filmov
tv
Αλεξάνδρα | Ματούλα Ζαμάνη

Показать описание
Από την εμφάνιση του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Βεάκειο θέατρο του Πειραιά το καλοκαίρι του 2012
Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Τραγούδι, μπουζουκομάνες, λαούτο, μπουζούκι
Ματούλα Ζαμάνη: Τραγούδι
Φώτης Σιώτας: Βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Ακουστική κιθάρα, τραγούδι
Ανδρέας Πολυζογώπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Γιάννης Αντωνιάδης: Κλαρίνο
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Χρυσόστομος Μπουκάλης: Κόντρα μπάσο
Μιχάλης Χανιώτης: Μπουζούκι
Ηχοληψία: Χρήστος Μέγας, Μάκης Πελοπίδας, Κλεάνθης Καραπιπέρης
Φωτισμοί: Χρήστος Λαζαρίδης, Βασίλης Πουφτής
Αλεξάνδρα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Τα φύλλα είναι κόκκινα,
φύλλα του φθινοπώρου
κι η σαλαμάντρα αστραφτερή
και κάλτσα του διαβόλου.
Δεν τη χωράει ο Κίσσαβος,
δεν τη χωράει ο τόπος
κι αν της μιλάς για σύνεση
χαμένος πάει ο κόπος.
Αλεξάντρα, σαλαμάντρα, τί κακό είν' αυτό!
Γιατί πήγες μ' άλλον άντρα, παλιοκόριτσο;
Η σαλαμάντρα όταν κοιτά
τον ουρανό να βρέχει,
θυμάται την αγάπη της
που πια δεν την κατέχει.
Σπρώχνει το καστανόχωμα,
βγαίνει απ' τη φωλιά της
και κει που ο κάπρος πλένονταν
σκορπά τα δάκρυά της.
Κίτρινα φοράς και μαύρα, μες στις ομορφιές
Αλεξάντρα, Αλεξάντρα πως με ξέχασες!
Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Τραγούδι, μπουζουκομάνες, λαούτο, μπουζούκι
Ματούλα Ζαμάνη: Τραγούδι
Φώτης Σιώτας: Βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Ακουστική κιθάρα, τραγούδι
Ανδρέας Πολυζογώπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Γιάννης Αντωνιάδης: Κλαρίνο
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Χρυσόστομος Μπουκάλης: Κόντρα μπάσο
Μιχάλης Χανιώτης: Μπουζούκι
Ηχοληψία: Χρήστος Μέγας, Μάκης Πελοπίδας, Κλεάνθης Καραπιπέρης
Φωτισμοί: Χρήστος Λαζαρίδης, Βασίλης Πουφτής
Αλεξάνδρα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Τα φύλλα είναι κόκκινα,
φύλλα του φθινοπώρου
κι η σαλαμάντρα αστραφτερή
και κάλτσα του διαβόλου.
Δεν τη χωράει ο Κίσσαβος,
δεν τη χωράει ο τόπος
κι αν της μιλάς για σύνεση
χαμένος πάει ο κόπος.
Αλεξάντρα, σαλαμάντρα, τί κακό είν' αυτό!
Γιατί πήγες μ' άλλον άντρα, παλιοκόριτσο;
Η σαλαμάντρα όταν κοιτά
τον ουρανό να βρέχει,
θυμάται την αγάπη της
που πια δεν την κατέχει.
Σπρώχνει το καστανόχωμα,
βγαίνει απ' τη φωλιά της
και κει που ο κάπρος πλένονταν
σκορπά τα δάκρυά της.
Κίτρινα φοράς και μαύρα, μες στις ομορφιές
Αλεξάντρα, Αλεξάντρα πως με ξέχασες!