Πάλιωσε το σακάκι μου cover 03.2024

1948
Μουσική -Στιχοι : Βασίλης Τσιτσάνης

Από άρθρο στη Lifo
Διονύσης Χαριτόπουλος
5.11.2021

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΟΥ το σακάκι υπήρξε το πιο σημαδιακό ρούχο του άντρα. Ναι μεν, παντελονιά καλοσιδερωμένη με τσάκιση να ξυρίζει, αλλά ένα ωραίο σακάκι μονόπετο ή σταυρωτό, ανάλογα τον σωματότυπο και τον τρόπο που πέφτει πάνω σου ήταν η επιτομή κομψότητας και ευπρέπειας.

Για να βγάλει ο άντρας σε ξένο σπίτι το σακάκι του, ήταν παράβαση σχεδόν σόκιν (γύρευε τι άλλο έβγαλε). Έπρεπε να βρίσκεται σε πολύ οικείο περιβάλλον και να ζητήσει προηγουμένως την άδεια της οικοδέσποινας.

Οι μάγκες φόραγαν σακάκι με τον τρόπο τους.

Κάπως ανάρριχτο, σαν να ήταν έτοιμοι να το πετάξουν αποπάνω τους για να τσαμπουκαλευτούν. Και τα ασύδοτα κουτσαβάκια φόραγαν το ένα μανίκι, ενώ το άλλο ανέμιζε, και ο κέρβερος Μπαϊραχτάρης, παλιός αστυνομικός διευθυντής της Αθήνας, τους το έκοβε με το ψαλίδι ως περιττό.

Επικρατούσε η άποψη: «Με το σακάκι είσαι κύριος».

Χωρίς σακάκι ήσουν λίγο φουκαράς μπατίρης. Η έσχατη μιζέρια για κάποιον συνοψιζόταν στο «δεν έχει σακάκι να βάλει» ή «ένα σακάκι έχει, το φοράει χιονίζει, βρέχει».

Οι ρεμπέτες τιμούσαν το σακάκι και γενικά την κουστουμιά στις εμφανίσεις τους. Ο Τσιτσάνης άργησε πολύ να ανέβει στο πάλκο χωρίς σακάκι γνώριζε τη σημασία του, και μόνο στα χαλαρά τελευταία χρόνια έβγαινε με το πουκάμισο.

Άλλωστε δικό του είναι το αριστουργηματικό για τον ξεπεσμένο μαγκίτη:

Πάλιωσε το σακάκι μου
Θα σβήσω απ' το μεράκι μου
Και καημό έχω μεγάλο
Δεν μπορώ να πάρω άλλο