Παλια Καβαλα.ΚΑΒΑΛΑ-ΕΛΛΑΣ.Χρηστος Γκουτζελης.Κινηματογραφώντας την Ελλαδα

Μια ημερησια εκδρομη στην Παλιά Καβάλα,σ’ένα περιηγητικό-περιβαλλοντικό μονοπάτι περιπου 4 χιλ.,κρυμμενο κυριολεκτικα πιο χαμηλά από το δρόμο και που –πραγματικα-κρύβει εικόνες μοναδικης φυσικης ομορφιάς.
Το μονοπατι μπορουμε να το διασχισουμε με τρεις τροπους
1.απο Παλιά Καβάλα προς λατομειο (κατηφοριζοντας),που αποτελει και την ευκολοτερη διαδρομη
2. απο λατομειο προς Παλιά Καβάλα (ανηφοριζοντας),που είναι μια διαδρομη μετριας δυσκολιας,με ισως καποια πιο «ζορικα» σημεια,μετα το μεσον και προς το τελος του μονοπατιου και
3.η αμφιδρομη διαδρομη, ασχετως σημειου εκκινησης.
Η Παλιά Καβάλα είναι ενας οικισμος του δημου Φιλιππων,περιπου 15,5 χιλ από την διασταυρωση της Ε.Ο. Για να φτασουμε εκει, διασχισαμε τον Αμυγδαλεωνα και στριψαμε δεξια (μετα το Jumbo) προς Παλαια Καβαλα και 8χιλ μετα στην διασταυρωση με τον Ζυγο,στριψαμε παλι δεξια παλι προς Παλαια Καβαλα.
Στα 300 μέτρα μετά τη διασταύρωση, στα δεξιά, υπάρχει (καλός) χωματόδρομος τον οποίον ακολουθησαμε για 1000 μέτρα και, αφού προσπεράσαμε μια στάνη, καταλήξαμε σε μια διασταύρωση μπροστά σε ένα παλιό λατομείο και μια συσταδα πλατανων, από τα οποια στριψαμε αριστερα έχοντας στα δεξιά μας το εγκαταλειμμένο λατομείο

Εμεις θα ξεκινουσαμε την διαδρομη μας από το λατομειο,ετσι 300 μέτρα μετά τη διασταύρωση, στριψαμε δεξια στον χωματόδρομο που υπάρχει κι ακολουθωντας τον (καλό) χωματόδρομο για 1000 μέτρα,προσπεράσαμε μια στάνη και καταλήξαμε σε μια διασταύρωση μπροστά σε ένα παλιό λατομείο και μια συσταδα πλατανων,από τα οποια στριψαμε αριστερα έχοντας στα δεξιά μας το εγκαταλειμμένο λατομείο
Ανηφορίσαμε για περιπου 500 μέτρα κι εκει σταματα ο δρόμος και αρχίζει το μονοπάτι.
Μετα από κανα δεκαλεπτο φτασαμε στο σημειο,οπου αριστερα υπηρχε ενα μονοπατι με σκαλακια,που περνουσε ενα γραφικο ξυλινο γεφυρακι και κατεληγε στον καταρρακτη της περιοχης.
Δυστυχως εμεις επισκεφτηκαμε την περιοχη σε «λαθος εποχη» (Οκτωβρη),που δεν υπηρχαν καθολου νερα, χανοντας την ευκαιρια να βουτηξουμε στις ομορφες βαθρες του.
Παντως ο καταρράκτης χωρίζεται στα δύο (αν τον επισκεφτειτε ανοιξη που εχει νερα), με το ένα τμήμα του να φτάνει τα 6 μέτρα. Το νερό έχει δημιουργήσει δύο βάθρες σε δύο επίπεδα, ιδανικές για μπάνιο τους καλοκαιρινούς μήνες. Αν όμως ειστε ατυχοι (όπως κι εγω που τον επισκεφτηκα σε «λαθος» χρονο) τοτε δυστυχως το «στεγνο τοπιο» καλυπτει ολοκληρη την ομορφια του.
Επιστρέφοντας στο μονοπάτι, ανηφορίσαμε και βρήκαμε μια ακομη ξύλινη γέφυρα,ενω στην υπόλοιπη διαδρομή, κάτω από τα ψηλά πλατάνια του ρέματος, που διασχίσαμε, βρηκαμε πέντε ακομη γραφικές ξύλινες γέφυρες.
Η βλάστηση το καλοκαίρι πρεπει να είναι απεριγραπτη, με τους κισσούς και τις κλιματσίδες να σκεπάζουν τους κορμούς των πλατάνων, ενώ τα δεντρα πρεπει να κρυβουν τελειως το φως του ηλιου. Εμεις το περιηγηθηκαμε Οκτωβρη και παρ'οτι βρηκαμε τα δεντρα σχεδον γυμνα από φυλλα, σε πολλα σημεια «χασαμε» τον ηλιο.
Μετα το μεσον -σχεδον- της διαδρομης συναντήσαμε και τον αναπαλαιωμενο νερόμυλο, οπου κάθε καλοκαιρι γινονται 3μερες εκδηλωσεις.
Μετά από 1,5 περίπου ώρα (καθως οι φωτο και οι βιντεοληψεις δεν σταματησαν σε ολοκληρη την διαδρομη), φτάσαμε στο τερμα του μονοπατιου, που αποτελει και την αρχη του "Δρομου του νερου", που ξεκινα απο ενα κιοσκι (στο τελος της Παλιάς Καβάλας),χαμηλα απο στην κεντρική άσφαλτο του χωριού και καταληγει στην Καβαλα.
Σε περιπτωση,που καποιος επιθυμεί να διανύσει, το μονοπάτι κατηφοριζοντας απο Παλιά Καβάλα προς λατομειο (που ειναι και η ευκολοτερη διαδρομη), τοτε πρέπει να ξεκινησει από την Ταβέρνα του Ζαφείρη πάνω στο κεντρικό δρόμο, (υπάρχει διευκρινιστική ταμπέλα), να κατηφορίσει 500 μέτρα, για να συναντήσει τα ξύλινα προστατευτικά κάγκελα του μονοπατιού.