yüz yıldır bekler beni bir şehirde bir kadın, nâzım hikmet

yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli
belini sarmayalı
gözünün içinde durmayalı
aklının aydınlığına sorular sormayalı
dokunmayalı sıcaklığına karnının

yüz yıldır bekler beni
bir şehirde bir kadın

aynı daldaydık, aynı daldaydık
aynı daldan düşüp ayrıldık
aramızda yüz yıllık zaman
yol yüz yıllık
yüz yıldır alaca karanlıkta
koşuyorum ardından

[berkantkarakurt]

ruhumun kılcal noktalarına ulaşan bir mektup var artık, ne kadar güzel şey birini sevmek
sevebilmek
sevilmek