Ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό ως αντιβασιλέας: 1945

Κληρικός (κοσμικό όνομα Δημήτριος Παπανδρέου), Αρχιεπίσκοπος Αθηνών(1941-1949) και αντιβασιλέας της Ελλάδας(1944-1946). Γεννήθηκε σε χωριό της Ναυπακτίας το 1890. Σπούδασε Νομική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1917, και νεαρότατος, το 1922, εκλέχτηκε μητροπολίτης Κορίνθου. Ανέπτυξε πλούσια φιλανθρωπική δράση και συνέβαλε στην ανοικοδόμηση της πόλης μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1928. Στη μητρόπολη Κορίνθου παρέμεινε ως το 1938, οπότε εκλέχτηκε αρχιεπίσκοπος Αθηνών, η εκλογή του όμως ακυρώθηκε-με αντικανονικό τρόπο- από την δικτατορία του Μεταξά και ο Δαμασκηνός αποσύρθηκε στη μονή της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα. Ανέλαβε τον αρχιεπισκοπικό θρόνο το 1941, όταν ο τότε αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος αρνήθηκε να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Την περίοδο της Κατοχής πρόσφερε σημαντικό εθνικό και κοινωνικό έργο. Πολλοί αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης αλλά και όμηροι σώθηκαν από το εκτελεστικό απόσπασμα χάρις στη παρέμβαση του. Διορίστηκε αντιβασιλιάς της Ελλάδας μετά τα Δεκεμβριανά(1944), μετά από εισήγηση του Ουίνστον Τσώρτσιλ, γιατί ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ βρισκόταν ακόμη στο εξωτερικό, και δεν είχε ρυθμιστεί το πολιτειακό ζήτημα. Κατακρίθηκε για την πολιτική του την περίοδο της αντιβασιλείας από τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα, γιατί δεν κατέστειλε τη δράση των ακροδεξιών ομάδων αλλά και επειδή προκήρυξε βουλευτικές εκλογές πριν από την διενέργεια δημοψηφίσματος που θα αποφαινόταν για τη μορφή του πολιτεύματος. Κατόρθωσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία την πολιτική κρίση της περιόδου αυτής, διατέλεσε μάλιστα και πρωθυπουργός για 14 μέρες (17 Οκτωβρίου - 1 Νοεμβρίου 1945). Μετά το δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου 1946 που απέβη υπέρ της μοναρχίας, επέστρεψε στα αρχιερατικά καθήκοντά του. Πέθανε το 1949 έχοντας επιτελέσει σημαντικό έργο.