ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ''Τα παιδιά των ονείρων''

.
Μουσική - στίχοι: Νίκος Παραπονιάρης
Εκτέλεση: Τα παιδιά των ονείρων
.
Τα παιδιά των ονείρων :
(Νίκος, Βαγγέλης, Βασίλης, Γιάννης, Άγγελος)
.
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε τον Σεπτέμβρη του 2009 όταν αποχωριστήκαμε το πρώτο μας σπίτι, στο οποίο ζήσαμε τα ομορφότερα εφηβικά χρόνια !
.

Τίτλος: '' ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ''

Ακόμα θυμάμαι, τις σκάλες σου σαν ανεβαίνω
Οι σκάλες πάλι άπλυτες, και χαμηλό το φως
Στην πόρτα σου σαν φτάνω, σωρός από παπούτσια
Κάτι μπουκάλια, μπύρες όλων των ειδών

Σφίγγει η ανάσα, και σε τρυπά το κρύο
Πάντα κλεισούρα, κι ένα σύννεφο καπνό
Σωρός με σκουπίδια, πίτσες και αποφάγια
Και μοιάζει η σκόνη, σαν το χιόνι σε βουνό

Κάτι εδώ μέσα όμως μοιάζει μαγικό
πουθενά ρολόι να σου δείχνει το ρυθμό
Εδώ τα σύνορα εσύ τα ζωγραφίζεις
Εδώ τα όνειρα δεν μένουν στο μυαλό

Οι αναμνήσεις ατέλειωτες, ατέλειωτες σαν στάχτες
Μουτζουρωμένα τασάκια, δεν τα πλένει το νερό
Και αυτές οι μελωδίες , στίχοι λόγια και αγάπες
Καρφιτσωμένα πάνω σε όλους τους τοίχους του σπιτιού

Οι τοίχοι εδώ διαφέρουν, και μας θυμίζουν χάρτες
Μυαλού παλιά ταξίδια, που επανέρχονται στο φως
Στο σαλόνι κρέμεται, κιθάρα που έχεις γράψει
Με ανεξίτηλο στυλό, αγαπημένο στίχο

(πύξ λάξ)
('' Πες μου που πηγαίνουν, όταν πεθαίνουνε οι αλήτες
Αφού η ψυχή τους έχει χάσει την πυξίδα'' )
Το βλέπω και σκλαβώνομαι, δεν είναι απλά μια φράση
Μα είναι η αγωνία κάποιου μικρού αγωνιστή

Σε αυτό το πρώτο σπίτι μας που θα το στερηθούμε
Απλήρωτο το νοίκι κι ένα χαρτί απ'το στρατό

Αφιερωμένο το δάκρυ μου, αφιερωμένη η ζωή μου
Που εκεί μέσα εγώ έμαθα, να μοιράζομαι να πονώ και να αγαπώ

Παράνομες αγάπες ... Παράνομες ψυχές ...
Παράνομα ταξίδια ... ''Λαθρομετανάστες''
Παράνομες χαρές μου ... Παράνομες στιγμές ...
Παράνομα μου λόγια ... Παράνομες ευχές ...