Δεν μπορούμε να διαφοροποιήσουμε τις ψήφους των Ελλήνων

Το 1977 μπήκαμε πέντε άνθρωποι σε ένα παμπάλαιο Skoda από τρίτο χέρι να έρθουμε να ψηφίσουμε. Κοντέψαμε να σκοτωθούμε πολλές φορές στη διαδρομή είτε γιατί οι δρόμοι δεν ήταν καλοί είτε γιατί οδηγούσαμε συνεχώς είτε γιατί διαφωνούσαμε πολιτικά. Όμως, είχαμε όλοι ένα σκοπό: να μην πάει η ψήφος μας χαμένη, ειδικά όσοι από εμάς είχαν περάσει αρκετά χρόνια ώστε να καταλάβουν τι σημαίνει δικτατορία.
Τόσα χρόνια και ακόμη από τότε δεν έχουμε κατορθώσει να λύσουμε αυτό το θέμα οριστικά, κυρίως όμως με το πνεύμα που επικρατούσε ιδίως όταν περνούσαμε τους παγωμένους δρόμους της –ενιαίας τότε- Γιουγκοσλαβίας.
Η ενιαία ψήφος είναι μία και μοναδική. Ως εκ τούτου, βρίσκεστε στη δυσάρεστη θέση να μην υποστηρίξετε αυτό που θα υποστηρίζατε αν βάζατε το χέρι στην καρδιά ή στη συνείδηση. Το λέμε «στην καρδιά», είναι πιο εύκολο.
Δεν μπορούμε να διαφοροποιήσουμε τις ψήφους των Ελλήνων. Δεν μπορούμε να το κάνουμε σε μια περίοδο στην οποία έχουμε ήδη μπει και δεν το έχουμε πάρει μυρωδιά, όπου υπάρχει τεράστια κινητικότητα ιδιαίτερα στους νεότερους ανθρώπους, στους επιστήμονες. Τι θα πούμε στον επιστήμονα που ζει στη Γερμανία, στην Αγγλία, στην Αμερική; Ότι η ψήφος σου μετρά λιγότερο; Από ποιανού; Θα του πούμε ότι δεν συμμετέχει στην πολιτική ζωή επειδή πήρε μια καλή δουλειά, μια υποτροφία, μια συμμετοχή σε ερευνητικό πρόγραμμα και είναι εκεί για κάποια χρόνια, την ώρα που κάνει θυσίες για να μπορεί να έχει κοντά του την οικογένειά του, τη σύζυγό του, τα παιδιά του ή απλώς είναι από μακριά; Τι θα του πούμε; Πώς θα του απαντήσουμε;
Αυτό που με παραξενεύει είναι το εξής. Συνήθως λέμε ότι μπορεί να γίνει ένα λάθος, αλλά ισχύει ότι πρέπει πάντοτε να του δώσεις του ανθρώπου που έκανε ένα λάθος μια δεύτερη ευκαιρία. Νομίζω ότι όλοι ακούσαμε με τον ίδιο τρόπο –γιατί ήταν τα ίδια λόγια- και εξεπλάγημεν όλοι ευχάριστα για το ότι η κ. Τζάκρη πήρε αυτή την πρωτοβουλία, είπε αυτό το πράγμα.
Εγώ εξεπλάγην ακόμη περισσότερο, όταν ο κ. Βορίδης έσπευσε να πάρει αμπάριζα και να δούμε επιτέλους την Ελλάδα να λειτουργεί το κομματικό σύστημα σε ένα ρυθμό πραγματικής πολιτικής, πολιτικής που φτιάχνεται επειδή βλέπουμε ότι τα πράγματα συνεχίζουν, πάνε μπροστά.
Άρα υπάρχει η δεύτερη ευκαιρία αυτή τη στιγμή και πιστεύω ότι μας κάνετε βεβαίως μια μεγάλη χάρη αλλά δεν την χρειαζόμαστε. Η ευκαιρία είναι για όλο το Κοινοβούλιο να συμμετάσχει.
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τη θέση του κ. Βαρουφάκη, όπου βρήκε έναν τρόπο να μη συμμετάσχει σε κάτι το οποίο θα έδινε στο Κοινοβούλιο τη δυνατότητα να κάνει κάτι που πιστεύω ο κ. Βαρουφάκης το πιστεύει απολύτως.
Άλλωστε, η υποστήριξη που έχει το Κόμμα ΜέΡΑ25 στους ανθρώπους οι οποίοι θα το ψήφιζαν αν τους δώσει την ευκαιρία ο κ. Βαρουφάκης, δηλαδή που είναι κατά κάποιον τρόπο ή μένουν για μεγάλα διαστήματα στο εξωτερικό, είναι πάρα πολύ μεγάλη, πολύ μεγαλύτερη ίσως από άλλων κομμάτων –όσοι είναι σε θέση να κάνουν τέτοιου είδους υπολογισμούς.
Ακόμη και αυτό δεν το κάνει. Υποβαθμίζει δηλαδή το Κόμμα του σε έναν πολιτικάντικο μικροκομματικό υπολογισμό, προκειμένου να μην περάσει μία πρόταση θαρραλέα.
Υπ’ αυτούς τους όρους χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερο την ψήφο των Ελλήνων και δεν θα πω των ομογενών, διότι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες είναι ένα πράγμα όπου κι αν είναι. Και μου λέτε ότι στη σημερινή περίοδο δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν τα πολιτικά πράγματα, ότι δεν συμμετέχουν στην πολιτική ζωή;
Με συγχωρείτε εμένα με βρίζουν ή μου λένε και καμία καλή κουβέντα στο twitter πολύ συχνότερα στο εξωτερικό παρά στο εσωτερικό. Άρα, υποθέτω κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ ότι πολλοί περισσότεροι είναι εγκατεστημένοι εκεί και έχουν τον χρόνο και τη διάθεση φυσικά να ασχολούνται με τα πολιτικά πράγματα και να μην μας αφήνουν σε ησυχία. Καλά κάνουν. Δώστε τους όμως το δικαίωμα. Μην τους το στερείτε.
Τι θα πείτε την επόμενη μέρα στους ανθρώπους αυτούς; Θα τους πείτε ότι η Νέα Δημοκρατία εκείνη τη στιγμή και συγκεκριμένα αύριο ψήφισε κάτι το οποίο ήταν προοδευτικό και εμείς μουντζωνόμασταν. Γιατί να το κάνετε αυτό; Δεν υπάρχει κανείς λόγος να εξηγείτε πράγματα στα οποία μπορεί να είμαστε μαζί.
Μου έκανε εντύπωση ότι κανείς από τους συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ δεν προέβαλλε τη θέση την οποία υποστηρίζετε τώρα εδώ. Εάν η θέση αυτή εξέφραζε πραγματικά αυτό που πιστεύετε, θα έσπευδαν να το πουν οι συνάδελφοι. Και όμως τηρούν σιγή ιχθύος. Δεν θέλουν να γίνεται κουβέντα γι’ αυτό. Είναι μια ρωγμή στη δημοκρατία. Αφήνετε έναν τεράστιο χώρο –σας ευχαριστούμε και σας εξηγώ τώρα το γιατί- να εμπεδωθεί αυτό που εγώ τουλάχιστον πιστεύω ακράδαντα, ότι η προοδευτική παράταξη στην Ελλάδα του 2021, 2022, 2023, 2024, 2025 και βάλε είναι η Νέα Δημοκρατία σε τελευταία ανάλυση.
Και κάνετε και ένα δώρο προσωπικό -και επειδή φαντάζομαι ότι δεν είναι σωστό να σας ευχαριστήσει ο ίδιος- στον κ. Βορίδη. Διότι το 1977 το μεγάλο πρόβλημα που είχαμε εμείς μετά τις εκλογές ήταν που ανέβηκε μία συγκεκριμένη παράταξη επικίνδυνα, διότι η δικτατορία είχε μόλις τρία χρόνια πίσω.
(Στην συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπ. Εσωτερικών για την ψήφο των αποδήμων, 25/05/2021)