«Ράβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαὶ...» - Μικρή ερμηνεία της Καταβασίας της δ΄ Ωδής των Χριστουγέννων

«Ράβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαὶ καὶ ἄνθος ἐξ αὐτῆς, Χριστέ, ἐκ τῆς Παρθένου ἀνεβλάστησας· ἐξ ὄρους ὁ αἰνετὸς κατασκίου δασέος ἦλθες σαρκωθεὶς ἐξ ἀπειράνδρου ὁ ἄϋλος καὶ Θεός· δόξα τῇ δυνάμει σου, Κύριε.»

«Σαν κλαδί από την ρίζα του Ιεσσαί και άνθος από αυτήν βλάστησες {γεννήθηκες/προήλθες} από την Παρθένο, Χριστέ· σαν από όρος κατάφυτο ήλθες, παίρνοντας σάρκα, Εσύ, που είσαι άυλος και Θεός, από αυτήν που σαν άνδρα της [θα λέγαμε] έχει τον άπειρο Θεό· δόξα στην δύναμή Σου Κύριε!»
--------
«Ράβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαὶ»:
Τώρα, τόσους αιώνες αργότερα, ήλθε η στιγμή να εκπληρωθούν οι προφητείες! ο Μεσσίας, ο Λυτρωτής και Σωτήρας όλου του Κόσμου, έφτασε, από απόγονο του βασιλιά Δαυίδ, γιου του Ιεσσαί, όπως είχε πει ο προφήτης Ησαΐας!

«ἐξ ὄρους κατασκίου δασέος ἦλθες σαρκωθεὶς ἐξ ἀπειράνδρου ὁ ἄϋλος καὶ Θεός»
Μόνο από αυτήν που μοιάζει με βουνό κατάφυτο και πλούσιο λόγω της πλούσιας Χάρης του Θεού και των αρετών της, θα μπορούσες να λάβεις υλικό, σάρκινο σώμα, Εσύ, ο άυλος Θεός! από αυτήν μόνο, που ενώθηκε με τον Άπειρο, τόν Ασύλληπτο…

«δόξα τῇ δυνάμει σου, Κύριε»:
πόσο δυνατός, παντοδύναμος είσαι Κύριε! δόξα Σοι!