filmov
tv
ΝΥΞΗ - Μέρες στα Σκουπίδια

Показать описание
Self Released E.P.
Recordings took place in Corinth during 2020
Mixing/Mastering: John Barlas
Photography, extra vocals: Elena G.
Μέρες στα σκουπίδια χωρίς καμιά ενοχή
Μέρες υποτίμησης για σένα και για μένα
Μέρες στα σκουπίδια και η ζωή θρηνεί
Τις νύχτες πάλι δίνεσαι στης μοναξιάς τα χέρια
Η κοινωνία μας νίκησε ο πόνος κυριαρχεί
Μόνοι ενστερνιστήκαμε την σύγχρονη μιζέρια
Κενοί συνοδοιπόροι, βρωμομικροαστοί
Μας σπρώξανε σιγά σιγά στης βόλεψης το ρέμα
Ότι σιχαινόμουν τώρα μου θυμίζει εσένα
Μια χούφτα ανασφάλειες παραίτησης και ψέμα
Το ίδιο μου το σώμα πια δεν με αναγνωρίζει
Κι ο αέρας στο δωμάτιο πλέον θάνατο μυρίζει
Κι η πόλη τα κατάφερε να μας ξεμπροστιάσει
Τώρα μόνους και έρημους το πλήθος μας χλευάζει
Επίπλαστες αξίες και ιδανικά χαμένα
Κείτονται αναίσθητα σε λεωφόρους με αίμα
Και τα όνειρα φεύγουν μακριά...
Σαν και εκείνα που κάναμε παιδιά...
Ότι σιχαινόμουν τώρα μου θυμίζει εσένα
Μια χούφτα ανασφάλειες παραίτησης και ψέμα
Το ίδιο μου το σώμα πια δεν με αναγνωρίζει
Κι ο αέρας στο δωμάτιο πλέον θάνατο μυρίζει
Κι η πόλη τα κατάφερε να μας ξεμπροστιάσει
Τώρα μόνους και έρημους το πλήθος μας χλευάζει
Επίπλαστες αξίες και ιδανικά χαμένα
Κείτονται αναίσθητα σε λεωφόρους με αίμα
Το αίμα διψά για ζωή
Στης μοναξιάς την πληγή..
‘’Όλα πλέον μολύνθηκαν
Όλα πλέον μολύνθηκαν με κανονικότητα
Οι έρωτες μας, οι φιλίες μας, όλα
Γιατί παρόλη την δίψα μας για να αλλάξουμε τον κόσμο
Τελικά ξεχάσαμε να αλλάξουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς
Γιατί ποτέ δεν θάψαμε τις σάπιες αντιλήψεις που μας γέμισαν από παιδιά
Γιατί ποτέ δεν εκτιμήσαμε τον διπλανό ή την διπλανή μας γι αυτό που πραγματικά είναι
Αλλά γι αυτό που εμείς θα θέλαμε να είναι
Γιατί ακόμα δεν σκοτώσαμε τον νοικοκυραίο μέσα μας...”
Recordings took place in Corinth during 2020
Mixing/Mastering: John Barlas
Photography, extra vocals: Elena G.
Μέρες στα σκουπίδια χωρίς καμιά ενοχή
Μέρες υποτίμησης για σένα και για μένα
Μέρες στα σκουπίδια και η ζωή θρηνεί
Τις νύχτες πάλι δίνεσαι στης μοναξιάς τα χέρια
Η κοινωνία μας νίκησε ο πόνος κυριαρχεί
Μόνοι ενστερνιστήκαμε την σύγχρονη μιζέρια
Κενοί συνοδοιπόροι, βρωμομικροαστοί
Μας σπρώξανε σιγά σιγά στης βόλεψης το ρέμα
Ότι σιχαινόμουν τώρα μου θυμίζει εσένα
Μια χούφτα ανασφάλειες παραίτησης και ψέμα
Το ίδιο μου το σώμα πια δεν με αναγνωρίζει
Κι ο αέρας στο δωμάτιο πλέον θάνατο μυρίζει
Κι η πόλη τα κατάφερε να μας ξεμπροστιάσει
Τώρα μόνους και έρημους το πλήθος μας χλευάζει
Επίπλαστες αξίες και ιδανικά χαμένα
Κείτονται αναίσθητα σε λεωφόρους με αίμα
Και τα όνειρα φεύγουν μακριά...
Σαν και εκείνα που κάναμε παιδιά...
Ότι σιχαινόμουν τώρα μου θυμίζει εσένα
Μια χούφτα ανασφάλειες παραίτησης και ψέμα
Το ίδιο μου το σώμα πια δεν με αναγνωρίζει
Κι ο αέρας στο δωμάτιο πλέον θάνατο μυρίζει
Κι η πόλη τα κατάφερε να μας ξεμπροστιάσει
Τώρα μόνους και έρημους το πλήθος μας χλευάζει
Επίπλαστες αξίες και ιδανικά χαμένα
Κείτονται αναίσθητα σε λεωφόρους με αίμα
Το αίμα διψά για ζωή
Στης μοναξιάς την πληγή..
‘’Όλα πλέον μολύνθηκαν
Όλα πλέον μολύνθηκαν με κανονικότητα
Οι έρωτες μας, οι φιλίες μας, όλα
Γιατί παρόλη την δίψα μας για να αλλάξουμε τον κόσμο
Τελικά ξεχάσαμε να αλλάξουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς
Γιατί ποτέ δεν θάψαμε τις σάπιες αντιλήψεις που μας γέμισαν από παιδιά
Γιατί ποτέ δεν εκτιμήσαμε τον διπλανό ή την διπλανή μας γι αυτό που πραγματικά είναι
Αλλά γι αυτό που εμείς θα θέλαμε να είναι
Γιατί ακόμα δεν σκοτώσαμε τον νοικοκυραίο μέσα μας...”