άνθρωπος στον σιδερένιο πνεύμονα τη χρησιμοποίησε ως εφαλτήριο για να ευδοκιμήσει. Αποφοίτησε με άριστα από το λύκειο και στη συνέχεια έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο Southern Methodist, αφού πρώτα απορρίφθηκε από τη σχολή. Παρακολουθούσε μαθήματα σε αναπηρικό καροτσάκι για τις σύντομες στιγμές που μπορούσε να ξεφύγει από τον σιδερένιο πνεύμονα, αναφέρει η Λίντα Ροντρίγκεζ ΜακΡόμπι του Guardian σε άρθρο του 2020.
"Και ήμουν πάρα πολύ καλός", λέει στο βίντεο.
Το 2020, ο Αλεξάντερ έγραψε ένα βιβλίο για την εμπειρία του, το Three Minutes for a Dog: Η ζωή μου σε έναν σιδερένιο πνεύμονα. Του πήρε πέντε χρόνια για να το κάνει, γράφοντας ο ίδιος κάθε λέξη με ένα στυλό που ήταν συνδεδεμένο με ένα ραβδί που κρατούσε στο στόμα του.

"Ήθελα να πετύχω τα πράγματα που μου έλεγαν ότι δεν μπορούσα να πετύχω και να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου", λέει στο βίντεο.

Η πολιομυελίτιδα - συντομογραφία της πολιομυελίτιδας - ήταν μια μάστιγα στα μέσα του 20ου αιώνα που αρρώσταινε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και σκότωνε χιλιάδες κάθε χρόνο. Η μολυσματική ασθένεια που προκαλείται από τον ιό της πολιομυελίτιδας προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, με αποτέλεσμα κάποια μορφή παράλυσης σε περίπου 0,5% των περιπτώσεων. Ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ, ο 32ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, έχασε τη χρήση των ποδιών του όταν προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα το 1921. Οι υγειονομικοί αξιωματούχοι κήρυξαν τις ΗΠΑ απαλλαγμένες από την πολιομυελίτιδα το 1979 μετά από μια μακρά εκστρατεία εμβολιασμού των Αμερικανών, αφού ο ιολόγος Jonas Salk εφηύρε το εμβόλιο το 1953.
Η επιδημία πολιομυελίτιδας αρρώστησε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και σκότωνε χιλιάδες κάθε χρόνο στα μέσα του 20ου αιώνα. Στο αποκορύφωμα της μάστιγας, οι σιδερένιοι πνεύμονες ήταν απόλυτη ανάγκη για όσους υπέφεραν από παράλυση του διαφράγματος. Η ιατρική συσκευή τους επέτρεπε να αναπνέουν με τη δημιουργία υποπίεσης μέσω κενού, το οποίο ανάγκαζε τους πνεύμονες να διαστέλλονται.
Σήμερα, ο Alexander θεωρείται ότι είναι ένας από τους δύο μόνο ανθρώπους που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν σιδερένιο πνεύμονα, αναφέρει ο Guardian. Σύμφωνα με το Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας του Σμιθσόνιαν, 1.200 άνθρωποι στις ΗΠΑ βασίζονταν σε αναπνευστήρα δεξαμενής το 1959. Μέχρι το 2004, μόνο 39 άτομα τις χρησιμοποιούσαν.
Ο Αλεξάντερ παραδέχεται στο άρθρο του Guardian ότι η προσαρμογή στη ζωή μέσα στον σιδερένιο πνεύμονα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Λέει ότι αισθανόταν απόρριψη από τους άλλους και ότι έπρεπε να μάθει πώς να "αναπνέει με τη βοήθεια των μυών του λαιμού του για να σπρώχνει τον αέρα στους πνεύμονές του όταν βρισκόταν έξω από τον αναπνευστήρα.
"Δεν ήθελα να πεθάνω, οπότε συνέχισα να αγωνίζομαι", λέει στο βίντεο.
Σήμερα, ο Alexander συνεχίζει τον αγώνα του - όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για να μάθουν οι άλλοι ότι δεν περιορίζονται από τις συνθήκες τους, δηλώνει στο βίντεο με τον Μιτς Σάμερς. "Η ιστορία μου είναι ένα παράδειγμα του γιατί το παρελθόν σου ή ακόμα και η αναπηρία σου δεν χρειάζεται να καθορίζουν το μέλλον σου", λέει και προσθέτει: "Δεν έχει σημασία από πού είσαι ή ποιο είναι το παρελθόν σου ή οι προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίζεις. Μπορείτε πραγματικά να κάνετε τα πάντα. Απλά πρέπει να το βάλεις στο μυαλό σου και να δουλέψεις σκληρά".

[ΕιρηνηΠαπαθεοδώρου-ρν]

Θαυμάζω τέτοιους ανθρώπους με τέτοια τεράστια δύναμη
Όπως διάβασα σε ένα ήρωας ❤🙏👋👋👍

[kostasstakos]

Παραδειγμα προς μίμηση, για όλους μας που με την πρώτη δυσκολία τα παρατάμε, μπράβο του πραγματικά, και που καταφέρνει να ζει και που το έδειξε σε όλον τον κόσμο το πρόβλημα του.

[ΓιωργοςΧατζογλου-κυ]

Πραγματικός ήρωας. Άρρωστοι είναι όλοι, σθένος έχουν λίγοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι στην περίπτωση του ήταν και θέμα τύχης, ένας από τα εκατομμύρια των πασχόντων!🤔❤

[xristinalazellari-tuvo]

Σίγουρα θα χρειαζόταν βοήθεια, κάποιος να τον έπλενε, να τον καθάριζε. Δεν άνοιξε τόσα χρόνια εκεί μέσα, πως γίνεται αυτό? Μπράβο του πάντως.

[youtubeandrewdrouk]

Πώς εμεινε 70χρονια σε αυτό το μηχάνημα

[aggelosathanasiou]

Το μόνο πρόβλημα μου είναι η συντροφος μου και 13 χρόνια δε βρίσκω τροπο να το αντιμετωπίσω!

[alexandravasiakou]

Εκανα πρακτική σε ένα ίδρυμα στο εξωτερικό. Μία γυναίκα απέκτεισε μία κόρη στα 23, είχε αυτοκινητιστικό ατύχημα, έχει μείνει παράλυτη από το λαιμό και κάτω, κινούνται μόνο τα μάτια. Δεν μιλά, μόνο κοιτάζει ακίνητη μέρα νύχτα εδώ και περίπου 20 χρόνια. Την κρατούν στα μηχανήματα όσο λειτουργεί η καρδιά, θέλει να ζήσει. Οταν την επισκέπτεται η κόρη της ~ζωντανεύει~. Το κρανίο της έχει μία τρύπα από την ακινησία μυρίζει απαίσια παρ`όλη τη φροντίδα όμως θέλει να ζήσει

[andrewviol]

Για τους ανθρώπους όπως τον πρωταγωνιστή, Αλεξαντερ, το λιγότερο που μπορείς να πεις είναι οτι είναι Ήρωας . Τα λόγια είναι περιττά . Ο άνθρωπος είναι παράδειγμα δύναμης ? Παράδειγμα για να μην τα παραιτήσεις ? Δεν ξέρω τι να πω, μακάρι να είχαμε το ένα χιλιοστό από την δύναμη του .

[panosmakris]

Δεν έχει βγει από εκεί μέσα ποτέ καθόλου;;;;

[BlackCat.]

Δεν είναι ζωή αυτή. Καλύτερα να είχε πεθάνει. Έτσι κι αλλιώς δεν ζει