A goal to inspire...Γιώργος Ρέτζο

Ήταν 23 Νοεμβρίου του 2019..παίζαμε στα Σούρμενα με την Ηλιούπολη γειτονικό ντέρμπι.Το γήπεδο γεμάτο, τρομερή ατμόσφαιρα και από τις δυο ομάδες...κάπου στο 40’ σε μια σύγκρουση με τον αντίπαλο έπεσα κάπως άτσαλα (νομίζω ‘’κόλλησε’’ το γόνατο, δεν άκουσα κάτι όμως ),μπήκε ο γιατρός της ομάδας και με ρώτησα εάν άκουσα κάτι του είπα όχι...μετά απο δυο λεπτά ξαναμπήκα στον αγωνιστικό χώρο.Πριν το ημίχρονο σε μια απότομη κίνηση άκουσα κρακ.Εκεί πάγωσα γιατί ενώ δεν είχα ποτέ τραυματισμό κατάλαβα οτι κάτι κακό είχε γίνει..φυσικά δεν μπορούσα να συνεχίσω...τελειώνει το παιχνίδι κ μετά απο δυο μέρες έκανα μαγνητική.Πριν βγουν τα αποτελέσματα με είχε κυριεύσει το άγχος γιατί ήξερα οτι κάτι κακό είχα πάθει.Πήρα τα αποτελέσματα τα πήγα στον γιατρό και μου είπε ρήξη εμπρόσθιου χιαστού και έσω μηνίσκου.Δεν το πίστευα!Μέχρι να πάω σπίτι έκλαιγα γιατί ήξερα οτι δεν θα κάνω αυτό που αγαπώ για τουλάχιστον 7-8 μήνες ...Μετά απο μια εβδομάδα έκανα το χειρουργείο.Άλλο άγχος κι αυτό… πιο πολύ για την μάνα μου βασικά (χαχαχαχχα).Τελικά πήγαν όλα καλά..Στο δρόμο για το σπίτι οι πόνοι ήταν τρομεροί.Θυμάμαι για 15 μέρες δεν μπορούσα να σηκωθώ απο το κρεβάτι.Δεν κοιμόμουν καθόλου,έκλαιγα.Τα βράδια ανέβαζα πυρετό… Αυτός ο μήνας ήταν οτι χειρότερο έχω περάσει!!Έχω σχεδόν ένα χρόνο χωρίς επίσημο αγώνα ,πλέον περιμένω πως και πως την στιγμή που θα μπω στο γήπεδο πάλι.Είμαι περίεργος να δω πως θα νιώσω !!!
ΥΓ. Στην ζωή θα πέσουμε πολλές φορές το θέμα είναι να είμαστε δυνατοί και να ξανασηκωθούμε !!!