'Ζητείται Ψεύτης' στο Παλλάς | Πρεμιέρα 15/3/2019 -

Показать описание

Αν αναλογιστούμε ποιο είναι το νεοελληνικό Θέατρο, σίγουρα ο Δημήτρης Ψαθάς, είναι από τους θεατρικούς συγγραφείς που αντιπροσωπεύουν χρονικά, την μεταπολεμική περίοδο του δεύτερου παγκοσμίου.
Για να είμαι σαφής, ο Ψαθάς, ήταν από τους θεατρικούς ανθούς της εποχής αυτής, που μετέπειτα τα έργα τους γνώρισαν τον Ελληνικό κινηματογράφο και πέρασαν το φράγμα του χρόνου. Έργα τα οποία γράφτηκαν επηρεασμένα από το γενικό κλίμα της εποχής, το κοινωνικό περιβάλλον και την πολιτική παράδοση. Ο Ψαθάς συγκέντρωνε μέσα σε αυτά την επαναστατημένη ψυχή του Έλληνα, τον καημό του, γι΄ αυτό άλλωστε, είχαν τεράστια απήχηση στον κόσμο. Όπως τεράστια απήχηση στο κοινό γνωρίζουν και σήμερα. Όπως βλέπουμε, οι περισσότερες παραγωγές που επιλέγουν να ανεβάσουν έργα από το νεοελληνικό δραματολόγιο, εξελίσσονται σε εμπορικές επιτυχίες για δυο σημαντικούς λόγους. Πρώτον γιατί ο κόσμος απολαμβάνει καλύτερα ένα έργο που τον φωτογραφίζει και έχει να κάνει με την ελληνική πραγματικότητα και δεύτερον γιατί ο ηθοποιός μπορεί εύκολα να υποδυθεί πειστικά το ρόλο του.

Το «Ζητείται Ψεύτης», είναι από τα έργα του Δημήτρη Ψαθά, που θα τραβάει πάντοτε το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κοινού, γιατί σατιρίζει την αλήθεια και το ψέμα ενός πολιτικού συστήματος και μιας ευκολόπιστης κοινωνίας που πάντοτε στηρίζεται σε κούφιες υποσχέσεις. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες εξηγήσεις για την πλοκή του έργου, είναι ξεκάθαρη η ιστορία του ψεύτη. Χρειάζεται μόνο, ένας ΚΑΛΟΣ για όλα όσα απαιτούνται για να στηθεί μια εξαιρετική παράσταση. Και οι Θεατρικές σκηνές, προσπερνώντας την λάθος επιλογή που είχαν κάνει - κατά την γνώμη μου - στο ρόλο του Ψευτοθόδωρου στην αρχή, επιλέγουν τον Αλέξη Γεωργούλη στο ρόλο αυτό, και το «Ζητείται Ψεύτης» ανεβαίνει στην σκηνή με όλους τους καλούς οιωνούς που χρειάζεται μια τέτοια παράσταση. Και αυτό διαπιστώσαμε στην πρεμιέρα της παράστασης που έλαβε χώρα στο Θέατρο Παλλάς την 15η Μαρτίου. Είναι μια παράσταση, κατασκευασμένη από καλά και γνήσια υλικά.
Η σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια αναμενόμενα προσεγμένη, αφού μιλάμε για έναν έμπειρο σκηνοθέτη με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του. Σκιαγραφεί λεπτομερώς, την ιστορία του Ψαθά στην σκηνή, χωρίς επιπρόσθετους αστεϊσμούς, αλλά και επιδεικτικά πολιτικά υπονοούμενα. Η δουλειά του κύριου Ζούλια γι αυτό μ αρέσει, γιατί προσπαθεί πάντα να χτίσει πάνω στο υλικό που έχει και όχι να το μεταλλάξει.