XριστιανικοΣοσιαλιστικόΚίνημα Μια αποτυχία με πολλές μικρές επιτυχίες

Οι Κώστας Καμαριάρης, Κωνσταντίνος Μπλάθρας και Δημήτρης Αρκάδας συζητούν για το χριστιανοσοσιαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Προσεγγίζουν πτυχές της ιστορίας της Χριστιανικής Δημοκρατίας, αναφέρονται σε σημαντικές στιγμές και πρόσωπα της Χ.Σ.Κ. και της Ε.Χ.Ο.Ν., ενώ εγγίζουν επίσης θέματα και πρόσωπα του νεορθόδοξου ρεύματος.
Παρεμβαίνουν ο Άγγελος Καλογερόπουλος και ο Βασίλης Ξυδιάς.

Κάντε εγγραφή (Subscribe) 💪 στο κανάλι του αντιφώνου.

[ΧρῆστοςἨλίαςΜηλίγγος]

Παράδοση μας εἶναι ἡ ὑπερεθνικὴ Ρωμηοσύνη. Ἐκεῖ θέλουμε νὰ ἐπιστρέψουμε.

[ΒασίληςΧελώνας]

ευχαριστούμε πολύ που φανερώνεστε και αντιμετωπίζετε την έκθεση για χάρη μας...αν μου επιτρέπετε. θα ηθελα να μπείτε στο παιχνίδι και έχοντας πχ τον Άδωνι απεναντί σας να το παίξετε με τους όρους που του αρμόζει

[stavroulastamati]

Πολύ ωραία συζήτηση. Σας ευχαριστούμε!

[pietranera]

Μπράβο παιδιά, άξιοι. Μακάρι να υπήρχατε ακόμα. Με μια λίγο πιο ρητή κλίση προς την αναρχία!

[vassilisxidias]

Για μια πιο άνετη πρόσβαση στις παρεμβάσεις του Άγγ. Καλογερόπουλου και τη δική μου (Β. Ξυδιάς):
α) Ἄγγελος Καλογερόπουλος (12:24-14:56).
β) Βασίλης Ξυδιάς (15:37-18:35 και 25:42-26:57). Στην πρώτη παρέμβαση μιλώ για την επίδραση που είχε σε εμένα προσωπικά η παρουσία της ΧΣΚ στο φοιτητικό κίνημα στα τέλη της δεκαετίας του 70 – μια πόρτα επανόδου στην εκκλησία. Η δεύτερη παρέμβασή μου είναι μια σύντομη αναφορά σε έναν από τους φίλους της ΧΣΚ που δεν είναι πια μαζί μας: στον Σταμάτη Παπασταματέλο.

[ΣημείαΣήματα]

Αναφέρεται κάποια στιγμή η Βασίλης Ξυδιάς στην ομιλία του Κώστα Καμαριάρη, στο Πανσπουδαστικό Συνέδριο του 1980.
Εμβληματικό, συμφωνώ, γεγονός. Τόσο, που είναι αδύνατον να το συλλάβει κάποιος εάν δεν ήταν παρών:

Αμφιθέατρο της Φοιτητικής Εστίας, στου Ζωγράφου. Παρόντες, κοντά 1.000 σύνεδροι. Χαοτική ατμόσφαιρα. Κυρίαρχο στοιχείο… ο καπνός. Μαζί με μια ατέλειωτη βαβούρα. Ολοκληρωτική!
Μετρημένοι – ανά πάσα στιγμή – στα δάκτυλα όσοι σύνεδροι παρακολουθούσαν τον εκάστοτε ομιλητή (αντί να μιλούν μεταξύ τους). Καθεμιά από τις μεγάλες παρατάξεις (της ΚΝΕ, της ΔΑΠ, της ΠΑΣΠ, του «Ρήγα» - αλλά και των «Συσπειρώσεων») με εκατοντάδες εκπροσώπους, να έχει 1, 2 ή το πολύ 3 απ' αυτούς που, όταν ανέβαιναν στο βήμα, έπεφτε σιωπή στην αίθουσα, προκειμένου να τους ακούσουν οι υπόλοιποι σύνεδροι. Η ΧΣΚ είχε καμμιά δεκαπενταριά μόνο αντιπροσώπους (κυρίως από τις δύο Θεολογικές Σχολές).
Όταν ο Καμαριάρης ανέβηκε στο βήμα, είχε 20 λεπτά στη διάθεσή του. Δεν χρειάζεται να πω αν ήταν ενδιαφέροντα όσα έλεγε: Αρκεί να σημειώσω ότι ολόκληρο το αμφιθέατρο είχε σωπάσει. Μίλαγε επί 60 (!) περίπου λεπτά, χωρίς να τον διακόψει κανείς. Έως ότου – τότε μόνο: μετά τα 60 λεπτά – κάποιοι ΚΝίτες άρχισαν να θέτουν, προς το προεδρείο, ζήτημα χρόνου. Οπότε φυσικά χρειάστηκε να σταματήσει.

Θα έπρεπε, λέω, να ήταν κνίτης κάποιος (κι εκεί ακόμα… μειοψηφία, ωστόσο) για να μην έχει καθηλωθεί από την ομιλία!
# Την άλλη μέρα στους υπαίθριους χώρους της σχολής μου άκουσα τυχαία έναν, άσχετο, συμφοιτητή μου (επισκέπτη/“παρατηρητή” κι αυτόν στο συνέδριο, όπως εγώ) να προσπαθεί να διηγηθεί σε δύο κορίτσια τον εντυπωσιασμό του από το ίδιο γεγονός. «Είχε γένια σαν τον Χριστό» – ήταν ένα σημείο που (μου έκανε κι εμένα εντύπωση ότι) τόνιζε…